Ukraińska artyleria wagi ciężkiej

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Ukraińskie Piony od początku rosyjskiej inwazji przechodzą drugą młodość dzięki olbrzymiej sile ognia, która dotychczas była okupiona niską szybkostrzelnością i słabą celnością prowadzonego ognia. Ten drugi defekt został szybko naprawiony dzięki użyciu w działaniach wojennych różnego rodzaju bezzałogowców, które skutecznie zwiększają efektywność prowadzonego ognia. Po wielu miesiąca problemem jednak stała się amunicja, której Ukraina ani żaden jej sojusznik nie produkuje. Problem ten został rozwiązany dzięki przekazaniu przez USA pocisków, które były używane do tamtejszych systemów artyleryjskich M110A2 . Pozwoliło to na powrót do większej intensywności ostrzałów z Pionów, dając ukraińskim artylerzystom znów świetne narzędzie do "zmiękczania" rosyjskich linii obronnych.

2S7 Pion to radziecka ciężka armatohaubica wprowadzona do Armii radzieckiej w 1976 roku. Później trafiła do Czechosłowacji i Polski, jednak w niewielkich ilościach. W 1983 roku wprowadzono jej modyfikację, dzięki której m.in. zwiększono szybkostrzelność do 2,5 strz./min., dodano nowy, mocniejszy silnik i zwiększono podstawową jednostkę ogniową z czterech do ośmiu pocisków. Był to jednak zapas amunicji nienaruszalny, działo ładowano pociskami dostarczanymi ciężarówkami. Po tej modernizacji systemowi nadano nazwę 2S7M/Małka. Największymi użytkownikami tego systemu artyleryjskiego pozostaje Ukraina (około 90 dział z czego większość w rezerwie) oraz Rosja (60 egzemplarzy w standardzie 2S7M Małka). To najcięższe armatohaubice używane na tej wojnie.

W przypadku 2S7M przeszły one modernizację mającą na celu ulepszenie układu jezdnego i elektroniki, zakończoną w grudniu 2021 roku. Donośność tego systemu określa się na 37,5-47,5/55 km, w zależności od użytej amunicji. Obecnie prowadzone są prace nad pociskiem kalibru 203 mm wyposażonym w tzw. ramjet, czyli silnik strumieniowy mający pozwolić na osiągnięcie zasięgu ostrzału 150-200 km.