Bieda-parada (nie)zwycięstwa w Moskwie. "Specoperacja" w orędziu Putina [KOMENTARZ]

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

"Specjalna wojenna operacja" była obecna na Placu Czerwonym praktycznie wszędzie. To właśnie z tego powodu komentator, od lat na bieżąco opisujący, co dzieje się w czasie defilady, odnosił się więcej razy do wojny na Ukrainie niż do II wojny światowej. "Specjalna wojenna operacja" (SWO) została więc wymieniona jedenaście razy, podczas gdy Wielka Wojna Ojczyźniana jedynie siedem.

Już na samym początku spiker poinformował, że na trybunie honorowej razem z "weteranami Wojny Ojczyźnianej wyzwalających Ukrainę od faszystowskich najeźdźców" siedzą również ich wnuki i prawnuki, walczący z "następcami nazistów" i wykonujących zadania SWO. Z podobnej narracji skorzystano, opisując defilujące pododdziały.

Rosjanie podkreślili od razu, że na Placu Czerwonym pojawiło się około osiem tysięcy żołnierzy, z czego 530 było uczestnikami SWO. O ile opisujący poszczególne pododdziały narrator w poprzednich latach opisywał tylko więzy łączące uczelnie wojskowe i rodzaje wojsk z wydarzeniami z czasów Wojny Ojczyźnianej, to w 2023 roku wskazywał wyłącznie na ich znaczenie w "specjalnej wojennej operacji".

Ani razu nie łączono defilujących z tradycjami z czasów II wojny światowej, jednak odnośniki do SWO pojawiały się wszędzie. Dotyczyło to nawet tak specyficznych pododdziałów jak: policja wojskowa, wojska kolejowe czy Kozacy kubańscy (spośród których przeszło 18 tys. miało walczyć na Ukrainie).

"Specoperacyjny" charakter miało także przemówienie Putina, tradycyjnie wygłoszone tuż przed defiladą. Jeżeli więc w czasie tego wystąpienia dwa razy padło określenie "Wielka Wojna Ojczyźniana", to i dwa razy pojawiła się "specjalna, wojenna operacja". Po raz pierwszy Putin nie witał tylko "obywateli Rosji, weteranów i żołnierzy rosyjskich sił zbrojnych", ale również oddzielnie "bojowników i dowódców - uczestników SWO".

Putin podkreślał też, jak dumny jest "z uczestników specjalnej operacji wojskowej, wszystkich, którzy walczą na pierwszej linii frontu, którzy prowadzą walkę pod ostrzałem i ratują rannych". Zaapelował nawet do uczestników SWO, że od nich dzisiaj "zależy bezpieczeństwo kraju, przyszłość naszej państwowości i naszego narodu. Wypełniacie honorowo swój wojskowy obowiązek, walcząc za Rosję".

Putin odniósł się również do trybuny honorowej. Nie wskazał, jacy kombatanci z czasów II wojny światowej tam rezydowali, lecz wymienił szczegółowo, że byli tam: żołnierze zawodowi i kontraktowi oraz ci, "którzy w czasie częściowej mobilizacji wstąpili w szeregi Sił Zbrojnych". Wymienił także "bojowników z korpusów ługańskiego i donieckiego, wielu ochotniczych formacji bojowych, funkcjonariuszy Gwardii Narodowej, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, FSB, Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych oraz innych służb i departamentów specjalnych".

Niestety Putin nie zostawił po swoim przemówieniu cienia wątpliwości, że zamierza coś zmieniać w swojej polityce wobec Ukrainy. Jedyne, co się zmieniło, to sposób opisywania obecnych działań. Putin nie mówi już więc lekceważąco o prowadzeniu "tylko specjalnej wojennej operacji", ale o prawdziwej wojnie ("przeciwko naszej Ojczyźnie znowu rozpętała się prawdziwa wojna").

