"Weteranka" II Wojny Światowej zniszczona przez Ukraińców?

Rosjanie w celu uzupełnienia strat na Ukrainie przywrócili do służby już kilka typów artylerii lufowej jak m.in. armaty polowe M-46 i D-74, czy pamiętające jeszcze II Wojnę Światową haubice D-1 oraz M-30. Rodziło się zatem pytanie, kiedy na froncie zjawią się pozostali weterani walk np. na Łuku Kurskim jak haubice A-19 oraz MŁ-20, zwłaszcza patrząc na fakt, że Rosjanie jeszcze kilka/kilkanaście lat temu mieli mieć na składnicach nawet około 100 sztuk tych drugich. Do tego dochodził plotki o wyposażeniu przez Rosjan jednostek obwodu ługańskiego i donieckiego właśnie w MŁ-20, chociaż dowodów zdjęciowych brak.

Nie tak dawno, ukraińscy żołnierze z 55. Brygady Artylerii pochwalili się, że w wyniku prowadzenia ognia kontrbateryjnego udało im się właśnie zniszczyć taką haubicę, na dowód pokazując poniższe nagranie. Problemem jest jednak to, że na jego bazie bardzo trudno ocenić, czy rzeczywiście jest to właśnie owa weteranka II Wojny Światowej. Na ten moment nie można tego ani na 100% potwierdzić, ani też odrzucić. Zważywszy na to jak bardzo Rosjanom brakuje sprzętu, taki scenariusz wydaje się coraz bardziej prawdopodobny.

MŁ-20 to radziecka ciągniona haubica/haubicoarmata kal. 152 mm z lufą L/27 opracowana latach 1936–1937 w Fabryce Nr 172, jako następca haubicy M1910/34. Można za jej pomocą razić cele na dystansie do 17 230 metrów (w zależności od użytej amunicji). W przypadku zastosowania pocisków przeciwpancernych możliwe było przebicie pancerza o grubości 125-136 mm na dystansie 500 metrów (przy trafieniu pod kątem 90°). Szybkostrzelność określono na 3-4 wystrzały w ciągu minuty przy wykorzystaniu amunicji o masie od 28 do 56 kg. Masa własna MŁ-20 została określona na 7270 kg w pozycji bojowej.

W Wojsku Polskim była ona określana jako 152 mm haubicoarmata wz. 1937, którą nawet poddano modyfikacji do standardu wz. 1937/1985. W latach 1937-46 wyprodukować miano ponad 6800 sztuk, które trafiły na uzbrojenie armii kilkunastu krajów. Została ona wykorzystana do stworzenia dział samobieżnych SU-152 i ISU-152 powstałych na bazie czołgów ciężkich KW-1S oraz IS-1/2. Obecnie ma ona znajdować się na stanie lub rezerwie takich krajów jak m.in. Kuba, Rosja, Mongolia, Algieria oraz Syria.