Rakietowy Homar-K w obiektywie [FOTO]

W obiektywie sierżanta Aleksandra Perza z 18 Dywizji Zmechanizowanej znalazł się jeden z osiemnastu egzemplarzy Homara-K przewidzianych do przekazania Siłom Zbrojnym jeszcze w bieżącym roku. Pierwsze trzy sztuki powstały w zakładach Hanwha Aerospace w Republice Korei. Tam zintegrowano przywiezione z Polski podwozia bazowe Jelcz 882.57 z wieloprowadnicowymi wyrzutniami rakiet systemu K239 Chunmoo. Kolejne wozy są montowane w Hucie Stalowa Wola. W kraju jest prowadzony także montaż krajowego zautomatyzowanego zestawu kierowania ogniem (ZZKO) Topaz, którego wykonawcą jest WB Electronics, a także pozostałych kluczowych podzespołów.

Pierwsze strzelanie systemu Homar-K wykonano jeszcze w Republice Korei. Próba odbyła się na leżącym w zachodniej części kraju poligonie Anheung należącym do koreańskiej Agencji Rozwoju Projektów Obronnych (ang. Agency for Defense Development). Wykorzystano kierowany pocisk rakietowy typu CGR-80 kalibru 239 mm o zasięgu 80 km. W każdym kontenerze transportowo-startowym mieści się 6 pocisków, a do wyrzutni wchodzą dwa kontenery. Homar-K może więc wystrzelić do 12 pocisków CGR-080 w jednym zadaniu ogniowym.

Na zdjęciach z 18 Dywizji oraz w materiałach promocyjnych Hanwha Aerospace widać również kontener transportowo-startowy (lub jego makietę) na taktyczny pocisk balistyczny CTM-290 kalibru 600 mm o zasięgu 290 km. W różnych źródłach koreańskich ów efektor nazywany jest również Ure-2 (kor. „Piorun-2”) oraz KTSSM-II. W pakiecie mieści się jeden taki pocisk, więc wyrzutnia Homar-K będzie mogła wystrzelić dwa CTM-290 naraz lub jeden CTM-290 oraz sześć CGR-080. Łącznie w ramach umowy z 2022 roku zakupiono 218 wyrzutni i ponad 10 tys. pocisków obu tych typów. Hanwha Aerospace opracowuje też nowy efektor o donośności 160 km, w jednym kontenerze mają mieścić się 4 pociski. Ponadto, producent deklaruje możliwość integracji pocisków innych producentów z wyrzutnią, np. GLSDB stworzonych przez Boeinga i Saaba.

Homar-K ma także zostać zintegrowany z polskiej produkcji pociskami kalibru 122 mm pierwotnie przeznaczonych do systemu WR-40 Langusta. Tym sposobem Siły Zbrojne zyskają modułowy, uniwersalny system rakietowy o szerokim wachlarzu zdolności. Niemniej warunkiem koniecznym do pełnego zrealizowania tego potencjału, także pod kątem przemysłowym, jest ustanowienie produkcji amunicji w Polsce. W połowie roku informowaliśmy o trwających rozmowach między Polską Grupą Zbrojeniową a Hanwha Aerospace o utworzeniu niezbędnych kompetencji w kraju w ramach spółki joint venture. Finalizacja tych negocjacji będzie powiązana z drugą umową wykonawczą na system Homar-K, lecz ta jak dotąd nie została podpisana.