Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 2 S.A. należące do Polskiej Grupy Zbrojeniowej zademonstrowały w trakcie targów w Kielcach bezzałogowe systemy powietrzne. Systemem o największych możliwościach jest E-310, proponowany dla Wojska Polskiego w ramach programu Orlik, którego celem jest pozyskanie dla Sił Zbrojnych  taktycznego systemu BSP krótkiego zasięgu.

W skład systemu E-310 wchodzi naziemna mobilna stacja kontroli, terminal danych i kilka platform powietrznych. Platformy powietrzne są zdolne do prowadzenia działań w odległości do 150 km od stacji kontroli, a maksymalny czas trwania misji wynosi do 15 godzin. W ramach ładunku o masie do 20 kg każda z platform może przenosić czterosensorową głowicę optoelektroniczną (kamera dzienna, kamera IR, dalmierz laserowy, laserowy podświetlacz celów) oraz  radar MiniSAR.

Platforma powietrzna przekazuje do stacji kontroli dane z rozpoznania w czasie rzeczywistym, może wykonywać lot na wysokości do 5 km z prędkością przelotową 120-180 km/h. Jej napęd stanowi silnik spalinowy lub hybrydowy. Maksymalna masa startowa platformy E-310 jest określana na 80 do 90 kilogramów. Bezzałogowiec startuje z wyrzutni pneumatycznej, natomiast lądować może klasycznie lub też z wykorzystaniem spadochronu. Naziemna Stacja Kontroli służy zarówno do sterowania platformą powietrzną (możliwość kierowania kilkoma platformami jednocześnie) oraz jej wyposażeniem jak i do przetwarzania i przekazywania pozyskanych danych do systemów dowodzenia (np. C4ISR) w czasie rzeczywistym. Cały system może zostać przygotowany do wykonywania misji w czasie nie dłuższym, niż 30 minut, załogę stanowią dwie osoby. Rozpiętość skrzydeł bezzałogowca wynosi 5,4 m, długość – 2,8 m a wysokość 0,7 m. Może on jednak być transportowany w skrzyni o długości 3 m, szerokości 0,7 m i wysokości 0,6 m.

Bezzałogowiec E-310, oferowany przez Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 2 S.A., jest proponowany zarówno siłom zbrojnym, jak i służbom mundurowym czy podmiotom cywilnym, które wykazują zapotrzebowanie na rozpoznanie pozyskiwane z systemów bezzałogowych.

Kolejnym, systemem bezzałogowym, zademonstrowanym przez Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 2 jest lżejszy Drozd. Maszyna ma maksymalną masę startową 25 kg, z czego do 5 kg może stanowić ładunek, przy rozpiętości skrzydeł 3,8 m. Drozd może wykonywać lot na odległości do 40 km od stacji kontroli, przy jej widoczności, na wysokości do 4 km i z prędkością od 90 do 180 km/h.

Podstawowe wyposażenie bezzałogowca Drozd stanowi głowica optoelektroniczną, z  kamerą dzienną i/lub nocną oraz inne wyposażenie w zależności od zapotrzebowania klienta. System składa się z platform bezzałogowych wraz z wyposażeniem dedykowanym do danej misji, wyrzutni oraz naziemnej stacji kontroli.

Drozd może startować z pasa startowego lub z wyrzutni, co umożliwia prowadzenie działań w różnych warunkach terenowych. Napęd maszyny, która dysponuje podwójnym usterzeniem pionowym, stanowi silnik spalinowy. Drozd może lądować z użyciem spadochronu, lub też klasycznie (na kołach). System – podobnie jak E-310 – przewidziany jest zarówno dla sił zbrojnych, jak i podmiotów cywilnych.

Trzecim, najlżejszym bezzałogowcem jest quadrocopter (czterowirnikowiec) typu Sowa. Może on prowadzić obserwację za pomocą kamery dziennej, bądź też systemów działających w podczerwieni, przy czym dane z rozpoznania są przesyłane w czasie rzeczywistym. Sowa może wykonywać lot zarówno przy widoczności stacji kontroli, na odległości do 3 km, ale też poza widocznością stacji kontroli, na odległości do 0,3 km. Ta ostatnia funkcjonalność może być wykorzystywana na przykład podczas prowadzenia operacji w terenie zurbanizowanym.

Cechą charakterystyczną Sowy są jej niewielkie wymiary, utrudniające wykrycie. Maszyna może wykonywać lot przez okres do 40 minut, na pułapie do 0,5 km. Masa wynosi 5 kg, średnica ze śmigłami – 1,1 m, a wysokość – 0,35 m. Napęd stanowią silniki elektryczne.

Oferowany przez Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 2 czterowirnikowiec jest zdolny do prowadzenia lotu autonomicznego, po zaprogramowanej wcześniej trasie. Może również wykonać powrót do miejsca startu w wypadku gdyby doszło do zagrożenia wyczerpaniem akumulatorów bądź też utraty łączności ze stacją kontroli. W skład systemu wchodzi bezzałogowiec wraz z systemami rozpoznania, stacja kontroli misji oraz opakowanie transportowe. Może on być przenoszony w zasobniku plecakowym.