THAAD kieruje ogniem pocisku Wisły

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Pocisk PAC-3 MSE, służący do przechwytywania celów powietrznych (w tym rakiet balistycznych) jest standardowo używany w Stanach Zjednoczonych jako uzbrojenie zestawów Patriot. W ramach przeprowadzonego w marcu, we współpracy Lockheed Martin, amerykańskiej Agencji Obrony Przeciwrakietowej (Missile Defense Agency) i US Army testu przeprowadzono jednak strzelanie rakietą tego typu, kierowaną przez system THAAD.

W trakcie próby pocisk PAC-3 MSE przechwycił cel o parametrach pocisku balistycznego. Został on wystrzelony z wyrzutni M903, wchodzącej nominalnie w skład zestawu Patriot. Kierowanie ogniem odbywało się jednak bez wyposażenia systemu Patriot, za pomocą radaru i systemu dowodzenia zestawu THAAD.

Tego rodzaju strzelanie pozwala na koordynację działań zestawów przeciwrakietowych, a także pełne wykorzystanie zdolności pocisku PAC-3 MSE. Obecny radar Patriota nie wykorzystuje bowiem pełni jego możliwości, jeśli chodzi o obronę przed pociskami balistycznymi. Ta sytuacja zmieni się po wprowadzeniu na wyposażenie nowej stacji radiolokacyjnej typu LTAMDS.

THAAD to wykorzystywany przez Stany Zjednoczone, a także Zjednoczone Emiraty Arabskie (gdzie ostatnio przeszedł chrzest bojowy) system obrony przeciwrakietowej zdolny do zwalczania celów na wysokościach od 30 do 150 km (a więc zarówno w atmosferze ziemskiej), jak i poza nią. System może zwalczać pociski balistyczne w promieniu 200 km. Standardowym sensorem jest radar AN/TPY-2, działający w trybie wykrywania pocisków balistycznych w ostatniej (terminalnej) fazie lotu.

US Army posiada siedem baterii THAAD, z czego jedna jest rozmieszczona w Republice Korei, a inna na wyspie Guam. Zestawy tego typu zakupiły ZEA (są już używane) i Arabia Saudyjska, ich pozyskanie rozważają też ponoć Niemcy. Ewentualna integracja niemieckich wyrzutni z pociskami PAC-3 MSE (partię tych rakiet zakupiono dla Patriotów) oraz THAAD mogłaby zwiększyć ich możliwości bojowe.

W Europie pociski PAC-3 MSE są używane lub zostały zakupione przez Szwecję, Rumunię, Niemcy, Holandię i Polskę (w ramach I fazy programu Wisła – 208 pocisków przeznaczonych do użycia bojowego), mają je też na wyposażeniu stacjonujące na Starym Kontynencie jednostki US Army. Pociski te służą do przechwytywania szerokiego spektrum celów, w tym pocisków balistycznych i manewrujących, a także klasycznych samolotów i śmigłowców. Są wyposażone w dwuimpulsowy silnik rakietowy, a w porównaniu do wcześniejszych PAC-3 CRI cechuje je większy zasięg, pułap, prędkość i szersze możliwości zwalczania celów manewrujących.