US Army zaprezentuje prototyp IM-SHORAD na AUSA 2019

Informacje o tych planach przekazał kierownik programu ds. systemów obrony przeciwrakietowej US Army płk Chuck Worshim. Nowa wersja przeciwlotnicza Strykera oznaczona jako IM-SHORAD (Interim Maneuver-Short-Range Air Defense — Tymczasowa, Manewrowa Obrona Przeciwlotnicza Krótkiego Zasięgu) jest odpowiedzią na palące zapotrzebowanie US Army na samobieżne przeciwlotnicze zestawy artyleryjsko-rakietowe do bezpośredniego wsparcia pododdziałów brygadowych zespołów bojowych w zakresie obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej. W tym wypadku chodzi dokładnie o Stryker Brigade Combat Team (SBCT), które są oparte na rodzinie kołowych wozów bojowych Stryker.

System IM-SHORAD zostanie posadowiony na zmodernizowanej platformie Stryker A1. Pojazd zostanie wyposażony w bezzałogowy system wieżowy, który zostanie uzbrojony m.in. w: 2 kierowane pociski rakietowe AGM-114L Longbow Hellfire, 4 przeciwlotnicze pociski rakietowe FIM-92 Stinger, armatę automatyczną M230 kal. 30 mm i karabin maszynowy kal. 7,62 mm, a także najprawdopodobniej niekinetyczne systemy zwalczania bezzałogowych statków powietrznych. Dostawcą systemu IM-SHORAD w lipcu 2018 roku została wybrana firma Leonardo DRS wbrew początkowym przypuszczeniom, że faworytem tego programu jest Boeing. Poddostawcami elementów tego systemu będą m.in. Lockheed Martin czy Raytheon, a integratorem systemu będzie producent Strykerów — General Dynamics Land Systems.

Na początku XXI wieku ze względu na zmianę strategii prowadzenia wojen przez US Army, w związku z zakończeniem Zimnej Wojny i rozpoczęciem ery konfliktów asymetrycznych, zdecydowano się na ograniczenie liczby zestawów przeciwlotniczych bliskiego i krótkiego zasięgu służących do bezpośredniego wsparcia wojsk, a co za tym idzie redukcji wielkości i ilości ich pododdziałów w amerykańskiej armii. Po aneksji Krymu przez Rosję i rozpoczęciu wojny hybrydowej na wschodzie Ukrainy, a co za tym idzie drastycznej zmianie sytuacji międzynarodowej, doszło  do błyskawicznej redefinicji tych założeń.

Nastąpił powrót (który cały czas trwa) do koncepcji ciężkich formacji pancerno-zmechanizowanych, które dotąd były redukowane, a nawet stopniowo likwidowane co wiąże się z koniecznością odbudowy potencjału tych pododdziałów. W przypadku US Army największym problemem, ze względu na dotychczasową politykę, okazało się właśnie bezpośrednie wsparcie przeciwlotnicze i przeciwrakietowe tych wojsk... Z tego powodu od kilku lat prowadzonych jest kilka różnych programów w zakresie odbudowy potencjału obrony przeciwlotniczej bliskiego i krótkiego zasięgu, która obecnie bazuje tylko i wyłącznie na samobieżnych przeciwlotniczych zestawach rakietowych M1097 Avenger, przenośnych przeciwlotniczych zestawach rakietowych FIM-92 Stinger czy nawet wielkokalibrowych karabinach maszynowych M2 kal. 12,7 mm...

Według przyjętego planu 144 egzemplarze systemu IM-SHORAD na Strykerach, począwszy od 2020 roku, mają zacząć trafiać na uzbrojenie czterech batalionów obrony przeciwlotniczej SCBT, a dostawy mają zakończyć się do 2024 roku. Wprowadzenie nowych systemów obrony przeciwlotniczej tej klasy ma na celu odbudowę niezbędnych, a utraconych zdolności bojowych oraz uzyskanie zupełnie nowych możliwości w zakresie zwalczania nowego typu zagrożeń takich jak np. różnego rodzaju bezzałogowe statki powietrzne. Wprowadzenie tych systemów jest oczywiście rozwiązaniem, jak sama nazwa wskazuję tymczasowym, przed wprowadzeniem docelowych, nowych systemów obrony przeciwlotniczej, które mają wykorzystywać broń laserową i mikrofalową oraz rakiety przeciwlotnicze nowej generacji.