Jak Ukraina wybiera rosyjskie okręty do zniszczenia?

W skład rosyjskiej Floty Czarnomorskiej wchodzi sześć stosunkowo dużych, bojowych okrętów nawodnych, a w tym: dwa niszczyciele projektu 1135 typu Buriewiestnik o wyporności 3190 ton, trzy fregaty projektu 11356R o wyporności 4035 ton oraz jedna korweta projektu 20380 typu Strierieguszczyj o wyporności 2250 ton. Jednak ukraińskimi pociskami manewrującymi Storm Shadow/SCALP-EG atakowane są nie te, ale inne, niekiedy mniejsze jednostki pływające, jak np. mały okręt rakietowy Askold projektu 22800 typu Karakurt o wyporności 860 ton.

Nie jest to wynikiem przypadku, ale czystej kalkulacji ze strony Ukraińców. Wykorzystują oni swoje pociski manewrujące jedynie w odniesieniu do najważniejszych celów, a takimi nie są dla nich największe rosyjskie okręty nawodne na Morzu Czarnym. Po wprowadzeniu rakietowych baterii nadbrzeżnych i pokazie, jaki zgotowały na krążowniku Moskwa, nie ma bowiem możliwości, by rosyjskie niszczyciele, fregaty i korwety podpłynęły na tyle blisko ukraińskiego brzegu, by zaatakować cele lądowe.

Chyba że przenosiłyby rakiety manewrujące. I to właśnie takie jednostki pływające są atakowane w pierwszej kolejności precyzyjnymi pociskami Storm Shadow/SCALP-EG przekazanymi przez Wielką Brytanię i Francję. Okręt podwodny Rostow na Donu wybrano więc jako cel dla ukraińskich rakiet nie dlatego, że jest to okręt podwodny, ale dlatego, że można z jego wyrzutni odpalać pociski manewrujące 3M14 systemu Kalibr o deklarowanym zasięgu pond 2000 km. Podobnie było z małym okrętem rakietowym Askold. Został on zaatakowany, ponieważ on również może odpalać Kalibry ze swoich ośmiu silosów startowych.

Celami ukraińskich rakiet manewrujących były także dwa duże okręty desantowe projektu 775 (według NATO typu Ropucha): najpierw Mińsk (13 września 2023 r. w stoczni w Sewastopolu), a później Nowoczerkask (26 września 2023 r. w porcie w Teodozji). Jednostki te nie zostały wybrane jako cel ze względu na groźbę przeprowadzenia z ich wykorzystaniem desantu na wschodnie wybrzeże Ukrainy, bo to jest po prostu niemożliwe.

Dla Ukraińców o wiele ważniejsze było to, że Rosjanie wykorzystują Ropuchy do transportu zaopatrzenia wojskowego na Krym. Jeżeli Ukrainie udałoby się wyeliminować tego rodzaju jednostki pływające, to jedynym połączeniem Półwyspu Krymskiego  z Federacją Rosyjską pozostałby Most Kerczeński. A ten, jak Ukraińcy już kilkakrotnie udowodnili, można przerwać. Dlatego Ropuchy stały się na tyle ważne, by poświęcić dla nich cenne zachodnie pociski manewrujące.

Ukraińcy robią przy tym wszystko, by wykorzystać je jak najbardziej efektywnie, nie tylko dobierając wyjątkowe cele, ale również w odpowiedni sposób organizując nalot. Pomagają w tym zarówno konstrukcja pocisków Storm Shadow/SCALP-EG (są one wykonane w technologii stealth), jak i sami Rosjanie. Już wielokrotnie okazało się, że rosyjska obrona przeciwlotnicza jest nieskuteczna, a dodatkowo mało podatna na zmiany.

Najlepiej widać to w ostatnim ataku na Teodozję 26 grudnia 2023 r., w którym Rosjanie nawet nie uruchomili alarmu przeciwlotniczego. „Pomogli” w tym sami Ukraińcy, którzy najprawdopodobniej przeprowadzili w tym samym czasie pozorowany atak dronów na Sewastopol. Jednak głównym elementem uderzenia były cztery rakiety Storm Shadow/SCALP-EG wystrzelone z zachodniej strony Dniepru przez ukraińskie samoloty Suchoj Su-24.

Te cztery pociski przedefilowały w poprzek Krymu niezauważone przez rosyjską obronę, co nie wystawia o niej najlepszej oceny. Niektórzy komentatorzy uważają, że ukraińscy planiści wojskowi w czasie poprzednich ataków znaleźli po prostu korytarz powietrzny, który nie był zabezpieczony systemami obserwacji technicznej, wiec tam skierowali swoje rakiety. O ile w jakiś sposób może to tłumaczyć niezauważony przelot rakiet w centralnej części Krymu, to na pewno nie wyjaśnia to, dlaczego nikt ich nie zauważył podczas przekraczania linii frontu. A ona na pewno powinna być zabezpieczona na każdej wysokości.

Zatem Ukraińcy nie tylko zniszczyli całkowicie okręt desantowy Nowoczerkask z ładunkiem irańskiej amunicji, ale również ponownie obnażyli słabość rosyjskich systemów przeciwlotniczych.