Wodowanie trwało tak naprawdę prawie tydzień, ponieważ „Oceanograf” był budowany w zupełnie innym miejscu i dopiero przed samą operacją został powoli przesunięty na specjalny podnośnik, który zanurzając się opuścił ostatecznie statek na wodę. Później „Oceanograf” wypłynął w asyście holowników z doku i zacumował przy nabrzeżu. 

Dla „NAUTY” wydarzenie z 24 czerwca było historyczne, ponieważ „Oceanograf” był ostatnią jednostką pływającą budowaną na jej nabrzeżach przy ulicy Waszyngtona. Stocznia „NAUTA”, która w przyszłym roku będzie obchodzić 90-lecie przeniosła już bowiem większość działalności z centrum Gdyni na byłe tereny Stoczni Gdynia (przy ulicy Czechosłowackiej) i to tam będą już realizowane następne projekty.

„Oceanograf” to jednostka dwukadłubowa (katamaran), której stępkę położono uroczyście 9 maja 2013 roku. Budowę prowadzi konsorcjum zadaniowe w składzie: Stocznia Remontowa „NAUTA" S.A. (lider) i stocznia CRIST S.A. pod nadzorem Polskiego Rejestru Statków S.A. Prace są realizowane ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, które sfinansuje również częściowo wyposażenie statku w aparaturę badawczą (w sierpniu 2011 roku MNiSzW przyznało na budowę tej jednostki 36 mln zł).

Statek wielozadaniowy

„Oceanograf” to specjalistyczny statek naukowo-badawczy, który będzie wykorzystywany przez Wydział Oceanografii i Geografii Uniwersytetu Gdańskiego – uczelni, która w godle ma napis „In mari via tua” („W morzu twoja droga”). Ma to być jednostka przygotowana przede wszystkim do prowadzenia specjalistycznych badań środowiska i przyrody Bałtyku: batymetrycznych, biologicznych, chemicznych, fizycznych, geologicznych, magnetyczno-sejsmoakustycznych. Na pokładzie statku mają się również odbywać zajęcia dydaktyczne dla studentów kierunku oceanografia (oceanografia fizyczna, biologiczna i chemiczna) i innych.

W tym celu, poza standardowym wyposażeniem nawigacyjno – obserwacyjnym, „Oceanograf” będzie posiadał bogate wyposażanie pomiarowo – badawcze umieszczone w laboratoriach dopasowanych zarówno dla potrzeb naukowców, jak i studentów. Pomocą mają być np. komory chłodnicze i termostatyzowane oraz stanowisko do badań gazów i aerozoli.

Poza stałym wyposażeniem będzie również możliwość zamontowania na pokładzie kontenerów zadaniowych lub laboratoryjnych, zwiększających zakres prowadzonych badań i testów. Będą one mogą zawierać również sterowane przewodowo pojazdy podwodne, których podnoszenie będzie stosunkowo łatwe dzięki dźwigowi zamontowanemu na pokładzie.

Na katamaranie zapewniono miejsce dla 20 osób. Zaprojektowano w sumie kabinę i salon dla kapitana, jednoosobową kabinę dla kierownika rejsu, dziewięć kabin dwuosobowych (wszystkie wyposażone w bloki sanitarne i podłączone do pokładowej sieci komputerowej), kuchnię, mesę, pentrę, magazyny prowiantowe, pralnię z suszarnią oraz salę gimnastyczną.

Nowoczesny katamaran

„Oceanograf” to katamaran o długości 40 m, szerokości 14 m i wysokości do pokładu górnego 6,55 m. Prędkość maksymalna statku to około 12 w, prędkość ekonomiczna to 10 w (przy tej prędkości zasięg nie powinien być mniejszy niż 2400 Mm). Założona autonomiczność to 21 dni.

Statek będzie zasilany czterema zespołami prądotwórczymi o łącznej mocy około 1300 kW. Jednostka zamiast sterów będzie posiadała cztery pędniki: dwa rufowe pędniki azymutalne (każdy z dwiema śrubami) oraz dwa dziobowe pędniki klasy Pum-Jet. Wchodzą one w skład systemu dynamicznego pozycjonowania DPI zapewniającego utrzymanie katamaranu na pozycji nawet przy stanie morza 4 i przy sile wiatru 4 stopnie w skali Beauforta. Taka właściwość wraz ze stabilnością jaką zapewnia konstrukcja dwukadłubowa są niezbędne do zabezpieczenia odpowiedniej dokładności badań.

Statek ma mieć również możliwość połowu ryb. Pozwolą na to wyciągarki trałowe zamontowane w kadłubie, odpowiednie urządzenia zamontowane na otwartym pokładzie rufowym oraz magazyn dla ryb wyposażony w wytwornicę lodu.

O tym jak ważny dla Uniwersytetu Gdańskiego będzie nowy okręt może świadczyć fakt, że obecnie wykorzystywany kuter hydrograficzny „Ocenaograf-2” został zbudowany jeszcze w Leningradzie - w 1977 roku. Jednostka jest od ponad 35 lat intensywnie eksploatowana wychodząc na morze średnio 110 razy rocznie, a więc praktycznie w każdy dzień z odpowiednią pogodą. W sumie było to już prawie 4000 rejsów w których uczestniczyło ponad 20000 osób.