Turcy zmodernizują ukraińską obronę przeciwlotniczą [KOMENTARZ]

„Kontrakt przewiduje świadczenie usług modernizacji wybranych systemów obrony powietrznej oraz integracji z systemem kierowania ogniem (Command & Control) firmy ASELSAN. W wyniku zawartego kontraktu zostaną podniesione parametry taktyczno-techniczne systemów obrony powietrznej” – czytamy w oficjalnym komunikacie prasowym, który opatrzono również wypowiedzią dyrektora generalnego Ukrspecexportu, spółki odpowiedzialnej za kontrakty zagraniczne koncerny Ukroboronprom. 

Ta umowa to kolejny krok do pogłębienia współpracy wojskowo-technicznej między naszymi krajami. Dziś Aselsan AS jest istotnym producentem wyrobów obronnych w Republice Turcji. Ta firma nie tylko produkuje sprzęt dla prawie wszystkich rodzajów wojsk, ale także angażuje się w specjalistyczne badania i wdrażanie zaawansowanych technologii

W obecnej chwili można jedynie spekulować zarówno o zakresie prac jak i systemach które mogą zostać objęte programem modernizacji. Ukraina posiada całkiem dobre osiągnięcia w zakresie technologii radiolokacyjnych i rakietowych, tak więc w odróżnieniu np. od Polski, nie musi szukać dostawcy efektora. Ważnym wyzwaniem są natomiast nowoczesne, zgodne ze standardami NATO systemy dowodzenia, kierowania ogniem i łączności. Koncern Aselsan jest już obecnie bardzo istotnym dostawcą radiostacji dla ukraińskich sił zbrojnych, dzięki uruchomieniu w 2019 roku w Kijowie zakładu produkcyjnego.

W komunikacie prasowym pojawiła się informacja o modernizacji wybranych systemów przeciwlotniczych i integracji ich z systemem C2 firmy Aselsan. Obecnie w ofercie tureckiego koncernu znajduje się jeden system dowodzenia, zarządzania i kierowania ogniem systemów przeciwlotniczych. Jest to system C4I Herikks, który od 2001 roku stosowany jest przez tureckie siły zbrojne. Pozwala on na przetwarzanie danych o sytuacji taktycznej w czasie rzeczywistym i współpracuje z systemami zgodnymi ze standardem NATO. Jest zgodny ze standardem NATO STANAG 4312 (LLAPI - Low Level Air Picture Interface) i współpracuje z Link-16/JREAP-C/Link-11B/Link-1. Producent zapewnia, że otwarta architektura umożliwia współpracę z dowolnymi radarami i jednostkami ogniowymi.

W oparciu o te informacje można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że umowa dotyczy dostosowania do współpracy z systemem Herikks lub jego wariantem wybranych systemów obrony przeciwlotniczej, uznanych przez stronę ukraińska za perspektywiczne. Można przypuszczać, że w pierwszej kolejności będą to systemy które są już modernizowane lub będą podlegać modernizacji i dalszej „ukrainizacji”, natomiast w perspektywie turecki system dowodzenia i kierowania ogniem może stanowić element rozwijanego obecnie uzbrojenia przeciwlotniczego. Obecnie jest prowadzonych kilka programów tego typu. Najbardziej ambitne, to system przeciwlotniczy krótkiego zasięgu Koral oraz system średniego zasięgu SD-300, które po raz pierwszy zaprezentowano na tegorocznych targach Arms and Security 2021 w Kijowie. Są też programy nieco mniej ambitne, ale równie ważne, jak modernizacja zestawów Strieła-10 poprzez zastosowanie w nich nowej ukraińskiej rakiety modułowej RK-10 i unowocześnionego systemu kierowania ogniem.

Warto też wspomnieć, że Ukraina wyraziła w bieżącym roku zainteresowanie opracowanym przez Aselsan i wprowadzonym niedawni na uzbrojenie tureckiej armii systemem obrony przeciwlotniczej bardzo krótkiego zasięgu Korkut. Jest on uzbrojony w osadzony na podwoziu gąsienicowym bezzałogowy system wieżowy z podwójną armatą przeciwlotniczą Oerlikon KDC-02 kal. 35 mm produkowaną na licencji w Turcji przez spółkę MKEK. Może to oznaczać w perspektywie dalsze zacieśnianie współpracy turecko-ukraińskiej w zakresie systemów przeciwlotniczych i szerzej, współpracy przemysłowej. Kompetencje obu stron w tym zakresie zdają się w istotny sposób uzupełniać. Turcja jest np. zainteresowana ukraińskimi technologiami rakietowymi, natomiast Ukraina tureckimi rozwiązaniami komunikacyjnymi oraz finansowaniem dla realizowanych projektów. Podobnie jak w temacie systemów bezzałogowych synergia może wpłynąć bardzo pozytywnie na potencjał obu stron, choć jak się wydaje Turcja ma szansę zyskać znacznie więcej, posiadając znacznie bardziej kompleksowe i rozwinięte rozwiązania.