Tureckie drony rewolucją we Włoszech

Tysiące dronów

Prawdopodobnie w marcu dojdzie do podpisania partnerstwa pomiędzy turecką firmą Baykar a włoskim gigantem Leonardo w sprawie wspólnego produkowania bezzałogowców na rynek europejski. To już kolejny krok planu, zgodnie z którym Włochy mają się bramą dla tureckiego przemysły do rynków europejskich. Pierwszym był niedawny zakup przez Baykara włoskiej firmy Piaggio.

Włochy i ich firmy pozyskają technologie budowy bezzałogowców. Leonardo, które samo posiada duże kompetencje w budowie systemów bezzałogowych (vide taktyczny system Falco EVO czy Falco Xplorer należący do klasy MALE), uzyska dostęp do technologii tureckich.

W ostatnim czasie w mediach włoskich pojawiła się, trudna do potwierdzenia lecz prawdopodobna, wypowiedź szefa sztabu włoski wojsk lądowych. Zapowiedział on zakup po 100 bezzałogowców dla każdej z włoskich brygad. Łącznie oznaczałoby to 1000-1300 bezzałogowców (zależy, które brygady miał na myśli). Jak na razie nie jest jasne jakiej klasy maszyny miałyby zostać zakupione, jednak wydaje się, że chodzi minimum o maszyny taktyczne krótkiego i średniego zasięgu, a być może także większe.

W ten sposób powinno dojść do silnego „udronowienia” włoskich wojsk lądowych, zgodnie z trendami jakie wyznacza dzisiaj wojna w Ukrainie. Z tą różnicą, że wszystkie zakupione aparaty będą należały do typów kosztownych, będących wyrobem przemysłu zbrojeniowego. Obecnie przewiduje się, że wszystkie te nowe bezzałogowce powstaną w zakładach Piaggio wykupionych przez tureckiego Baykara oraz w zakładach należących do Leonardo. Ich budowa ma się odbywać w ramach joint-venture. Wszystkie jednak miałyby należeć do sprawdzonych w boju typów tureckich, co oznacza chęć jak najszybszego pozyskania i wdrożenia tego sprzętu do służby.

Wydaje się, że w dalszej perspektywie w wyniku współpracy inżynierów włoskich i tureckich mogą powstać kolejne generacje systemów bezzałogowych, które prawdopodobnie trafią na rynek europejski, a także do sił zbrojnych Włoch i Turcji. Obecnie istniejące już projekty tureckie będą tez mogły wkrótce zostać tutaj zaproponowane za pośrednictwem Włochów.

Włochy wydają się dzisiaj wymarzonym partnerem z punktu widzenia tureckiego przemysłu obronnego. Państwo to wydaje dzisiaj na obronność kilkukrotnie więcej niż Turcja, a to oznacza rady zwiększenie portfela zamówień. Włochy to oczywiście nie tylko źródło pieniędzy, ale także technologii. Zresztą o bogatej historii jeżeli chodzi o współpracę z tureckim przemysłem obronnym. Jego najjaskrawszym przejawem jest sprzedaż Turcji licencji lekkiego śmigłowca bojowego AW129 Mangusta, który w odmłodzonej formie jest produkowany w Turcji jako T129 ATAK.

Włoskie firmy z Leonardo na czele mogą też zaoferować wiele chociażby w zakresie projektu samolotu bojowego nowej generacji GCAP (Global Combat Air Program). Leonardo jest zaangażowany w ten projekt jako dostarczyciel rozwiązań z zakresu elektroniki i jego ewentualna pomoc np. przy projekcie tureckiego myśliwca 5. generacji Kaan może się okazać bezcenna. Z kolei wkład turecki np. w bezzałogowego „skrzydłowego” dla GCAP-a, również mógłby okazać się nowatorski biorąc pod uwagę budowane ostatnio odrzutowe BSP.