Jak ukraińska Bohdana ostrzeliwała Wyspę Węży?

Działania związane z odbijaniem przez ukraińską armię Wyspy Węży stanowią jeden z bardziej rozpoznawalnych wczesnych etapów pełnoskalowej wojny ukraińsko-rosyjskiej. Były one prowadzone także m.in. z lądu za pomocą zwłaszcza dwóch typów armatohaubic w postaci francuskiego CAESAR-a i właśnie egzemplarza prototypowego ukraińskiej 2S22 Bohdana. Ostrzał był prowadzony na granicy zasięgu jej rażenia, co wymuszało na załodze jak najbliższe dotarcie do Wyspy Węży, co budziło pytanie, jak radziła sobie ona w podmokłym terenie.

Jak się okazuje, możliwe to było dzięki umieszczeniu Bohdany na barce, jak miało to miejsce z BM-27 Uragan. Decyzja ta była podyktowana zapewne chęcią zmniejszenia ryzyka jej ugrzęźnięcia na mokradłach oraz zmniejszenia dystansu oddzielającego ją od celu. Trzeba przyznać, że umieszczenie Bohdany na barce w celu eliminacji wspomnianych wyżej problemów było bardzo kreatywnym podejściem do problemu. Niewykluczone, że tego typu działania miały miejsce częściej.

2S22 Bohdana to ukraińska armatohaubica samobieżna o trakcji kołowej. Działo kalibru 155 mm wraz z zabudową opracował Nowokramatorski Zakład Budowy Maszyn (NKMZ) z Kramatorska. Uzbrojenie główne pierwotnie osadzono na wojskowym samochodzie ciężarowym KrAZ-6322 w układzie 6x6 z opancerzoną kabiną, wariancie pojazdu wykorzystywanego przez Zbrojne Siły Ukrainy.

Wobec problemów strukturalnych w zakładach KrAZ po rosyjskiej inwazji nośnik wymieniono. Podwozie nowszych egzemplarzy stanowi białoruski samochód ciężarowy MAZ-6317 (produkowany na licencji pod nazwą Bogdan-6317) o napędzie 6x6. Pojazd otrzymał kabinę o kształcie zbliżonym do tej zastosowanej w wozie dowodzenia RKP-360 wchodzącym w skład dywizjonów systemu przeciwokrętowego R-360 Neptun (2.0).

Kolejnym alternatywnym nośnikiem jest Tatra T815-7T3RC1 z napędem 8x8 wyposażona w modułową, opancerzoną kabinę Puma (3.0). Obecnie armatohaubica jest także integrowana z cywilnymi modelami samochodów ciężarowych Tatra (np. Phoenix) wyposażanymi z kabinę podobną jak w wersji 2.0. Ten podwariant określa się mianem wersji 4.0. System może być także osadzany na samochodach ciężarowych innego typu, choćby na pojazdach marki MAN.

W pierwotnej konfiguracji (na podwoziu KrAZ-6322) masa całkowita pojazdu wynosi 28 ton, a zapas amunicji to 20 pocisków i kompletów ładunków miotających. Armatohaubica jest wyposażona w nowoczesny system kierowania ogniem, a jej teoretyczna szybkostrzelność maksymalna ma wynosić do 5-6 strzałów na minutę. Maksymalna donośność wynosi odpowiednio 40 km przy stosowaniu amunicji z gazogeneratorem dennym i 50-60 km dla pocisków ze wspomaganiem rakietowym.