Polskie F-16 gotowe do ochrony Islandii

Dowództwo Komponentu Sił Powietrznych Północ (Northern Combined Air Operations Centre – CAOC) dokonało certyfikacji I zmiany PKW Islandia, która wyruszyła w połowie miesiąca do bazy sił powietrznych w Keflavik.

Jak podało Dowództwo, certyfikacja polegała na sprawdzeniu umiejętności radzenia sobie w warunkach rzeczywistych, sytuacjach kryzysowych czy po prostu reakcji pilotów.

Jako członek Sił Powietrznych RP jestem dumny widząc moich rodaków na Islandii, którzy demonstrują swoje umiejętności i integracji w związku z trwającą misją NATO Air Policing. Siły Powietrzne RP pokazują swoje zaangażowanie na rzecz Sojuszu, zarówno nad terytorium Polski jak i Islandii, tutaj i w domu, gdzie prowadzimy całodobowy patrol.

Polscy lotnicy przez 3 tygodnie, przez całą dobę, od 6 do 27 września będą patrolowali islandzką przestrzeń powietrzną, wraz z pozostałymi sojusznikami NATO. Za pierwszą rotację, pod dowództwem ppłk. pil. Michała Krasa odpowiada 32. Baza Lotnictwa Taktycznego w Łasku. Liczy ona 140 personelu wojskowo-cywilnego i cztery myśliwce F-16 C/D.

Misja powinna potrwać do 10 października. Ze względu na wyspiarski charakter Islandii, piloci Jastrzębi we wszystkich lotach będą w kombinezonach morskich.

Naszym obowiązkiem jest ochrona przestrzeni powietrznej naszego sojusznika – Islandii. To jest ta sama praca, którą wykonujemy w kraju, wspólnie z naszymi sojusznikami z NATO. Pomożemy innym samolotom potrzebującym naszego wsparcia a – w razie potrzeby – odstraszymy te, które będą zagrażały Islandii. Dzięki naszej jednostce certyfikowanej zgodnie z procedurami NATO Air Policing w Islandii jesteśmy gotowi do działania każdego dnia tygodnia przez całą dobę.

W islandzkim Air Policingu na chwilę obecną bierze udział 11 państw. Cała misja rozpoczęła się w 2008 roku, niemniej w przeciwieństwie do klasycznej obecności NATO w tego typu misjach, sojusznicze lotnictwo nad Islandią pojawia się okresowo. Celem Icelandic Air Policing jest udzielanie pomocy zagrożonym statkom powietrznym oraz ochrona ludności cywilnej na wypadek zaistnienia ryzyka ataków z powietrza. Te cele nabierają szczególnego znaczenia z tego powodu, że Islandia sama w sobie nie posiada ani lotnictwa wojskowego, ani sił zbrojnych. W kwestii tych pierwszych utrzymuje jedynie niewielką sieć radarów, ostrzegających o zbliżających się niebezpieczeństwach.