Okręty podwodne typu 212 dla Włoch

W stoczni Fincantieri w Muggiano koło La Spezia przeprowadzono uroczystość cięcia blach na kadłuby kolejnej transzy nowej generacji okrętów podwodnych typu U212NFS (Near Future Submarine). Program obejmuje dwa okręty zakontraktowane w 2021 r. (z dostawą w 2027 i 2029 roku)i trzeci okręt (na którego produkcję wydał już zgodę włoski parlament), a także utworzenie Centrum Szkoleniowego.

Całe zadanie jest realizowane pod nadzorem międzynarodowej organizacji ds. współpracy w dziedzinie uzbrojenia OCCAR (Organisation Conjointe de Coopération en matière d'Armement). To właśnie dlatego w uroczystości cięcia blach wzięli udział m.in.: Joachim Sucker - dyrektor OCCAR, wiceadmirał Giuseppe Abbamonte szef Dyrekcji do spraw Uzbrojenia NAVARM (Naval Armaments) oraz Pierroberto Folgiero - prezes Fincantieri.

Decyzja o budowie okrętów podwodnych typu U212NFS zapadła z kilku powodów. Najważniejszym z nich była niewątpliwie konieczność znalezienia następców dla będących jeszcze w służbie, starzejących się czterech okrętów podwodnych typu Sauro. Były one bowiem wprowadzane w latach 1988-1995, a dodatkowo konstrukcyjnie wywodzą się z technologii opracowanych jeszcze w latach siedemdziesiątych. Te jednostki nie zapewniają już takich zdolności, jakie są potrzebne do „odpowiedniego, podwodnego nadzoru przestrzennego i możliwości kontroli, biorąc pod uwagę przyszłe, złożone scenariusze operacji podwodnych".

Równie ważnym powodem budowy kolejnych okrętów podwodnych typu 212NFS są interesy włoskiego przemysłu stoczniowego i instytutów naukowo-badawczych. Włosi wprost wskazują, że nowy program „ma również na celu utrzymanie i dalszy rozwój zdobytego przez Fincantieri strategicznego i innowacyjnego przemysłowego know-how, a także konsolidację przewagi technologicznej osiągniętej przez firmę i jej łańcuch dostaw, główne gałęzie przemysłu oraz małe i średnie przedsiębiorstwa w sektorze, zwiększając obecność na pokładzie zaawansowanych technologicznie podzespołów opracowanych przez przemysł włoski".

Jak na razie nie są znane dokładne charakterystyki „nowej generacji okrętów podwodnych w wersji NFS. Jak na razie wskazuje się jedynie, że w porównaniu do wcześniej wprowadzonych, czterech jednostek typu 212A/Todaro będą one „innowacyjne, ze znaczącymi modyfikacjami konstrukcyjnymi, które zostaną opracowane niezależnie przez Fincantieri zgodnie z wymaganiami Marynarki Wojennej". Na czym jednak ta innowacyjność ma polegać, obecnie publicznie nie wiadomo.

Włosi w swoim oficjalnym komunikacie przypomnieli również po co w ogóle są im potrzebne okręty podwodne. Wskazali przy tym na potrzebę wykonywania „wielu różnych zadań na rzecz społeczności, ochrony interesów narodowych i obrony zbiorowej w ramach najważniejszych sojuszy, w których uczestniczą Włochy: NATO i UE. Obejmują one zarówno misje czysto wojskowe, jak i operacje związane ze swobodą żeglugi, zwalczaniem piractwa, zapewnieniem bezpieczeństwa szlaków dostaw energii (ze względu na obecność zasobów dna morskiego lub infrastruktury podwodnej), przestrzeganiem prawa międzynarodowego, walką z terroryzmem, obroną granic zewnętrznych oraz ochroną infrastruktury morskiej, w tym podstawowej infrastruktury morskiej i podwodnej, a także ochroną ekosystemów morskich".