Marines idą na wojnę mozaikową [ANALIZA]

Program restrukturyzacji korpusu Force Design 2030 oznacza głęboką przebudowę oddziałów lądowych, której symbolem była rezygnacja z batalionów czołgów oraz redukcji roli pododdziałów zmechanizowanych na rzecz batalionów piechoty o nowej strukturze.  Wyznacznikiem batalionów piechoty jest ich głęboka restrukturyzacja, w założeniu zrywająca z dotychczasową strukturą, przekształcając je w myśl koncepcji nazywanej popularnie "war room" w pododdziały złożone z autonomicznych kompanii, dysponujących możliwościami samodzielnego prowadzenia precyzyjnego ognia wsparcia (Organic Precision Fires) oraz szerokimi autonomicznymi zdolnościami ISR (bezzałogowce).

Restrukturyzacja pododdziałów piechoty i zmiana modelu ich działania oznacza również konieczność zmiany modelu szkolenia żołnierzy i odejścia od tradycyjnego szkolenia Marine w przypisanej mu specjalności piechoty np. celowniczego karabinu maszynowego na rzecz żołnierza uniwersalnie przygotowanego do korzystania z dowolnego organicznego środka ogniowego piechoty. Koncepcja odejścia od dotychczasowej specjalizacji na rzecz wielodyscyplinarności, tzw. specjalności 03XX [1], determinuje konieczność zmiany modelu szkolenia podstawowego i zaawansowanego oraz modyfikacji wyposażenia i uzbrojenia w celu wykształcenia pożądanych zdolności taktycznych pododdziałów piechoty. Wielodyscyplinarność oraz wspomniana wyżej koncepcja "war room" oznacza również, rewolucyjną w swoim charakterze, próbę uderzenia w istniejące paradygmaty organizacji piechoty i implementację założeń wojny mozaikowej w pododdziałach, które swoją strukturę i uzbrojenie dostosowywać będą do wykonywanego zadania [2].

IMC

Proponowany kurs IMC jest dłuższy niż obecny kurs podstawowy Marines i trwa 14 tygodni, wobec dotychczasowych 8-9 tygodni. Przedłużenie trwania kursu determinowane było poszerzeniem treści szkolenia, wynikającymi z nowego modelu wielodyscyplinarności żołnierza piechoty.

Kurs został podzielony na trzy etapy:

1. wyszkolenie indywidualne (etap I):

- część I (tydz. 1-4): etos, szkolenie strzeleckie (karabinek szturmowy i środki przeciwpancerne), łączność i nawigacja lądowa,

- część II (tydz. 5-9): obserwacja, minerstwo, TCCC (ratownictwo pola walki – red.), podstawy walki piechoty, użycie środków wsparcia w walce piechoty (karabiny maszynowe, granatniki, broń przeciwpancerna), łączność i podstawy dowodzenia (rozkaz bojowy);

2. wyszkolenie zespołowe (etap II-III, tydz. 10-13): patrolowanie, obrona i natarcie pododdziału i ćwiczenie zintegrowane;

3. ocena końcowa (etap IV, tydz. 14).

Elementem wspólnym, obecnym na wszystkich etapach kursu, jest nauka maskowania, łącznie z zarządzaniem sygnaturą termiczną i magnetyczną (SIGMAG), co uważane jest za kluczowe na współczesnym polu walki wobec stosowania przez potencjalnego przeciwnika zaawansowanych środków rozpoznania [3].

Dowództwo USMC podkreśla, że nowy kurs IMC wdraża model nauczania zorientowany na ucznia pokolenia Z, wykorzystujących na co dzień nowoczesną technologię. Szkolenie realizowane w małych grupach (drużyna piechoty), prowadzone jest przez przydzielonych do pododdziału na cały kurs instruktorów, co sprzyja efektywności procesu szkolenia, a także indywidualnego podejścia do szkolonego, pozwalając zidentyfikować jego mocne i słabe strony. IMC od początku stawia na kreowanie sytuacji zmuszających kursanta do samodzielnego myślenia i działania z inicjatywą, ponieważ w dalszej perspektywie wojny mozaikowej umiejętności dowodzenia, przywództwo, inicjatywa i obsługa różnych środków ogniowych staną się kręgosłupem niezbędnym pododdziałom Marines w prowadzeniu działań w ugrupowaniach rozproszonych [4].

