Zgodnie z komunikatem US Army pierwsze grupy żołnierzy z 173. Brygady Powietrznodesantowej (stacjonującej we Włoszech) i 2. Pułku Kawalerii (stacjonującego w Niemczech) ukończyły już podstawowy kurs z wykorzystania przenośnych wyrzutni Stingerów. Szef sztabu wojsk lądowych USA zdecydował bowiem o wzmocnieniu potencjału obrony przeciwlotniczej w jednostkach pancernych, zmechanizowanych czy piechoty, ze względu na rosnące zagrożenie ze strony „Bezzałogowych Systemów Powietrznych, śmigłowców i samolotów, pocisków manewrujących”.

Do jednostek, przede wszystkim stacjonujących w Europie, mają zostać włączeni żołnierze przeszkoleni w obsłudze wyrzutni Stinger, aby zapewnić im podstawową osłonę przeciwlotniczą. Jak powiedział generał Randall McIntire, wojskowi ze związków manewrowych wojsk lądowych muszą szkolić się, aby częściowo zamknąć „lukę” w zdolnościach obrony przeciwlotniczej. Szkolenie obejmuje m.in. wzrokowe rozpoznanie celów.

Obecnie bowiem w amerykańskich brygadach (czy nawet, co do zasady, na szczeblu dywizji) nie ma pododdziałów artylerii przeciwlotniczej wchodzących w ich skład. Większość dywizyjnych batalionów przeciwlotniczych rozformowano po rozpoczęciu operacji Iraqi Freedom, co miało miejsce w 2003 roku. Amerykanie uznali bowiem, że z uwagi na brak zagrożenia ze strony nieprzyjacielskiego lotnictwa nie ma potrzeby utrzymywania podobnych jednostek.

Czytaj więcej: Gromy i Pioruny przeciwko Kalibrom 

Po rosyjskiej aneksji Krymu i agresji na Ukrainę (a także w związku ze wzrostem wykorzystania dronów, o czym świadczą choćby zestrzelenia bezzałogowców dokonywane przez lotnictwo USA nad Syrią) okazało się jednak, że jednostki lądowe bezwzględnie potrzebują osłony przeciwlotniczej, gdyż nie można z góry zakładać pełnego panowania w powietrzu. Zwłaszcza w Europie, gdyż Rosja dysponuje silną obroną przeciwlotniczą mogącą przynajmniej częściowo „odciąć” lotnictwo NATO od możliwości wsparcia sił sojuszniczych.

Wiadomo jednocześnie, że odtwarzanie pełnej, warstwowej zdolności w tym zakresie będzie czasochłonne. Podejmowane są działania w celu rozmieszczenia w Europie zarówno dodatkowych jednostek OPL z zestawami Avenger (uzbrojonymi w Stingery), jak i samych zestawów, przeznaczonych dla sił ewentualnego wzmocnienia. Jednocześnie trwają prace nad wyborem samobieżnego zestawu przeciwlotniczego o większych możliwościach bojowych, jednym z kandydatów jest głęboko zmodernizowany Avenger na podwoziu transportera Stryker.

Czytaj więcej: Przeciwlotnicze transportery w Polsce?  

Oprócz tego jednak, jak widać, Amerykanie zdecydowali o przygotowaniu żołnierzy z „klasycznymi”, przenośnymi wyrzutniami Stingerów, aby zapewnić przynajmniej w podstawowym stopniu osłonę przed powietrznymi zagrożeniami na polu walki. Zestawy tego typu są więc kolejnym systemem uzbrojenia charakterystycznym dla czasów zimnej wojny, po wyrzutniach MLRS, który „wraca” do Europy po rosyjskiej aneksji Krymu. Stingery są też modernizowane, poprzez wprowadzenie zapalnika zbliżeniowego ułatwiającego zwalczanie niewielkich celów – w tym dronów.

Warto też zauważyć, że obecnie Wojsko Polskie dysponuje dużym doświadczeniem w wykorzystaniu podobnych systemów uzbrojenia w ugrupowaniu brygady czy dywizji. Na wyposażeniu poszczególnych jednostek (np. dywizjonów przeciwlotniczych w brygadach) są bowiem krajowej produkcji systemy Grom, a w ubiegłym roku MON zamówiło zestawy następnej generacji Piorun.

Nie można więc wykluczyć, że wykorzystanie przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych w ramach ugrupowania jednostek zmechanizowanych, zmotoryzowanych czy powietrznodesantowych stanie się tematem rozszerzonej współpracy Wojska Polskiego i US Army, zwłaszcza że w pierwszej kolejności Amerykanie szkolą do tego celu jednostki przeznaczone między innymi do obrony wschodniej flanki.