Formowanie jednostek Obrony Terytorialnej wiąże się z potrzebą zapewnienia im nowoczesnego sprzętu. Zostało to odzwierciedlone w założeniach Ministerstwa Obrony Narodowej, gdyż wyposażenie OT ma być jednym z priorytetów aktualizacji Planu Modernizacji Technicznej z uwzględnieniem okresu 2017-2019.

Polska Grupa Zbrojeniowa posiada ofertę wyposażenia, w tym prezentowanego na MSPO, która może stanowić podstawę parku sprzętowego Obrony Terytorialnej. Obejmuje ona zarówno sprzęt już wykorzystywany w niektórych jednostkach liniowych WP, jak i rozwijany w ramach prac badawczo-rozwojowych.

Jeżeli chodzi o broń strzelecką, Fabryka Broni „Łucznik” oferuje 5,56 mm karabinki Beryl/Mini-Beryl, a w perspektywie będzie mógł również zostać pozyskany najnowszy MSBS. Propozycję zakładów z Radomia uzupełnia broń na amunicję pistoletową 9 mm – pistolety maszynowe PM-98/06 oraz samopowtarzalne pistolety P-99 i RAD.

Natomiast Zakłady Mechaniczne  „Tarnów” S.A. są gotowe dostarczyć 7,62 i 12,7 mm karabiny maszynowe (UKM-2000 i WKM-B) czy karabiny wyborowe Bor/Alex i wielkokalibrowe Tor, granatniki 40 mm RGP-40 oraz GA/GS-40, a także artyleryjsko-rakietowe zestawy przeciwlotnicze z armatami 23 mm i pociskami Grom/Piorun w różnych konfiguracjach. W ostatnim czasie prowadzone są też prace nad systemami broni przeciwlotniczej kalibru 35 mm. Wreszcie, w ofercie znajdują się moździerze 60 mm LM-60.

PCO S.A. oferuje systemy zobrazowania dziennego termowizyjnego, noktowizyjnego a także technikę laserową. Należą do nich między innymi rozwiązania w postaci termowizyjnego systemu obserwacyjnego TSO-1 Agat, stabilizowanej głowicy obserwacyjno-śledzącej GOS-1 Aurora, głowicy GOC-1 Nike, celownika termowizyjnego do broni strzeleckiej SCT-2 czy monokulara noktowizyjnego MU-3M Koliber.

Z kolei spółka Mesko S.A. może dostarczyć systemy rakietowe i amunicję, przeznaczone na wyposażenie Obrony Terytorialnej. Najbardziej rozpoznawalnym wyrobem tego zakładu jest pocisk przeciwlotniczy Grom, ale niebawem do produkcji wejdzie jego rozwinięcie, czyli Piorun o większych możliwościach bojowych. Inne systemy uzbrojenia to produkowany w kooperacji z izraelskim koncernem Rafael przeciwpancerny pocisk kierowany Spike–LR, a także niekierowany lotniczy pocisk rakietowy 70 mm systemu NLPR-70 i szereg amunicji do broni  mało- i średnio- kalibrowej.

Mesko prowadzi też, we współpracy z przemysłem ukraińskim, projekt rozwojowy przeciwpancernego pocisku kierowanego typu Pirat. W założeniu ma on stanowić uzupełnienie dla ppk Spike, charakteryzując się przy tym niższym kosztem, co może ułatwić wprowadzenie go do Sił Zbrojnych RP – w tym wojsk Obrony Terytorialnej - w znacznych ilościach.

Huta Stalowa Wola S.A może dostarczyć dla Obrony Terytorialnej 98 mm moździerz M98 lub 120 mm moździerz ciągniony. Dezamet S.A. różne rodzaje  granatów ręcznych (w tym cztery dymne, bojowy, szkolny i termobaryczny), nasadkowych czy amunicji moździerzowej. Oferuje również zdalnie sterowane miny przeciwpancerne z Belmy. W związku z zapotrzebowaniem Wojska Polskiego na dostawę nowego granatnika przeciwpancernego jednorazowego użytku Dezamet S.A. wraz z norweską firmą Nammo przygotował też ofertę granatnika LAW 72, włącznie z wariantami specjalistycznymi i związany z nim system szkolno-treningowy. 

W ofercie PGZ znajdują się również różnej klasy systemy bezzałogowe mogące wspierać działania OT, nie tylko te związane z zadaniami bojowymi, ale również z niesieniem pomocy podczas klęsk żywiołowych, usuwania skutków katastrof i awarii czy zabezpieczeniem potrzeb społeczeństwa i organów państwa w prowadzeniu normalnej działalności.

Większość  z proponowanych wyrobów jest w bieżącej ofercie Polskiej Grupy Zbrojeniowej S.A., aczkolwiek inne wymagają przeprowadzenia dalszych badań, testów i akceptacji wojska. Niektóre stanowią element większego programu modernizacyjnego, ale można je już produkować i wdrażać nie czekając na całość systemu. Pozwoli to na ich realne przetestowanie przez żołnierzy, co da szanse na wyeliminowanie ewentualnych niedociągnięć konstrukcji czy wprowadzenie stosownych usprawnień w przyszłości.

Należy pamiętać, że pododdziały Obrony Terytorialnej będą się różniły przeznaczeniem, a co za tym idzie również uzbrojeniem. Będzie to zależne od potrzeb, ale też rejonów ich działania. Jednostki desygnowane przede wszystkim do działań ochronnych będą uzbrojone głównie w indywidualną broń strzelecką. Z drugiej strony, pododdziały, których jedną z podstawowych funkcji będzie prowadzenie działań obronnych muszą być dodatkowo nasycone w dużym stopniu nowoczesną, lekką bronią przeciwpancerną i przeciwlotniczą. Powinny również dysponować zdolnością do wykorzystania terenu, a więc przygotowywania zapór, zalań i zniszczeń.

Ewentualne zaniechanie pozyskania wymienionych wyżej kategorii sprzętu, bądź też zakup go w niewystarczających ilościach, skutkowałby obniżeniem zdolności wojsk OT i ograniczeniem ich efektywnej roli do działań ochronnych, czy pomocniczych. Podobnie rzecz się ma ze środkami obserwacji technicznej, w tym termowizyjnej i noktowizyjnej. Należy też dążyć do tego, aby posiadane przez Obronę Terytorialną wyposażenie było kompatybilne z tym, które znajduje się na wyposażeniu wojsk operacyjnych.

Wreszcie, wojska Obrony Terytorialnej potrzebują wyposażenia indywidualnego żołnierzy i nowoczesnej broni strzeleckiej, a także bezpiecznych środków łączności, zdolnych do współdziałania z systemami eksploatowanymi w innych rodzajach sił zbrojnych. Innym niezbędnym elementem są środki transportu, które powinny być przydzielane w zależności od potrzeb i charakteru danych jednostek. Z kolei formowanie jednostek specjalistycznych, na przykład przeznaczonych do obrony przed cyberatakiem, wiąże się z koniecznością zapewnienia im wyposażenia pozwalającego na spełnianie określonych, specyficznych zadań.

Marek Dąbrowski