Opis otoczki tego konfliktu niestety nie miał w sobie niczego z rzeczywistości. Z jednej strony przedstawiona więc była Rosja, kraj żyjący w pokoju, dla którego "nie ma nieprzyjaznych, wrogich narodów ani na Zachodzie, ani na Wschodzie. Podobnie jak zdecydowana większość ludzi na naszej planecie chcemy widzieć przyszłość pełną pokoju, wolności i stabilności". Zaprezentowani byli także Rosjanie, dla których "każda ideologia wyższości jest z natury odrażająca, przestępcza i śmiertelna".

Według Putina po drugiej stronie są "zachodnie elity globalistyczne", które "wciąż mówią o swojej ekskluzywności, rozgrywają ludźmi i podzielonymi społeczeństwami, prowokując krwawe konflikty i przewroty, siejąc nienawiść, rusofobię, agresywny nacjonalizm i niszcząc rodzinę, tradycyjne wartości, które czynią z człowieka człowieka. A wszystko po to, aby nadal dyktować, narzucać narodom ich wolę, ich prawa, zasady, a właściwie system grabieży, przemocy i represji". Głównym celem tych działań ma być "doprowadzenie do upadku i zniszczenia Rosji, wymazanie skutków II wojny światowej, ostateczne złamanie systemu globalnego bezpieczeństwa i prawa międzynarodowego oraz zduszenie wszelkich suwerennych ośrodków rozwoju".

Putin zauważył, że "w wielu krajach bezlitośnie i z zimną krwią niszczy się pomniki żołnierzy radzieckich, burzy pomniki wielkich dowódców, tworzy się prawdziwy kult nazistów i ich wspólników, a pamięć o prawdziwych bohaterach jest wymazywana i oczerniana". W przypadku Rosji ma być inaczej, ponieważ tam według Putina ma być cały czas "oddawany hołd członkom ruchu oporu, którzy dzielnie walczyli z nazizmem, żołnierzom armii sojuszniczych USA, Wielkiej Brytanii i innych państw" (w tym chińskich żołnierzy w walce z japońskim militaryzmem).

Opis sytuacji międzynarodowej przez Putina był tak przewrotny i cyniczny, że każdy zachodni polityk mógłby go wziąć i zaadoptować, opisując to, jakim krajem jest właśnie Rosja. Putinowski opis Zachodu ("wygórowane ambicje, arogancja i pobłażliwość nieuchronnie przeradzają się w tragedie") idealnie pasuje do tego, co obecnie dzieje się w Federacji Rosyjskiej.

Z kolei ocena Putina, że obecnie "nabiera rozpędu nieodwracalny ruch w kierunku bardziej sprawiedliwego, wielobiegunowego świata, opartego na zasadach zaufania i niepodzielnego bezpieczeństwa, równych szans dla pierwotnego i swobodnego rozwoju wszystkich krajów i narodów" jest przecież oceną krajów zachodnich, a w żadnym wypadku nie Rosji.

Oczywiście Putin próbował nadać większą rangę wydarzeń na placu Czerwonym, podkreślając, że w uroczystości wzięli udział przedstawiciele krajów należących do Wspólnoty Niepodległych Państw. Jednak tylko oni, i to nie wszyscy. Wcześniej z WNP wypisały się bowiem Gruzja i Ukraina, a więc państwa zaatakowane przez Rosję. Na placu Czerwonym brakowało także reprezentantów Azerbejdżanu i Mołdawii, a więc państw, które czują się wyraźnie zagrożone agresywną polityką Putina.

Byli natomiast reprezentanci siedmiu byłych sowieckich republik: premier Armenii Nikol Paszinian, pseudoprezydent Białorusi Aleksandr Łukaszenka, prezydent Kazachstanu Kasym-Żomart Tokajew, prezydent Kirgistanu Sadyr Dżaparow, prezydent Tadżykistanu Emomali Rahmon, prezydent Turkmenistanu Serdar Bierdimuhamedow oraz prezydent Uzbekistanu Szawkat Mirzijojew.

Putin nie dodał jednak, że żadne z tych państw nie zdecydowało się wysłać swoich żołnierzy, by pomóc Rosji pokonać Ukrainę. Został więc sam.