Serbia testuje uzbrojone bezzałogowce lądowe

Początki Miloša sięgają 2009 roku, kiedy to MTI po raz pierwszy publicznie zaprezentowało swoją pierwszą bojową, bezzałogową platformę lądową Milica. W wyniku dalszych prac rozwojowych w kooperacji z zakładem PPT Namenska doszło do opracowania nowego BPL z uwzględnieniem wymagań taktyczno-technicznych serbskiej armii. Głównym zadaniem tego pojazdu ma być wsparcie pododdziałów sił specjalnych oraz rozpoznawczych, a także operacji antyterrorystycznych w terenie zurbanizowanym.

Głównym uzbrojeniem pojazdu jest uniwersalny karabin maszynowy M86 kal. 7,62 x 54 mm zasilany taśmowo ze znajdującego się po prawej stronie pudełka mieszczącego 500 gotowych do użycia naboi. Odporność balistyczna tego systemu odpowiada NATO-wskiemu poziomowi STANAG 4569 klasy I. Napęd stanowi silnik elektryczny, który pozwala osiągnąć prędkość do 12,5 km/h przy zasięgu rzędu 8 godzin jazdy na utwardzonej drodze i odpowiednio 3-4 godzin jazdy w terenie. Masa całkowita bez uzbrojenia wynosi ok. 400 kg, a z uzbrojeniem i amunicją odpowiednio 620 kg. System ten charakteryzuje się dość kompaktowymi rozmiarami: długość 1,72 m, szerokość 0,77 m i wysokość 0,47 m. Dzięki temu może on być transportowany m.in. na przyczepie samochodowej. MTI zaprezentowało m.in. zestaw złożony z tego systemu zapakowanego na przyczepkę, która była holowana przez Land Rovera 4x4 z wysuwanym masztem z dzienno-nocną optoelektroniką.

Zestaw optoelektroniczny zamontowany na Milošie składa się ze sprzężonych ze sobą: kamery dziennej z 30-krotnym zoomem, która ma być w stanie rozpoznać cel wielkości człowieka w odległości 1000 metrów, kamery termowizyjnej z 4-krotnym zoomem cyfrowym, która ma być w stanie rozpoznać cel z odległości 450 metrów oraz dalmierza laserowego o maksymalnym zasięgu do 200 metrów. Dodatkowo po lewej stronie podstawy mocowania uzbrojenia i zestawu optoelektronicznego wbudowana jest stała, dzienno-nocna kamera do jazdy i nawigacji w terenie.

Na podstawie testowanych prototypów zbudowano kilka egzemplarzy przedprodukcyjnych. Wprowadzono w nich modyfikacje takie jak zwiększenie ochrony balistycznej kadłuba czy przemieszczenie zestawu optoelektroniki, ze stałego uchwytu po prawej stronie kadłuba nad uchwyt do broni pokładowej co pozwala na ich równoczesne działanie. Projekty takie jak BPL Miloš wpisują się w szersze prace serbskiego przemysłu zbrojeniowego w celu modernizacji używanych przez rodzime siły zbrojne systemów uzbrojenia, a także nad opracowaniem nowych — również z myślą o eksporcie.