Czy północnokoreański korpus ekspedycyjny dołączy do rosyjskiej agresji?

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD) miała zaproponować Rosji wysłanie na wojnę z Ukrainą swoich żołnierzy. Wykorzystane miały być w tym celu różne kanały dyplomatyczne, a oferta miałaby być związana ze swoistą transakcją wymienną między reżimami. Putin otrzymuje żołnierzy z KRLD, a państwo rządzone przez Kim Dzong Una uzyskuje dostęp do dostaw zboża i energii. Żywność oraz zasilanie to nadal pięta achillesowa północnokoreańskiego reżimu, osłabiająca jego działania. Pytaniem otwartym pozostaje, czy KRLD widzi u siebie zboże i żywność kradzioną cały czas z terytorium Ukrainy właśnie przez rosyjskie wojska inwazyjne. Podaje się przy tym, że możliwe byłoby dyslokowanie nawet do 100 tys. północnokoreańskich wojskowych. Trzeba od razu zaznaczyć, że siły zbrojne KRLD (przynajmniej na papierze) należą do jednych z najbardziej rozbudowanych na świecie. Szacuje się, że w służbie czynnej pozostaje nawet do 1 280 000 żołnierzy, w większości bo 1 110 000 w wojskach lądowych. Przy czym, lata izolacji i problemów finansowych reżimu doprowadziły do degeneracji zasobów wojskowych, przede wszystkim konwencjonalnych. Stąd priorytet KRLD w postaci broni masowego rażenia, systemów rakietowych i działań cyber.

Oferta miała być już omówiona w rosyjskiej telewizji przez płk. (rez.) Igora Korotczenko, który jest ekspertem ds. wojskowości w popularnych państwowych propagandowych audycjach. Były wojskowy zaznaczył, że Kreml nie powinien być nieśmiały w przyjęciu „bratniej" pomocy z KRLD. Miał on jednocześnie podkreślić, jego zdaniem, największe walory północnokoreańskich wojskowych, a więc wytrzymałość i bycie niewymagającymi jeśli chodzi o potrzeby logistyczne oraz ideologiczną motywację. Tak czy inaczej, w końcu jedno państwo niedemokratyczne przyjęłoby pomoc od innego, jeszcze bardziej niedemokratycznego. Ideologicznie rzeczywiście wszystko zgadzałoby się wprost idealnie. Przysłowiowy "korpus ekspedycyjny" miałby zająć się działaniami inżynieryjnymi i saperskimi na zapleczu frontu, a więc być rozlokowanym na okupowanych przez Rosjan i separatystów częściach terytorium Ukrainy. Zauważyć należy, że w północnokoreańskich wojskach rozbudowane są jednostki przeznaczone do działań inżynieryjnych, szczególnie jeśli chodzi o pokonywanie rzek i zbiorników wodnych. Można wskazać od 5 do 8 pułków inżynieryjnych oraz 1 samodzielną brygadę saperów.

Lecz wspominany Korotczenko widziałby również hipotetyczny udział w walkach północnokoreańskich artylerzystów oraz ich systemów artyleryjskich. Szczególnie, gdyby wiązało się to z wykorzystaniem północnokoreańskich systemów ciężkiej artylerii rakietowej. Czyli, przysłowiowym remedium na ukraińskie HIMARS-y miałyby być północnokoreańskie zestawy rakietowe wraz z obsadą. KRLD użytkuje całą gamę systemów artylerii rakietowej. Od 107 mm Type-63 i VTT-323, poprzez 122 mm BM-11, M-1977 (BM-21), M-1985, M-1992, M-1993, VTT-323, aż do 200 mm BMD-20, 240 mm BM-24, M-1985, M-1989,M-199. Jednakże, rzeczywiście najbardziej prawdopodobnym (przy założeniu, że doszłoby do tego) elementem handlu dwóch reżimów niedemokratycznych lub jak pewnie wolałby Kreml i Pjongjang to określać „bratniej pomocy", byłyby jednak jednostki inżynieryjne. Unikając, naturalnych w takim przypadku, problemów związanych z wpięciem jednostek bojowych obcego państwa w systemy dowodzenia i kontroli wojsk rosyjskich. Pamiętajmy, że KRLD i Rosja nie przeprowadzały w ostatnich latach znacznych pod względem skali ćwiczeń podnoszących interoperacyjność swoich wojsk. Tym bardziej takich przedsięwzięć szkoleniowych, które przygotowywałyby wspólne grupy bojowe na potrzeby pełnoskalowych działań zbrojnych.

Jednakże, tworzenie zaplecza logistycznego, naprawa już istniejących lub budowa nowych szlaków transportowych (kołowe lub kolejowe) to już inna sprawa. I może być rzeczywiście kusząca dla borykającej się z problemami z żołnierzami Rosji. Analogicznie jeśli chodzi o skorzystanie z grup północnokoreańskich mechaników, etc., którzy mogliby przyspieszyć chociażby remonty i naprawy sprzętu wyciąganego z głębokich rosyjskich rezerw. Przede wszystkim tych systemów uzbrojenia, które później są wykorzystywane do wzmacniania formacji separatystów z Donabasu. Pamiętajmy, że reżim w Pjongjangu od lat w pewnym sensie sprzedaje swoich pracowników jak towar, pozyskując środki finansowe dla władz kraju. Obywatele KRLD są wykorzystywani na budowach i chociażby w przemyśle stoczniowym, jak swego czasu ustalili dziennikarze śledczy w Europie. Także północnokoreańska broń i wyposażenie wojskowe były i są nadal przemycane do różnych państw świata. Także północnokoreańscy doradcy mieli służyć pomocą np. w przygotowaniu obiektów podziemnych i sposobach walki tunelowej dla podmiotów niepaństwowych.

