Myśliwiec przyszłości USA w dwóch wersjach: "europejskiej" i "azjatyckiej"

Dwie odmiany NGAD mają różnic się między sobą dwiema podstawowymi cechami: zasięgiem i zdolnością do zabierania uzbrojenia. Większy zasięg i większe zdolności przenoszenia miałaby mieć wersja „indopacyficzna” przeznaczona do działań nad wielkimi obszarami oceanicznymi. Tymczasem mniejsza i tańsza powstać ma z myślą o teatrze europejskim.

Myśliwiec załogowy w programie NGAD ma być częścią większego systemu łączącego takie elementy jak bezzałogowce, inteligentna amunicja, element kosmiczny, cyber i inne. Obecnie wygląda na to, że jednak będzie to nie jedna ale dwie maszyny załogowe, różniące się między sobą dwiema zasadniczymi cechami. O ile bowiem w przypadku trzech wersji F-35 (A, B i C) można mówić o stosunkowo niewielkich różnicach polegających na innych możliwościach startu i lądowania oraz powiększonym nieco zasięgu w przypadku F-35C, o tyle możliwości zabierania uzbrojenia są pomiędzy poszczególnymi wariantami podobne (choć nieco mniejsze dla F-35B) i mamy to do czynienia faktycznie z trzema wersjami tego samego samolotu.

Tymczasem budowa dwóch maszyn bazowania lądowego o różnych gabarytach i zasadniczą różniących się między sobą chociażby ceną pozyskania (co też powiedziano w czasie wysłuchania senackiego) oznacza raczej dwa typy samolotów. Niewykluczone nawet, że w przyszłości uzupełniające się jako tandem, tak jak dzisiaj F-15 i F-16.

Biorąc pod uwagę ogłoszoną amerykańską rewolucję jeśli chodzi o możliwości tworzenia nowych platform powietrznych oferowanych dzięki „cyfrowemu projektowaniu” (pierwszą tworzoną w ten sposób maszyną ma być samolot szkolny T-7 Red Hawk), stworzenie dwóch a nie tylko jednego samolotu w ramach NGAD nie powinno jednak dziwić. Podobnie jak to, że amerykańska marynarka wojenna także poszukuje dla siebie nowego samolotu uderzeniowego i chce go tworzyć na podstawie doświadczeń programu NGAD.

Chęć budowy dla USAF myśliwca dużego zasięgu, z którego pośrednio wynika duży ładunek użyteczny, na teatr indopacyficzny nie dziwi. Już w ubiegłym roku Japończycy przedstawili własną wizję samolotu do walki na tym teatrze (F-X), który ma cechować się właśnie dużymi gabarytami, zasięgiem i dalekosiężnym (czyli dużym gabarytowo i ciężkim) uzbrojeniem. Maszyna ta ma byc m.in. wyraźnie większa niż F-22.

W czasie przesłuchania na temat NGAD padły też inne informacje. Przyznano np., że ma mieć - niezależnie od wersji – większe możliwości przenoszenia uzbrojenia niż F-22A Raptor, który w konfiguracji do wywalczania przewagi powietrznej jest zdolny do przenoszenia 6 pocisków powietrze-powietrze AMRAAM + dwa AIM-9 Sidewinder, lub dwóch AMRAAM-ów, dwóch Sidewinderów i dwóch ciężkich bomb bądź dwóch AMRAAM-ów, dwóch AIM-9 i ośmiu bomb lekkich.

Przyznano też, że głównym celem załogowego myśliwca NGAD ma być wywalczanie przewagi powietrznej, ale będą one dysponowały w tym celu także zdolnościami do niszczenia celów naziemnych (a zapewne i nawodnych), tak aby były w stanie wywalczać tę przewagę niszcząc również systemy antydostępowe przeciwnika. Przy okazji zdolność ta będzie mogła zostać użyta jako „dodatkowa opcja” dla dowódców w czasie prowadzonej operacji i będzie to też dodatkowy element niepewności dla przeciwnika.