Plotka o wycofaniu okrętu BRP „Rajah Humabon” wzbudziła duże zaniepokojenie wśród miłośników okrętów. Świadczy o tym chociażby liczba przedruków tej „uspokajającej” informacji, przekazanej przez filipińską marynarkę wojenną. Zaciekawienie jest tym większe, że cały czas mówimy tutaj o jednostce aktywnej operacyjnie, ostatnio wykorzystywanej przez Filipiny np. do ochrony rafy Scarborough, do której roszczą sobie również prawo Chiny.

Według Filipińczyków jest to jednostka w bardzo dobrej kondycji technicznej, ze sprawnymi systemami nawigacyjnymi, mechanicznymi i dobrze działającym uzbrojeniem. Paradoksalnie, w tym przypadku brak zaawansowanych systemów elektronicznych działa na korzyść tego wiekowego okrętu.

Mówimy bowiem o jednostce, która w samej tylko filipińskiej marynarce wojennej jest wykorzystywana przez 37 lat (od 1978 r.). Wcześniej służyła jeszcze w amerykańskich siłach morskich jako niszczyciel USS „Atherton” (od 1943 do 1955 r.), a później została przekazana do japońskich, morskich sił samoobrony jako JDS „Hatsuhi” (od 1955 do 1975 r.).

Pogłoski o wycofaniu starego okrętu pojawiły się po wprowadzeniu do filipińskich sił morskich w latach 2011 i 2013 dwóch nowszych i większych okrętów typu Hamilton, dawniej wykorzystywanych w amerykańskiej straży przybrzeżnej: BRP „Gregorio Del Pilar” (eks - USCGC „Hamilton”) i BRP „Ramon Alcaraz” (eks - USCGC „Dallas”).

Podróż w czasie

Podczas służby okręt wielokrotnie przechodził remonty, jednak nie przeprowadzano na nim żadnej poważnej modernizacji. Dzięki temu fregata BRP „Rajah Humabon” generalnie zachowała sylwetkę i charakter niszczyciela z czasów II wojny światowej, tym bardziej, że pozostawiono na nim trzy sprawne do dzisiaj, armaty główne Mk 22 kalibru 76,2 mm.

Uzbrojenie artyleryjskie uzupełniają dodatkowo trzy podwójne armaty Bofors Mk 1 Mod 2 kalibru 40 mm, sześć działek Oerlikon Mk 10 kalibru 20 mm i cztery karabiny maszynowe Browning M2 kalibru 12,7 mm. Wymieniono jednak całą siłownię montując dwa nowe silniki diesla General Motors General Motors EMD 16-645E7 – każdy o mocy 3070 KM. Pozwalają one na rozwijanie przez fregatę maksymalnej prędkości 21 w.

Okręt USS „Atherton” był jednym z 72 niszczycieli eskortowych typu Cannon, zbudowanych w latach czterdziestych. Po wojnie były to jednostki, które Amerykanie przekazywali różnym siłom morskim praktycznie na całym świecie - trafily do Francji, Grecji, Holandii, Włoch, Japonii, Peru, Urugwaju, Filipin, Korei Południowej, Tajwanu i Tajlandii.

Niszczyciel USS „Atherton” zbudowano w ciągu ośmiu miesięcy w stoczni Federal Shipbuilding and Drydock Company w Nowym Yorku. Od 29 sierpnia 1943 r. okręt działał w siłach zabezpieczających atlantyckie konwoje. Ochraniając jeden z nich (GUS 84), 5-6 maja 1945 roku, USS „Atherton” zatopił u wybrzeży Rhode Island, wspólnie z fregatą USS „Moberly”, niemiecki okręt podwodny U-853 (typu IXC). Ostatni atak na niemieckieo U-Boota niszczyciel przeprowadził 9 maja 1945 r. podczas przejścia z Nowego Jorku do Bostonu. Później okręt działał na Pacyfiku i Oceanie Indyjskim.