Marines po nowemu: mniej żołnierzy, więcej siły ognia i eksperymenty

Reorganizacja oddziałów piechoty USMC realizowana jest zgodnie z promowanym hasłem "lżejszej, bardziej mobilnej i wszechstronnej piechoty" (Lighter, More Mobile and Versatile Infantry). W praktyce chodziło o stworzenie jednostki, która posiadając wyraźnie obniżoną sygnaturę na polu walki i będąc bardziej elastyczną i mobilną, posiadała dużo większą siłę ognia i zdolności precyzyjnego rażenia na dużych dystansach. Dla komponentu lądowego oznaczało to utworzenie nowego pułku piechoty, określanego w materiałach doktrynalnych jako przybrzeżny pułk piechoty morskiej (Marine Littoral Regiment, MLR) przeznaczony do prowadzenia działań rozproszonych w zdegradowanym środowisku operacyjnym strefy przybrzeżnej (litoralnej), właściwej dla przyszłych operacji korpusu na obszarze indopacyficznym.

Struktura MLR została dostosowana do wymagań przyszłych działań ekspedycyjnych:

a. przybrzeżny zespół bojowy (Littoral Combat Team, LCT)

b. batalion piechoty morskiej oraz bateria rakiet przeciwokrętowych dalekiego zasięgu bazowania lądowego (Ground Based Anti-Ship Missile, GBASM);

b. przybrzeżny batalion przeciwlotniczy (Littoral Anti-Air Battalion, LAAB);

c. przybrzeżny batalion logistyczny (Littoral Logistics Battalion, LLB);

d. dowódzwo pułku (regimental HQ).

Organizacja MLR w świetle FD2030 ma stworzyć możliwości do autonomicznego wykrywania i rażenia celów powietrznych i morskich (GBASM + LAAB), wpisujące się w koncepcję walki w operacji przybrzeżnych w spornym środowisku (Littoral Operations in a Contested Environment, LOCE) i ekspedycyjnych operacji bazowych (expeditionary advanced base operations, EABO) i rzeczywiste zdolności do działania środowisku wielodomenowym poprzez prowadzenie operacji cyber i informacyjnych (RHQ).

Rdzeniem zespołu LCT stanie się zrestrukturyzowany batalion piechoty, który znacząco różni się od dotychczasowej, klasycznej z swojej formie organizacji pododdziałów tego szczebla w USMC. Batalion nowego typu jest efektem pracy jednego z dwunastu zespołów planistycznych USMC (integrated planning teams, IPT) powołanych do prac koncepcyjnych projektu FD2030. W efekcie działań Infantry Battalion Design 2030 IPT powstało nowatorskie rozwiązanie, które w formie rekomendacji stało się podstawą planu eksperymentów organizacyjnych prowadzonych w celu oceny ogólnej skuteczności i funkcjonalność bojowej proponowanych rozwiązań w tzw. fazie III realizacji programu (Phase III Service-Level Infantry Battalion Experiment Campaign Plan, IBX30).

Kluczową rolę w przeprowadzeniu eksperymentów odgrywa Laboratorium Bojowe Marines (Marine Corps Warfighting Laboratory, MCWL), które od lat zaangażowane jest w proces wdrażania innowacji taktycznych w USMC. Wielopłaszczyznowość IBX30 wymagała również zaangażowania innych podmiotów, między innymi Centrum Analiz Marynarki (Center for Naval Analysis, CNA), który pomaga w gromadzeniu i analizie danych w czasie realizacji eksperymentu i będzie wspierać ostateczną analizę danych oraz raport końcowy¹[1].

Główny ciężar spoczywa jednak na pododdziałach Marine Expedition Force (MEF) i dywizjach Marines, które desygnowały po jednym batalionie w celu realizacji eksperymentu:

a. 1/1 Marines z 1st Marine Division;

b. 1/2 Marines z 2dn Marine Division;

c. 1/3 Marines z 3rd Marine Division.

Każdy z wymienionych batalionów piechoty odgrywać będzie w programie odmienną rolę i badać poszczególne obszary zdolności i funkcjonalności:

a. 1/1 Marines stanowiący 1. batalion eksperymentalny (EXB1) strukturalnie pozostanie zbliżony do dotychczasowego batalionowego zespołu desantowego z dodatkowym wsparciem obsady i sprzętu dla ulepszonego systemu dowodzenia (C2), w celu przetestowania poszerzonych możliwości operacji w środowisku informacyjnym;

b. 1/2 Marines stanowiący 2. batalion eksperymentalny (EXB2) zostanie przeznaczony do przeprowadzenia eksperymentu w zakresie poszerzonych możliwości rażenia ogniowego z wykorzystaniem organicznych środków precyzyjnego rażenia piechoty (Organic Precision Fires - Infantru, OPF-I). Dotychczasowa struktura zostanie zreorganizowana do struktury zbliżonej do FD2023 i złożonej z kompanii dowodzenia i zaopatrzenia (H&S company) oraz dwóch wzmocnionych kompanii piechoty (rifle company)^[2] Wdrażając doktrynę OPF-I w każdej kompanii piechoty utworzony zostanie pluton wsparcia. Schemat ten zostanie również powielony na szczeblu plutonu, w którym powstanie drużyna wsparcia;

c. 1/3 Marines stanowiący 3. batalion eksperymentalny (EXB3) zostanie rozwinięty do zdefiniowanego w FD2030 TO&E (liczebność 735 Marines) i będzie stanowić rzeczywistą podstawę programu wdrażania nowej struktury batalionowej oraz utworzenia pierwszego w USMC LCT. Dowództwo USMC nie ujawniło szczegółów TO&E pododdziałów EXB1-3. Należy jednak zauważyć, że posiadają one priorytet w zakresie otrzymywania docelowego uzbrojenia i wyposażenia np. BSP. Traktowane są również priorytetowo w zakresie uzupełnień osobowych, ponieważ do tych jednostek trafiać będą w pierwszej kolejności Marines którzy przeszli nowe, rozszerzone szkolenie piechoty (Infantry Marine Course, IMC), dedykowane nowej koncepcji operacyjnej USMC.

