Rosjanie znów użyli czołgu kamikaze

Jest to już kolejne użycie wozu starszego typu (wcześniej czołg T-54/55) do zadania kamikaze, jednak tym razem pojazd miał za zadanie ł oczyścić ukraińskie pole minowe. Jest to dziwna strategia, zważywszy na posiadanie przez stronę rosyjską systemów rozminowujących UR-77 Meteor, chociaż część z nichutracono podczas walk okopowych. Tym razem Rosjanie nie umieścili w czołgu tak dużej ilości materiałów wybuchowych, jak w poprzednim przypadku, eksplozja była znacznie mniejsza. Użycie nawet przestarzałego czołgu w roli pojazdu saperskiego (saperskiego kamikaze) jest niecodzienną praktyką, ponieważ w takiej roli można używać znacznie tańszych bezzałogowców, lub znacznie mniej kosztownych pojazdów. Zważywszy, że kierowca czołgu miał dojechać do wskazanego obszaru, uciec z wozu i zdalnie uruchomić detonację ładunków można uznać, że był to teren znajdujący się już poza linią frontu i był znacznie bezpieczniejszy (ewentualnie kierowca T-62 podjął brawurową akcję). Miało to miejsce w rejonie Marinki, niedaleko Doniecka.

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

T-62 to radziecki czołg podstawowy/średni opracowany pod koniec lat 50. XX wieku jako przyszły następca produkowanych masowo T-54/55. Jego produkcja rozpoczęła się na początku lat 60. XX wieku, a pierwsza publiczna prezentacja miała miejsce w roku 1965. Uzbrojenie główne to armata gładkolufowa 2A20 (U-5T) kal. 115 mm mogąca za pomocą pocisku kumulacyjnego przebić 300 mm RHA na dystansie 1000 m. Z armatą sprzężono karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm. Na wieży umieszczony został wielkokalibrowy karabin maszynowy DShK kal. 12,7 mm służący do zwalczania m.in. celów nisko lecących. Opancerzenie przodu wieży miało grubość ponad 200 mm, zaś przednia pochylona pod kątem 60 stopni górna płyta kadłuba odznaczała się grubością 102 mm stali pancernej. Jednostkę napędową czołgu stanowił silnik W-55 o mocy 580 KM.