"Siatkowy" Challenger 2 na Ukrainie

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Jak widać na poniższym zdjęciu, czołg otrzymał dodatkowy pancerz prętowy zasłaniający cały bok kadłuba, ale co ciekawsze także osłonięta nim została przednia dolna płyta kadłuba. Jest to miejsce, najbardziej eksponowane, które powinno posiadać pancerz na tyle wytrzymały, aby tego typu osłony nie były konieczne. Możliwe, że któryś z ukraińskich Challengerów 2 został przebity w tym miejsce, jednak tego typu osłona jest skuteczna jedynie przed starszego typu głowicami kumulacyjnymi (i nie zawsze działa). Oprócz tego czołg otrzymał znany już "daszek" mający za zadanie zatrzymać drony kamikaze/lekką amunicję krążącą. Łącznie na Ukrainę miało trafić 14 brytyjskich wozów, a wraz z nimi zapas amunicji w tym tej "kontrowersyjnej" dla Rosjan posiadającej rdzenie ze zubożonego uranu. Oprócz nich ukraińska armia otrzymała wóz zabezpieczenia technicznego Challenger ARRV, który w tym wypadku będzie zapewne dedykowaną platformą wsparcia dla brytyjskich czołgów.

Challenger 2 to brytyjski czołg podstawowy opracowany przez Vickers Defence Systems (obecnie część BAE Systems) i wdrożony do British Army na początku lat 90. XX wieku jako następca czołgu Challenger 1 oraz poniekąd wycofywanych ówcześnie przestarzałych FV4201 Chieftain. Uzbrojenie główne pojazdu stanowi 120 mm gwintowana armata L30A1 o długości 55 kalibrów, do której jednostka amunicyjna wynosi 50 nabojów. Sprzężony z nią został karabin napędowy L94A1 kaliber 7.62 mm oraz umieszczony przy włazie ładowniczego karabin maszynowy L37A2, również kaliber 7.62 mm, zapas amunicji do obu wynosi około 4000 naboi 7.62x51 mm. Jednostkę napędową stanowi silnik Perkins-Condor CV12-6A o mocy 1200 KM połączony z przekładnią David Brown TN54E. Maksymalna prędkość czołgu została określona na 59 km/h. Jeśli chodzi o pancerz Challengera 2 to jego grubości wynoszą odpowiednio: przód wieży - ok. 700 mm grubości, boki - ok. 300 mm, przód kadłuba to: 70 mm płyta dolna i około 600 mm górna, z kolei burty kadłuba chroni około 50 mm stali.  W technologii kompozytowej wykonane jest opancerzenie następujących elementów: przód wieży, jej burty oraz górna przednia płyta kadłuba.