Mimo braku precyzyjnych danych dotyczących organizacji i uzbrojenia nowych batalionów piechoty, należy zwrócić uwagę na aspekty, które stanowią podstawę ich koncepcji:

a. architekturę obliczoną na optymalizację zdolności C5ISRT, dającą pododdziałom autonomiczne możliwości wykrywania, rozpoznania i rażenia różnego rodzaju celów (naziemnych, nawodnych i powietrznych) z wykorzystaniem opcji uderzeń kinetycznych (ogień precyzyjny o szerokim spektrum zasięgu) i niekinetycznych (cyber, WRE);

b. organiczne zdolności do wykrywania wielodomenowego (operacje w środowisku informacyjnym, wojna elektroniczna i systemy bezzałogowych statków powietrznych);

c. zdolności wsparcia zakładających duży zakres autonomii działania aż do szczebla drużyny piechoty. Ma to kluczowe znaczenie dla zdolności ekspedycyjnych, w których często zadania tworzenia EAB będą samodzielnie realizować wzmocnione plutony piechoty^[3].

Planowane w EXB1-3 eksperymenty typu Live-Force dadzą możliwość przeszkolenia Marines w batalionach w zakresie nowych technologii i wymaganych taktyk, technik i procedur (TTP), aby opanować wymagane umiejętności i zdolność do wykonywania zadań indywidualnych i zespołowych. Umożliwią również szkolenie i zgrywanie pododdziałów, które co pozwoli na zebranie szeregu danych dotyczących koncepcji FD2030. Należy zauważyć, że we wdrażaniu nowej organizacji pododdziałów obok batalionów eksperymentalnych dużą rolę odgrywają gry wojenne (modelowanie i symulacje), wykorzystywane do odtworzenia przyszłego środowiska operacyjnego, stawiając nowy batalion piechoty FD2030 przeciwko przyszłym przeciwnikom, zarówno w środowisku rzeczywistym, jak i wirtualnym.

W opinii USMC i MCWL, wargaming stanowi efektywne narzędzie do oceny skuteczności bojowej ulepszeń technicznych planowanych Infantry Battalion Design 2030 w porównaniu z szacowanymi możliwościami równorzędnego przeciwnika przyszłości, tak aby oszacować efektywność rażenia i przeżywalność systemów w zdegradowanym przyszłym środowisku operacyjnym na Pacyfiku. Badanie przy użyciu tego typu metod pozwoli zidentyfikować luki w zdolnościach i warunki, w jakich one występują, a także pomoże wypracować rozwiązania, które pozwolą na optymalizację TO&E proponowanego batalionu piechoty.

Ostatecznie ustalenia i wnioski z poszczególnych obszarów prac i eksperymentów zostaną wykorzystane do oceny i oceny zasadności projektu batalionu piechoty FD2030. Działania zostaną podsumowane w czerwcu 2022 r., zaś raport końcowy dla Komendanta Korpusu planowany jest na sierpień 2022 r.

Niezależnie od wyników procesu IPX30 i późniejszego rzeczywistego wdrożenia wypracowanych wniosków, należy wskazać kompleksowe podejście USMC do problemu reorganizacji na potrzeby nowej koncepcji operacyjnego zastosowania Marines, którzy po dekadach COIN wracają do swoich korzeni i morskich operacji desantowych. Mimo formułowanych zastrzeżeń dotyczących zbyt daleko posuniętej specjalizacji dedykowanej teatrowi działań Indo-Pacyfiku, doświadczenia amerykańskie już na tym etapie prac mogą stanowić dobry wzorzec badania efektywności bojowej i organizacyjnej wdrażanej koncepcji działania i organizacji wojsk.

Dr Paweł Makowiec, Zakład Obrony Terytorialnej Akademii Wojsk Lądowych im. generała Tadeusza Kościuszki, Wrocław. Przedstawione w tekście opinie nie stanowią oficjalnego stanowiska AWL i są prywatnymi poglądami autora.

^[1] Nota bene łupem FD2030 i nowej koncepcji działań padł jeden z najważniejszych programów badawczych MCWL ostatnich lat poświęcony walce w terenie zurbanizowanym, którego kolejny etap Metropolis III został skasowany. CNA w swoim dorobku posiada również szereg prac analitycznych z zakresu działania małych pododdziałów piechoty i kształcenia kadry dowódczej, obecność tego ośrodka nie może budzić zdziwienia.

^[2] Zlikwidowana zostanie kompania wsparcia i jedna kompania piechoty.

^[3] Tentative Manual for Expeditionary Advanced Base Operations (TM EABO), Washington 2021, s. 3-11