159 ex-amerykańskich Black Hawków dla Afganistanu

Do Afganistanu dostarczone mają być śmigłowce produkowane w latach 80. XX wieku i zmodernizowane poprzez wymianę silników na General Electric T700-GE-701C do standardu określanego jako UH-60A+.

Koalicja państw nadal zaangażowanych we wsparcie wojsk afgańskich w walce z Talibami planuje w przeciągu kolejnych czterech lat podwoić swoje siły w tym państwie tak by osiągnęły one liczebność do 17 tysięcy żołnierzy. Obecnie USA ma w tym kraju 8 400 członków personelu wojskowego, a na mocy dekretu prezydenta Trumpa kolejnych 3000 zostanie tam wysłanych w najbliższym czasie. USA wywiera również nacisk na Wielką Brytanię, by zwiększyła stuosobowy kontyngent o kolejnych 500 członków. Wzmocnienie innych kontyngentów z NATO jest realizowane w ramach operacji „Resolute Support” która m.in. będzie omawiana podczas szczytu w Brukseli.

Zdaniem przedstawicieli armii afgańskiej tak duże wsparcie ze strony USA pozwoli na przełamanie niekorzystnego bilansu walk oraz przejęcie realnej kontroli nad większymi obszarami Afganistanu. Duża flota śmigłowców pozwoli m.in. na szybkie przemieszczanie się w trudnym terenie, by walczyć z ponad 20 zidentyfikowanymi organizacjami terrorystycznymi działającymi w tym kraju.

Podjęte kroki są również następstwem zeznań w lutym tego roku, przed komisją ds. uzbrojenia w Senacie generała Johna Nicholsona - dowódcy Sił USA w Afganistanie. Postulował on m.in. wzmocnienie sił USA i koalicjantów, szczególnie o jednostki specjalne i specjalistyczne oraz dozbrojenie armii afgańskiej.

W bieżącym roku przeznaczone będzie 814 mln USD na wsparcie sił powietrznych w Afganistanie (Afgan Air Force, AAF) w ramach Afghan Aviation Transition Plan (AATP). Jest ono wystarczające na sfinansowanie przekazania 53 z 159 Black Hawków. Pierwsze 4 maszyny Afgańczycy mogliby otrzymać jeszcze w tym roku, a dostawy kolejnych rozpoczęłyby się w ciągu 21 miesięcy.

W Afganistanie jest obecnie ok. 68 pilotów uprawnionych do latania na  Mi-17V-5/V-1, a do ich przeszkolenia do lotów na UH-60 wystarczy według Amerykanów tylko 12 tygodni. Wyszkolenie nowych pilotów potrwa z kolei od 9 do 13 miesięcy.

Sama idea spotkała się z różnym przyjęciem ze strony AAF ponieważ z jednej strony nowe maszyny znacznie wzmocnią potencją bojowy, ale z drugiej są droższe w eksploatacji, wymagają wyższej kultury technicznej obsługi, nie będą tak silnie uzbrojone jak maszyny rosyjskie i zabierają mniejszy ładunek. Dodatkowo będzie on ograniczony specyficznymi warunkami klimatyczno-środowiskowymi Afganistanu związanymi z operowaniem w wysokich, sięgających nawet ponad 7000 m n.p.m., górach. 

AAF składa się z obecnie trzech skrzydeł – 1. w Kabulu, 2. w Kandaharze i 3. w Shindand/Herat.  Etatowy personel tej formacji to 8019 osób, ale rzeczywiście służy w lotnictwie tylko ok. 7000. Podstawowym typem statku powietrznego są lekkie samoloty szturmowe A-29 Super Tucano wspierane przez rosyjskie śmigłowce uderzeniowe Mi-25, 27 wiropłatów MD 530F Cayuse Warrior, 3 indyjskie lekkie maszyny HAL Cheetal i 47 transportowych Mi-17V-5/V-1. Do tego dochodzą cztery transportowce C-130H Hercules, 24 samoloty Cessny 208 Caravan, trzy Boeingi 727 w roli maszyn VIP.