Ukraina: przeciwlotniczy Korkut z Turcji dla armii?

Informacja ta nie została dotąd oficjalnie potwierdzona, jednak wpisuje się potencjalnie w zacieśniające się relację turecko-ukraińskie w zakresie współpracy wojskowo-przemysłowej. Jeśli chodzi o zakup samych systemów uzbrojenia to ukraińskie siły zbrojne jak dotąd pozyskały już w styczniu 2019 roku partię bojowych bezzałogowych statków powietrznych Bayraktar TB2 wraz z trzema stacjami kontroli naziemnej, które są pierwszym systemem uzbrojenia tureckiej produkcji zakupionym przez Ukrainę.

W listopadzie ub.r. zawarto z kolei porozumienie w sprawie zakupu 5 zestawów tego typu po cztery bezzałogowce i jedną stację każdy. System ten ma w założeniu być produkowany lokalnie, a plany te obejmują od 20 do aż 50 egzemplarzy potrzeby własne lub eksportu. Ukraina ma również we współpracy z Turcją produkować serię korwet dla rodzimej floty, a także opracować nowy bezzałogowiec rozpoznawczo-uderzeniowy klasy HALE. W najbliższym czasie spodziewane są kolejne kontrakty tego typu dotyczące innych systemów uzbrojenia.

Korkut to turecki system obrony przeciwlotniczej bardzo krótkiego zasięgu opracowany i produkowany przez spółki ASELSAN i FNSS. Po raz pierwszy konstrukcja ta została zaprezentowana na targach zbrojeniowych IDEF w Stambule w maju 2013 roku, a turecka armia jak dotąd zamówiła 40 egzemplarzy tych wozów z terminem dostaw do 2022 roku. Jeśli chodzi o odbiorców eksportowych to zainteresowanie tym systemem wyraził Pakistan, który miał przeprowadzić jego próby w połowie 2017 roku. W tureckim wariancie system ten bazuje na podwoziu specjalnie zaprojektowanego w tym celu gąsienicowego transportera opancerzonego ACV-30 jednak ma on charakter modułowy, dzięki czemu potencjalnie może zostać zainstalowany na innym dedykowanym nośniku.

Pojedynczy zestaw Korkut składa się z czterech wozów bojowych, z których trzy to samobieżne artyleryjskie zestawy przeciwlotnicze, a czwarty to wóz dowodzenia i kontroli obrony przeciwlotniczej. Te pierwsze uzbrojone są w bezzałogowy system wieży z podwójnie sprzężoną armatę przeciwlotniczą Oerlikon KDC-02 kal. 35 mm produkowaną na licencji w Turcji przez spółkę MKEK. Dzięki temu system ten jest zdolny do zwalczania celów w zasięgu do 4 km, a opcjonalnie może on zostać dozbrojony w przeciwlotnicze zestawy rakietowe FIM-92 Stinger lub 9K338 Igła-S. Wóz dowodzenia może wykrywać za pomocą stacji radarowej cele w zasięgu do 70 km. 

Obecnie na uzbrojeniu pododdziałów przeciwlotniczych ukraińskich wojsk lądowych w zakresie przeciwlotniczych dział samobieżnych znajdują się jedynie dwie konstrukcje. Wśród nich wymienić można 300 egzemplarzy artyleryjskich ZSU-23-4M3 Szyłka (które są stopniowo przywracane do służby), a także 70 egzemplarzy artyleryjsko-rakietowych 9K22M Tunguska. Oba te systemy od pewnego czasu mają być sukcesywnie modernizowane siłami rodzimej zbrojeniówki w celu zwiększenia ich zdolności bojowych. Zakup nowego samobieżnego lufowego systemu przeciwlotniczego zgodnego z NATO-wskimi standardami stanowił by jednak znaczący krok w kierunku modernizacji obrony przeciwlotniczej ukraińskiej armii. Dodatkowo system ten może być opcjonalnie osadzony na lokalnym, dostosowany do tego nośniku.