Wyrzutnie przeciwdywersyjne w Sewastopolu

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Uchwycone na zdjęciach wyrzutnie to nie standardowe BM-21, ale BM-21PD, które stanowią element systemu rakietowego przeznaczonego do ochrony szczególnie istotnych instalacji morskich. DP-62 Zapora ma za zadanie zwalczanie celów w odległości do 5 km. Co istotne, jest on skuteczny przeciw zagrożeniom powierzchniowym, podwodnym i powietrznym.

Jest to możliwe dzięki użyciu specjalnej amunicji PRS-60, której zasięg wynosi od 300 m do 5 km. Może być detonowana standardowo lub na głębokości od 3 do 200 metrów. Wynika to z opracowania tego środka rażenia do zwalczania zarówno standardowych zagrożeń, takich jak jednostki nawodne i maszyny lecące z małą prędkością, jak również znajdujących się pod wodą nurków, min czy małych podwodnych jednostek pływających.

Co istotne, zastosowana głowica odłamkowo-burząca jest skonstruowana tak, że odłamki nie rozchodzą się we wszystkich kierunkach, ale w formie stożka do przodu. Podobnie działają głowice rakiet przeciwlotniczych. W tym wypadku chodzi o zmniejszenie ryzyka rykoszetów, które mogłyby zagrażać wyrzutni i chronionym celom, szczególnie podczas detonacji na minimalnym dystansie 300 metrów. Podczas detonacji w wodzie znaczenie odłamków jest znacznie mniejsze niż fali uderzeniowej (barycznej), która w tak gęstym środowisku ma znacznie większy obszar oddziaływania niż odłamki.

Aby system DP-62 Zapora mógł być skuteczny przeciw zagrożeniom podwodnym i nawodnym, może korzystać z szerokiej gamy sensorów, w tym z boi akustycznych i sonarów. Sterowanie wyrzutnią podczas prowadzenia ognia jest realizowane zdalnie, za pośrednictwem zewnętrznego układu kontrolnego. Aby umożliwić długotrwałe działanie w trybie ciągłej gotowości, oprócz własnych źródeł zasilania wyrzutnia BM-21PD może być podłączona do trójfazowej sieci energetycznej o napięciu 380 V.

DP-62 Zapora to "egzotyczny" typ uzbrojenia, gdyż pomimo wprowadzenia go do służby w 1980 r. brak jest informacji, nawet w rosyjskich źródłach, nie tylko na temat liczby wyprodukowanych zestawów, ale nawet jednostek, które nimi dysponują. Jak pisze ukraiński portal Defense-Express, broniące portu w Sewastopolu wyrzutnie mogą należeć do jednostki przeciwdywersyjnej Floty Czarnomorskiej. Jednak równie dobrze mogły zostać przetransportowane z bazy morskiej w Syrii albo nawet z Kamczatki.

Faktem natomiast pozostaje to, że obecność Zapory na plaży w rejonie Sewastopola wskazuje na lęk Rosjan przed zagrożeniem ze strony dywersantów oraz bezzałogowych aparatów pływających i latających. Informacje o tym systemie pojawiły się krótko po skutecznym ataku wyładowanych materiałem wybuchowym bezzałogowych łodzi motorowych na rosyjski okręt wywiadowczy.

W Sewastopolu stacjonuje znaczna część jednostek Floty Czarnomorskiej, a wśród nich okręty uzbrojone w pociski manewrujące Kalibr wykorzystywane do ataków na cele w głębi Ukrainy. Wyeliminowanie każdej z tych jednostek stanowiłoby istotne ograniczenie rosyjskich możliwości ataku, a z drugiej strony znaczny sukces strony ukraińskiej, szczególnie propagandowy, ale również militarny. Z drugiej strony, Ukraina dysponuje obecnie pociskami takimi jak Storm Shadow, które co najmniej równie skutecznie mogą wyeliminować rosyjskie okręty, szczególnie gdy te stoją w porcie. Przy tym systemy takie jak DP-62 są wobec nich całkowicie nieskuteczne.