Uzbrojenie i wyposażenie

Zmiany dotyczą również indywidalnego uzbrojenia i wyposażenia indywidualnego pojedynczego Marine, które musi również wpisywać się w nową koncepcję działania pododdziałów, między innymi karabinek automatyczny piechoty M27 IAR z nowym celownikiem Squad Common Optic (SCO), hybrydowe środki obserwacji nocnej Squad Binocular Night Vision Goggle (SBNVG), czy też lżejszy system kamizelki zintegrowanej Plate Carrier Gen. III [5].

W kontekście nowej filozofii walki piechoty na szczególną uwagę zasługuje jednak wdrażanie  tabletów taktycznych z systemem Marine Air-Ground Task Force Common Handheld (MCH), które wzmocnią dowodzenie i kontrolę oraz świadomość sytuacyjną dowódców pododdziałów do szczebla drużyny piechoty (C2/SA), co uznawane jest za niezbędną zdolność w warunkach działania w ugrupowaniach rozproszonych, właściwych dla koncepcji wojny mozaikowej.

Uzupełnieniem MCH jest Target Handoff System (THS) umożliwiający zintegrowane zarządzanie wsparciem ogniowym  lotnictwa CAS, a także artylerii, moździerzy oraz środków ogniowych okrętów. Mimo pokrewieństwa systemów MCH jest używany głównie do orientacji sytuacyjnej na polu bitwy, podczas gdy THS dostarcza informacje do systemu danych taktycznych zaawansowanej artylerii polowej i innych platform wsparcia ogniowego i uzbrojenia.

W efekcie użycia cyfrowych elementów wsparcia dowodzenia, a także możliwości wezwania i użycia środków ogniowych znajdujących się różnych platformach dowódcy pododdziałów najniższego szczebla uzyskują świadomość sytuacyjną i możliwości rażenia dotychczas dla nich niedostępne lub trudno dostępne, co warunkowała liniowa struktura tzw. łańcucha rażenia (kill chain). W połączeniu z nowym modelem szkolenia indywidualnego i zaawansowanego Marines, nowymi precyzyjnymi środkami rażenia dalekiego zasięgu oraz szerokim zastosowaniem systemów bezzałogowych może to zadecydować o odbudowie zdolności do wojny manewrowej USMC, które uległy osłabieniu w ciągu dwóch dekad operacji przeciwpartyzanckich w Afganistanie i Iraku.

Dziś pododdziały piechoty morskiej koncepcyjnie mają stać się elementem tzw. sieci rażenia (kill web), w której będą warunkować użycie zaawansowanych systemów uzbrojenia będących w dyspozycji USMC i US Navy, a także innych rodzajów sił zbrojnych. W tej funkcji Marines nie będą potrzebne czołgi podstawowe M1 Abrams, priorytetem będą inne zdolności: mobilność, działanie w rozproszeniu oraz możliwości efektywnego targetingu. Kolejne lata przyniosą weryfikację przyjętej strategii przekształceń USMC, obserwując ten proces należy jednak pamiętać o tzw. pułapce technologii zdefiniowanej przez płk. R. Leonharda w jego teorii wojny manewrowej.

Dr Paweł Makowiec, Zakład Obrony Terytorialnej Akademii Wojsk Lądowych im. generała Tadeusza Kościuszki, Wrocław. Przedstawione w tekście opinie nie stanowią oficjalnego stanowiska AWL i są prywatnymi poglądami autora.

[1] Określenie 03XX ma charakter umowny, obecnie absolwenci pilotażowego kursu IMT kończą go z otrzymaniem specjalności strzelca piechoty morskiej 0311 (Marine Rifleman).

[2] Podobną w założeniach, autorską koncepcję mozaikowej organizacji pododdziału stanowi opracowany kilka lat temu przez autora modułowy system organizacji sekcji i plutonu piechoty OT.

[3] Materiały z briefingu prasowego dotyczące programu kursu IMT https://assets.documentcloud.org/documents/20698077/imc-media-brief-1.pdf

[4] Nowe IMT oznacza również częściowe odejście od modelu szkolenia podstawowego zikonizowanego w Full Metal Jacket przez GySgt R. Lee Ermey'a, co wcale nie oznacza że szkolenie nie stanowi obciążenia fizycznego i psychicznego.

[5] W perspektywie jest również wdrożenie amunicji polimerowej do broni strzeleckiej.