Ukraińcy z hybrydowym samobieżnym moździerzem

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Ukraińcy w wydaje się dość skuteczny sposób tworzą różnego rodzaju improwizowane pojazdy bojowe, poprzez łączenie elementów z wozów uszkodzonych/zniszczonych adaptując je do tego, co posiadają "pod ręką". Innym sposobem, który najpewniej został wykorzystany w opisywanym wcześniej improwizowanym pojeździe bojowym, było połączenie elementów z różnych pojazdów, aby zmniejszyć ich wady i przez to je usprawnić. W tamtym, jak i tym przypadku mogło także dojść do przekształcenia wariantu specjalistycznego danego wozu, który już nie spełnia dobrze swojej funkcji i został przebudowany do wersji stricte bojowej. Opisywany tym razem wóz to gąsienicowy samobieżny moździerz kal. 120 mm powstały z połączenia systemu wieżowego pochodzącego z 2S9 Nona-S/2S23 Nona-SWK i podwozia bojowego wozu piechoty BMP-1 lub wozu rozpoznawczego BRM-1 (w Polsce określanym mianem BWR-1).

Nie jest wiadome, od jakich dokładnie pojazdów pochodzą dwa kluczowe elementy tego "składaka", czyli system wieżowy i kadłub. W przypadku tego pierwszego jedynie pewne jest, że został on wymontowany z samobieżnego moździerza rodziny Nona, najpewniej poważnie uszkodzonego lub zniszczonego egzemplarza własnego, lub rosyjskiego. W przypadku wariantu Nona-SWK to będzie zdobyczny ezgemplarz z racji na to, że Ukraina nie posiadała tego wariantu na stanie swojej armii przed rosyjską inwazją. Podwozie to kadłub bojowego wozu piechoty BMP-1 lub jego wersji rozpoznawczej BRM-1. Wariant zwiadowczy obecnie nie ma wiele zadań do wykonania, ponieważ bezzałogowce jego rolę wykonują znacznie lepiej, taniej i nie tworzą ryzyka utraty żołnierzy oraz posiadają lepsze wyposażenie do obserwacji pola walki. Możliwe zatem, że uznano, iż jego przydatność w obecnej formie jest wysoce niezadowalająca i zdecydowano przerobić go na samobieżny moździerz, który znacznie bardziej przyda się na polu walki. #READ[ articles: 1012029 | showThumbnails: true ]

2S9 Nona to radziecki samobieżny moździerz kalibru 120 mm opracowany w latach 70. XX wieku i wprowadzony w roku 1981 na uzbrojenie Armii Czerwonej. Powstał on z połączenia gąsienicowego transportera opancerzonego BTR-D przeznaczonego dla wojsk powietrznodesantowych i systemu wieżowego ze 120 mm odtylcowym moździerzem gwintowanym. 2S9 Nona pozwala na ostrzał celów oddalonych o maksymalnie 7,1-8,8 km w zależności od użytej amunicji. Szybkostrzelność zestawu określa się na 6-10 strzałów na minutę.

2S23 Nona-SWK to wariant Nony osadzony na podwoziu transportera opancerzonego BTR-80 przeznaczony dla jednostek piechoty morskiej. Jednostkę napędową stanowi chłodzony wodą silniki wysokoprężny V8 KamAZ-7403 o mocy znamionowej 260 KM. System centralnego pompowania opon w pojeździe pomaga jeździć w różnych warunkach terenowych oraz w awaryjnych sytuacjach utraty ciśnienia w kołach. Maksymalna prędkość drogowa pojazdu to 80 km/h, natomiast maksymalny zasięg operacyjny to około 500 km. Prędkość pojazdu w wodzie wynosi do 10 km/h.

Nie jest to pierwsza tego typu hybryda z wykorzystaniem systemu wieżowego pochodzącego od samobieżnego moździerza 2S9 Nona/2S23 Nona-SWK, na zdjęciu poniżej widać osadzenie go na gąsienicowym transporterze opancerzonym MT-LB wykorzystywanym przez żołnierzy jednej z tzw. "ludowych republik" z Doniecka i Ługańska. Stworzyli oni podobny pojazd wykorzystując tę samą bazę, ale wieżę już zaczerpnięto z bojowego wozu piechoty BMP-1.