Czy M777 wróci do produkcji?

Ukraińskie zapotrzebowanie na nowoczesną artylerię standardu NATO wymusza odtwarzanie i modernizację linii produkcyjnych ciężkiego sprzętu na Zachodzie. Kolejnym przykładem takiego działania jest wznowienie zamówień na podzespoły do ultralekkich ciągnionych haubic M777 u producenta, brytyjskiego koncernu BAE Systems, o czym donosi „The Wall Street Journal”.

W połowie ubiegłego roku służby prasowe U.S. Army poinformowały, że w ramach kolejnych pakietów pomocy wojskowej Stany Zjednoczone przekazały (lub przeznaczyły do przekazania) Zbrojnym Siłom Ukrainy 198 haubic M777. Pojedyncze sztuki zostały także podarowane przez Australię i Kanadę. Zgodnie z informacjami dostępnymi w otwartych źródłach, jak dotąd Rosjanom udało się uszkodzić lub zniszczyć niespełna 80 egzemplarzy M777. Zakładając, że przynajmniej część z nich została przywrócona do służby, można szacować, że Ukraińcy wciąż posiadają sto-kilkadziesiąt ultralekkich haubic kalibru 155 mm.

Według informacji przedstawionych w ubiegłym roku przez generała Serhija Baranowa, szefa Głównego Zarządu Wojsk Rakietowych, Artylerii i Bezzałogowców przy Sztabie Generalnym ZSU, każdego dnia około 70% przekazanych Ukrainie zachodnich systemów artyleryjskich pozostaje w linii. W tym czasie pozostałe 30% znajdują się na tyłach w celu dokonania napraw lub serwisu. W przypadku M777 współczynnik gotowości do działań bojowych wynosi 85%. Niska masa haubicy (4,2 tony), jej niewielkie wymiary, niezawodność i podatność eksploatacyjna sprawiły, że „Triple Seven” stała się jednym z najpowszechniej stosowanych zachodnich systemów artyleryjskich w służbie ZSU.

Obok kompletnych haubic Stany Zjednoczone wraz z producentem zaangażowały się również w dostawy podzespołów i części zapasowych niezbędnych do utrzymania ukraińskich M777 w gotowości do walki. To przełożyło się na braki w magazynach U.S. Army oraz U.S. Marine Corps, wymuszając wznowienie produkcji kluczowych komponentów w zakładach BAE Systems w Barrow-in-Furness w Wielkiej Brytanii, w amerykańskiej fabryce BAE w Hattiesburg w stanie Mississipi, a także w Arsenale Watervliet w stanie Nowy Jork.

We wtorkowym komunikacje BAE Systems zawarto też informację, że w związku z ponownym uruchomieniem wytwarzania istotnych części producent spodziewa się zamówień na kompletne haubice. Rozpoczęta przez Rosję wojna przeciw Ukrainie obnażyła kruchość zachodniego zaplecza produkcyjnego oraz zapasów magazynowych w siłach zbrojnych Sojuszu Północnoatlantyckiego. Z tej przyczyny wydaje się prawdopodobne, że BAE podąży ścieżką wielu innych podmiotów z sektora obronnego w krajach NATO, modernizując infrastrukturę, a także odtwarzając utracone zdolności produkcyjne oraz sieć poddostawców.

M777 to ultralekka ciągniona haubica kalibru 155 mm opracowana w latach 80. przez brytyjski koncern Vickers Shipbuilding and Engineering Limited (później przejęty przez BAE Systems) na potrzeby Sił Zbrojnych USA (U.S. Armed Forces), w tym Wojsk Lądowych (U.S. Army) oraz Korpusu Piechoty Morskiej (U.S. Marine Corps). Masa systemu wynosi jedynie 4200 kg. Wartość tę osiągnięto między innymi poprzez szerokie zastosowanie stopu tytanu zamiast stali. W stosunku do starszej haubicy M198, którą zastąpiła, M777 jest lżejsza o około 40%. Dzięki temu haubica może być transportowana na zawiesiu zewnętrznym przez średnie śmigłowce takie jak UH-60 Black Hawk, a także holowana przez dwuosiowe pojazdy terenowe o masie ponad 2,5 t, np. ciężarówki z rodziny FMTV. W ładowni samolotu transportowego Boeing C-17 Globemaster IIII zmieści się sześć takich haubic.

W różnych rodzajach sił zbrojnych oraz w zależności od potrzeb liczebność obsługi może wynosić od 5 do 8 kanonierów. Lufa typu M284 ma długość 39 kalibrów, to jest 5,08 m. W 18-litrowej komorze nabojowej można umieścić do pięciu modułowych ładunków miotających systemu M232A1 MACS. Przy stosowaniu standardowego granatu odłamkowo-burzącego typu M107 donośność wynosi 21 km, z nowszym M795 wartość ta wzrasta do 23 km, zaś amunicja precyzyjnego rażenia typu M982 Excalibur może trafić w cel oddalony nawet o 40 km. Odkąd haubicę wdrożono do służby w 2004 roku, doczekała się dwóch modernizacji: A1 oraz A2. Zmiany objęły między innymi cyfrowy system kierowania ogniem. M777 różnych wariantów służą w siłach zbrojnych Australii, Kanady, Indii, Ukrainy oraz USA.