Słowenia kupi artylerię i systemy przeciwlotnicze z Francji?

Informacja podana przez francuski serwis Forces Operations wskazuje, na potencjalny kolejny sukces francuskiego uzbrojenia, które w ostatnich miesiącach zyskuje kolejne zamówienia eksportowe. W przypadku CAESAR-a można wręcz mówić o lawinowym pojawianiu się klientów na niego, wynikające ze znacznego zwiększenia jego produkcji oraz deklarowania przez Francuzów bardzo krótkiego czasu do pierwszych dostaw od złożenia zamówienia. List intencyjny w celu pozyskaniu przez Słowenię wspomnianej artylerii oraz systemów obrony powietrznej Mistral 3 podpisał niedawno sekretarz stanu ds. obrony Damir Črnčec, oraz dyrektor ds. rozwoju międzynarodowego Dyrekcji Generalnej ds. Armaments, generalny inżynier ds. uzbrojenia Gaël Diaz de Tuesta. Nie jest znana skala potencjalnych kontraktów oraz ich harmonogram.

Podpisanie niniejszego listu intencyjnego zainicjuje wszelkie niezbędne procedury w Ministerstwie Obrony w celu ewentualnego nabycia i wprowadzenia do słoweńskich sił zbrojnych zupełnie nowych systemów uzbrojenia.
Ministerstwo Obrony Słowenii

Słowenia dążyć ma, aby zakupy te otrzymały dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach unijnego programu EDIRPA, które pozwoliłoby pokryć 10-15% wartości zakupu. Aby jednak zamówienie mogło zostać zakwalifikowane do niego, konieczny jest udział w nim trzech krajów UE. Tym samym chce ona podążyć drogą Estonii oraz Chorwacji w przypadku pozyskania systemów artyleryjskich CAESAR podczas targów Eurosatory 2024. Słoweńska armia obecnie w kwestii artylerii posiada jedynie 18 izraelskich ciągnionych haubic Soltam M71 w liczbie 18 sztuk (oraz dziewięć zmagazynowanych 2S1 Goździk), zatem kupno francuskiej konstrukcji znacząco poprawiłoby nie tylko siłę ognia tamtejszych artylerzystów, ale także w znacznym stopniu poprawi ich mobilność. W przypadku systemów przeciwlotniczych bardzo krótkiego zasięgu Słowenia używa obecnie naramiennych wyrzutni Igła-S, których eksploatacja będzie coraz trudniejsza.

CAESAR (Camion Équipé d’un Système d’Artillerie) to francuska armatohaubica samobieżna o trakcji kołowej produkowana przez KNDS Nexter (niegdyś Nexter Group). Jest przystosowana do montażu na podwoziach różnych samochodów ciężarowych w układzie 6x6 lub 8x8, zgodnie z wymaganiami klienta. Najczęściej stosowanymi nośnikami są Renault Sherpa 5, Mercedes-Benz Unimog (oba 6x6) oraz Tatra 815-7 (8x8). CAESAR posiada uzbrojenie główne kalibru 155 mm z lufą L/52 (o długości ok. 8 metrów), którego maksymalna donośność wynosi ponad 40 km podczas strzelania pociskami odłamkowo-burzącymi z gazogeneratorem dennym. CAESAR korzysta z szerokiej gamy amunicji kompatybilnej z JBMoU, w tym klasycznej odłamkowo-burzącej, przeciwpancernej BONUS oraz nowych kierowanych pocisków Katana 155 mm.

Zapas amunicji w wariancie francuskim, na podwoziu Renault (Arquus) z napędem 6x6, wynosi 18 pocisków wraz z ładunkami miotającymi. Dotychczas powstało ponad 300 egzemplarzy tego systemu. Trafił on na wyposażenie Sił Zbrojnych Francji, Arabii Saudyjskiej, Tajlandii, Maroka, Indonezji oraz Ukrainy. W niedalekiej przyszłości wejdzie do służby w Belgii oraz na Litwie. Z użytkowania tego systemu zrezygnowała Dania, przekazując Ukrainie wszystkie 19 egzemplarzy z własnych sił zbrojnych.

Mistral to francuski system przeciwlotniczy bardzo krótkiego zasięgu zaprojektowany w połowie lat 80. XX wieku i od 1989 roku produkowany przez koncern MBDA. Od tego momentu stał się on podstawowym środkiem zwalczania celów powietrznych na krótkim dystansie we francuskich Siłach Zbrojnych. Prace nad nim prowadzono w oparciu o system przeciwlotniczy poprzedniej generacji SATCP. Wystrzeliwane pociski rakietowe naprowadzane są na podczerwień i mogą razić cele w odległości do maksymalnie 5-8 km (w zależności od wersji). System nie może być odpalany z ramienia (jak Stinger, Igła czy Grom/Piorun) i wymaga ustawienia na specjalnym stanowisku ogniowym, które może być przewożone przez pojazd i rozstawiane w wybranym miejscu, lub zintegrowane z platformą (lądową, morską lub powietrzną). Wersja Mistral 3 charakteryzuje się m.in. większą odpornością na zakłócenia i zdolnością niszczenia celów powietrznych o niskiej sygnaturze cieplnej, takich jak pociski czy bezzałogowe statki powietrzne. Obecnie wersja ta używana jest przez takie kraje jak Francja, Węgry, Hiszpania czy Estonia.