Oprócz zgodności ideologicznej, KRLD i Rosja mogłyby odwołać się do wspólnego dziedzictwa historycznego. Moskwa pierwsza uznała powstanie KRLD. W dodatku to właśnie Sowieci, w latach 1950-53 w toku wojny koreańskiej udzielali znacznego wsparcia materiałowego dziadkowi obecnego dyktatora KRLD czyli Kim Ir Senowi. Jak również, sowieccy piloci bezpośrednio walczyli w powietrzu w toku ówczesnych działań zbrojnych, uwzględniając przede wszystkim słynną „aleję migów" (bazy poza KRLD). Zaś wątki historyczne wśród kremlowskich decydentów mają silne zakorzenienie i dyktator w Pjongjangu zapewne rozumie ten fakt. Co więcej, KRLD od początku rosyjskiej agresji na Ukrainę niemal ostentacyjnie wspiera Rosję na arenie międzynarodowej, analogicznie do władz chociażby Syrii czy Erytrei (co ciekawe określanej jako tzw. Korea Północna Afryki).

Aczkolwiek na razie należy poczekać i być bardzo ostrożnym z przyjmowaniem podobnych rewelacji o „bratniej pomocy". Przede wszystkim problemem byłaby wspomniana już kwestia interoperacyjności sił zbrojnych obu państw. Od łączności, procedur, aż po stosowane regulaminy. Pytaniem otwartym pozostaje na ile kadra dowódcza i wojskowi w KRLD są w stanie posługiwać się jeszcze technicznym, wojskowym językiem rosyjskim. W trakcie zimnej wojny nie byłoby w tym przypadku wątpliwości, ale w 2022 r. mogą się one pojawić (inne priorytety szkoleniowe kadry, mniej wymian, etc.). Co więcej, dla samej KRLD może to być jeden z kolejnych elementów gry względem własnego regionu i azjatyckiego wymiaru architektury bezpieczeństwa. Zauważmy, że coraz głośniej mówi się właśnie o możliwości kolejnej próby atomowej w KRLD. Praktycznie, należy zastanowić się czy nawet nie 100 tys. żołnierzy może być fizycznie wyjętych z systemu wojskowego KRLD bez uszczerbku na zdolnościach militarnych tego państwa. A przecież KRLD cały czas utrzymuje coś w rodzaju napięcia militarnego na styku z demokratyczna Republiką Korei (w 1953 r. nie doszło do formalnego zakończenia wojny).

Dla Rosjan użycie północnokoreańskich wojsk byłoby również czymś bardzo problematycznym, szczególnie w omawianej skali 100 tys. korpusu ekspedycyjnego. Na teatr działań wprowadzonych zostałoby wielu nowych żołnierzy z innego państwa. Oczywiście Rosjanie werbują wszystkich i wszędzie, gdzie mogą od Czeczenii i Osetii Południowej po inne regiony. Lecz tutaj mielibyśmy formacje uzbrojone zupełnie innego państwa, czy miałby walczyć w swoich mundurach, a może trzeba byłoby dać im rosyjskie? Pomijając również fakt, że Rosjanie musieliby zaakceptować obecność północnokoreańskiej bezpieki w rejonie walk. Chyba, że mówilibyśmy o zastosowaniu rozbudowanych zasobów walki w domenie cyber, właśnie na korzyść operacji rosyjskich. KRLD słynie z rozwoju nie tylko systemów rakietowych, ale także zdolności do agresywnych operacji w cyberprzestrzeni. Taka pomoc mogłaby być nader istotna dla Rosjan w zakresie prób paraliżowania przemysłu zbrojeniowego, działającego na rzecz zachodniej pomocy wojskowej dla walczącej Ukrainy. Nie mówiąc o uderzeniach na cele rządowe w państwach najbardziej wspierających Ukrainę w jej wojnie obronnej przeciwko rosyjskiej agresji. Możliwe, że cyber-kondotierzy z KRLD są o wiele łatwiejszym elementem swego rodzaju targów na linii Rosja-KRLD.

Konkludując, można jedynie sarkastycznie stwierdzić, że KRLD ma potencjalnie ważniejszą rolę do odegrania dla Rosji w obecnej agresji na Ukrainę. Przy postępujących stratach materiałowych wśród wojsk agresora i wyciąganiu kolejnych rezerw sprzętowych, może okazać się, że za chwilę północnokoreańskie magazyny staną się czymś w rodzaju huba logistycznego dla rosyjskich jednostek zmechanizowanych, pancernych czy artylerii. W tym ostanim przypadku można przypomnieć, że na jednej z parad północnokoreańskich mogliśmy zobaczyć pomalowane na zielono traktory rolnicze z przyczepami na których znajdowały się 18-prowadnicowe wyrzutnie niekierowanych pocisków rakietowych. Kolejne zielone traktory holowały przyczepy na których stał strzelec z naramienną wyrzutnią rakiet przeciwlotniczych (Strzała-2 lub jej rozwinięcie) oraz trójnożna wyrzutnia rakiet przeciwpancernych (9M113 Konkurs lub jej rozwiniecie). Czyżby to był jakiś impuls dla sił rosyjskich oraz separatystycznych właśnie ze strony KRLD.