Ukraina stawia na drony z Turcji. Oferuje rakiety i silniki lotnicze

W wywiadzie dla portalu LB.ua dyrektor generalny spółki Ukrspetsexport Wadim Nozdra poinformował, że w końcowej fazie są negocjacje ze spółką turecką Baykar Makina w sprawie szerokiej współpracy, w tym produkcji bezzałogowców rozpoznawczo-uderzeniowych Bayraktar TB2. Ukraina posiada już 6 maszyn tego typu, sprawdzonego bojowo m. in. w Syrii, Libii a ostatnio również w Azerbejdżanie i Armenii. Mowa jest o 6 do 12 systemów, z których każdy składa się ze stacji sterującej na samochodzie ciężarowym i 4 maszyn bezzałogowych Bayraktar TB2. Tak więc chodzi o pozyskanie od 24 do 48 bsl, które mają powstawać na bazie pozyskanej licencji w ukraińskich zakładach. Może to oznaczać obniżenie ceny nawet o 35%, dzięki zastosowaniu części komponentów produkowanych w kraju i niższym kosztom pracy. Maszyny mają też nieznacznie różnić się od Bayraktar TB2 produkowanych w Turcji, co docelowo może spowodować powstanie odrębnej rodziny ukraińskich bezzałogowców.

Umowa nie wyklucza również możliwości eksportu bsl produkowanych na Ukrainie, chociaż jak zaznaczył dyrektor Ukrspetsexport, wykluczona jest sprzedaż na rynkach, na których Baykar Makina sprzedaje i dostarcza już swoje maszyny. Mowa tutaj np. o Azerbejdżanie, który zamówił 36 bezzałogowców Bayraktar TB2. Prawdopodobnie więc obie firmy podzielą rynki, opierając się o dotychczasowe kontakty biznesowe i możliwości sprzedaży. Może to potencjalnie oznaczać otwarcie oferty tych maszyn np. na rynki Azji i Afryki, na których Ukraina ma już zarówno wyrobioną markę jak i kontakty.

Prace mają być realizowane w ramach szerszej współpracy, obejmującej np. budowę ciężkich maszyn klasy MALE takich jak Baykar Akinci, napędzanych silnikami Iwczenko-Progress czy pocisków manewrujących.

Już obecnie spółka joint venture Black Sea Shield, w której 49% udziałów ma Ukraina i 51% Turcja, pracuje nad takimi projektami jak wspólna produkcja przeciwpancernych pocisków kierowanych Skif opracowanych przez Biuro Konkstrukcyjne „Łucz”. Wadim Nozdra potwierdził, że obecnie istnieje też osobna umowa, dotycząca dostaw niewielkiej ilości tych rakiet przeciwpancernych dla tureckich sił zbrojnych. Są to pociski kierowane laserowo o zasięgu 5 km, uzbrojone w głowicę tandemową o penetracji ponad 800 mm stali (po przebiciu pancerza reaktywnego). Turcja jest zainteresowana ich pozyskiwaniem i produkcją, zarówno na własne potrzeby jak też w ramach wspólnej oferty eksportowej. W tym kontekście w ubiegłym roku, na zamówienie niesprecyzowanego odbiorcy zagranicznego powstał np. modułowy, zdalnie sterowany moduł uzbrojenia Serdar, który wyposażony jest w karabin maszynowy 12,7 mm i od 2 do 4 pocisków kierowanych Skif. W tym projekcie głównymi podmiotami były turecki Aselsan i ukraińskie BK „Łucz”.

W programie produkcji bezzałogowców stronami są przede wszystkim spółki Baykar Makina, Antonow i Iwczenko-Progress. Kwestia udzielenia licencji i dalszego rozwoju zarówno płatowca jak i jego uzbrojenia z udziałem ukraińskiego przemysłu została zawarta w pierwotnej umowie dotyczącej zakupu 6 płatowców Baraktar TB2 i 3 stanowisk kierowania dla Sił Powietrznych Ukrainy z 2018 roku. Dostawy tych maszyn zrealizowano w 2019 roku.

Taktyczna maszyna Bayraktar TB2 jest flagowym produktem konsorcjum Baykar Makina, który pobił podczas testów rekordy dla maszyn swojej klasy, osiągając długotrwałość lotu 24 godziny i 34 minuty oraz pułap 8 tys. metrów. Maszyna ma maksymalną masę startową 650 kg i rozpiętość skrzydeł 12 metrów. Pułap operacyjny do 6750 metrów, a zasięg działania 150 km od stanowiska kierowania zapewnia szerokie możliwości użycia operacyjnego. Prędkość przelotowa to 130 km/h a maksymalna ponad 220 km/h. Napęd stanowi pojedynczy silnik tłokowy Rotax 912 o mocy 100 KM ze śmigłem pchającym, ale w wersji ukraińskiej zostanie prawdopodobnie zastąpiony krajową jednostką napędową firmy Iwczenko-Progress.

Co istotne maszyna Bayraktar TB2 może przenosić pod skrzydłami uzbrojenie o łącznej masie ponad 75 kg. Dotąd przetestowano m. in. odpalanie kierowanych pocisków przeciwpancernych UMTAS o masie 37,5 kg oraz 22,5 kg amunicji precyzyjnej MAM-L produkcji tureckiego koncernu Roketsan. Oba rodzaje uzbrojenia są przenoszone na podskrzydłowych punktach podwieszenia. Planowana jest ich licencyjna produkcja na Ukrainie, najprawdopodobniej przez spółkę „Łucz”.