Pociski przeciwrakietowe dla Wisły już w Polsce

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

O dostawie pocisków PAC-3 MSE poinformował rzecznik Agencji Uzbrojenia ppłk Krzysztof Płatek. Podkreślił, że dostawy elementów systemu Wisła realizowane są sukcesywnie, a obok wyrzutni, radarów, sprzętu towarzyszącego i elementów systemu IBCS, przekazywane są też pociski PAC-3 MSE. Są to rakiety będące podstawowym uzbrojeniem polskich zestawów Patriot.

Polska zakupiła w ramach pierwszej fazy programu Wisła 208 pocisków PAC-3 MSE przeznaczonych do użycia bojowego, ich producentem jest koncern Lockheed Martin. Rakiety te są przeznaczone do przechwytywania pełnego spektrum celów powietrznych, a więc pocisków balistycznych i manewrujących, samolotów i śmigłowców oraz BSP. Jest to najnowocześniejszy pocisk używany w systemie Patriot, który osiągnął wstępną gotowość bojową w 2016 roku. Na wyrzutni typu M903 mieści się do 12 takich pocisków. W pierwszej fazie zakupiono 16 wyrzutni (po cztery na jednostkę ogniową, po osiem na baterię).

Pociski te mają aktywną radarową głowicę naprowadzającą. Nie potrzebują więc do kierowania ogniem dedykowanego radaru, ale jedynie informacji o odpowiedniej jakości. Taką informację można zapewnić na przykład za pomocą systemu IBCS, który będzie korzystał z wszystkich zintegrowanych radarów (w USA obok radarów Patriot także Sentinel, w Polsce będą to np. radary Bystra i inne, nowsze, w perspektywie być może także samoloty F-35). Dzięki temu system Wisła będzie mógł działać na zasadzie "każdy sensor, każdy pocisk".

Najnowsza wersja PAC-3 MSE jest rozwinięciem pocisku PAC-3 CRI, używanego we wcześniejszych wersjach Patriotów w odmianie PAC-3. PAC-3 MSE posiada na przykład większy, dwuimpulsowy silnik rakietowy, zmieniono też konstrukcję samego pocisku. Dzięki temu zwiększono znacznie w stosunku do PAC-3 CRI zasięg i pułap rażenia, jak i możliwości jeżeli chodzi o przechwytywanie najtrudniejszych, manewrujących celów. W praktyce oznacza to między innymi dążenie do posiadania zdolności przechwytywania rakiet balistycznych ze zdolnością manewrowania, takich jak pociski rosyjskiego systemu Iskander.

Skuteczny zasięg i pułap rażenia tego pocisku jest niejawny, ale pułap raczej na pewno przewyższa 30 km (pytanie jak bardzo), a zasięg - tak jak w wypadku wszystkich podobnych systemów - jest zależny od charakteru celu, bo zawsze jest większy dla celów aerodynamicznych (samoloty, rakiety cruise), niż szybszych od nich pocisków balistycznych. PAC-3 MSE ma jednak bardzo duże zdolności zwalczania szybkich manewrujących celów. Sami Amerykanie przyznają, że dopiero radar LTAMDS pozwoli w pełni wykorzystać ich zdolności, bo obecny radar Patriota tego nie zapewnia.

Pocisk PAC-3 MSE służy do zwalczania pocisków metodą hit-to-kill, czyli bezpośrednim trafieniem, tak jak wszystkie rakiety rodziny PAC-3. Jednocześnie jednak posiada ładunek wybuchowy, tzw. lethality enhancer, pozwalający na zwiększenie skuteczności zwalczania celów.

Polski przemysł obronny uzyskał w ramach offsetu pewne kompetencje związane z użyciem pocisków PAC-3 MSE, m.in. w zakresie produkcji jednej z sekcji systemu napędowego tych pocisków - silników manewrowych ACS/ACM, oraz wyrzutni do tych pocisków. W drugiej fazie programu Wisła ma zostać pozyskanych kolejnych sześć baterii z radarami dookólnymi LTAMDS, uzbrojeniem będą również pociski PAC-3 MSE. Od niedawna koncern Lockheed Martin pracuje też nad integracją pocisków PAC-3 MSE na okrętach, co zwiększy ich zdolności obrony przeciwrakietowej.