Pierwsza francuska fregata FDI rozpoczęła próby morskie

Oznacza to rozpoczęcie prób morskich nowego typu francuskich okrętów eskortowych zaprojektowanych i zbudowanych przez koncern Naval Group. Przed stoczniowcami oraz specjalistami z marynarki wojennej oraz Dyrekcji Generalnej ds. Uzbrojenia (Direction générale de l’armement – DGA) stoi teraz zadanie wszechstronnego przetestowania nowej fregaty w warunkach morskich. W ramach realizowanego u wybrzeży Bretanii programu prób morskich, okręt będzie jeszcze kilkanaście razy wychodził z portu w Lorient. Wszystko to ma pozwolić na przekazanie go francuskiej marynarce wojennej latem 2025 r.

Geneza nowych fregat

Pięć zamówionych fregat obronnych i interwencyjnych (Frégate de Défense et d’Intervention) ma zastąpić w składzie Marine nationale taką samą liczbę jednostek typu La Fayette, które są uważane za niedostatecznie uzbrojone, szczególnie w zakresie zwalczania okrętów podwodnych. Program budowy nowych okrętów określanych początkowo jako fregaty średniej wielkości (Frégates de Taille Intermédiaire – FTI) ma pozwolić na zaspokojenie potrzeb francuskiej floty, które opiewają na piętnaście okrętów bojowych wielkości fregata/niszczyciel.

Odpowiednie zapisy w tym zakresie znalazły się w Białej Księdze Obrony i Bezpieczeństwa Narodowego z 2013 r. Na te piętnaście okrętów poza FDI składają się dwa niszczyciele rakietowe typu Horizon oraz osiem fregat rakietowych typu Aquitaine (FREMM). To właśnie ograniczenie liczy tych ostatnich jednostek było bezpośrednim impulsem do powstania okrętów nowego typu, które dzięki mniejszym wymiarom a tym samym pracochłonności w okresie budowy, były po prostu tańsze.

Według Dyrekcji Generalnej ds. Uzbrojenia, nowe fregaty dzięki ograniczonej wielkości lepiej odpowiadają wymaganiom odbiorców eksportowych, a także umożliwiają utrzymanie zdolności projektowych i produkcyjnych spółki Naval Group. Niemniej jednak ich zdolność do zastępowania FREMM-ów w każdym aspekcie budziła kontrowersje. Francuskie Ministerstwo Obrony odparło na to, że okręty te będą miały „uzupełniać potężniejsze jednostki bojowe”, a nie przenosić identyczne uzbrojenie.

Budowa jednostek typu FDI

Kontrakt na budowę pięciu fregat typu FDI został podpisany pomiędzy DGA a Naval Group w kwietniu 2017 r. Według ówczesnych planów miały one wejść do służby w latach 2024-2029. Wszystkie jednostki tego typu będą nosiły nazwy upamiętniające dwudziestowiecznych francuskich admirałów. Na przykład prototyp został nazwany na cześć admirała Pierre’a Alexisa Ronarc’ha (1865-1940), który był kolejno dowódcą Brygady Strzelców Morskich wczasie I wojny światowej, francuskich sił morskich na wybrzeżu Atlantyku, a w latach 1919-1920 – szefem sztabu (dowódcą) całej francuskiej floty.

Uroczystość rozpoczęcia budowy (cięcia blach) fregaty Amiral Ronarc’h odbyła się w Lorient 24 października 2019 r., oficjalne położenie stępki okrętu nastąpiło 16 grudnia 2021 r., a wodowanie 7 listopada 2022 r. Spośród czterech kolejnych jednostek tego typu: Amiral Louzeau (D661), Amiral Castex (D662), Amiral Nomy (D663), Amiral Cabanier (D664) w budowie znajdują się aktualnie dwie pierwsze. Palenie pierwszych blach do budowy tych okrętów odbyło się odpowiednio 12 lipca 2023 r. i w pierwszych dniach października br.

Według aktualnych planów te cztery FDI mają wejść do służby w latach 2027-2032. Opóźnienia w dostawie jednostek dla francuskiej marynarki wojennej związane jest przede wszystkim z zdobyciem przez Naval Group kontraktu na budowę trzech fregat rakietowych typu FDI HN dla greckiej floty. Wszystkie one powstają w Lorient i mają zostać przekazane odbiorcy w latach 2025-2026. Możliwe to będzie dzięki temu, że francuski rząd zgodził się, aby dwa okręty tego typu budowane pierwotnie dla Marine nationale trafiły do Grecji. Przyspieszy to zdecydowanie przekazanie greckich okrętów, ale opóźni dostawy jednostek dla własnej floty.

Charakterystyka nowych francuskich fregat

Fregaty typu Admiral Ronarc’h są łatwo rozpoznawalne dzięki specyficznemu odwróconemu dziobowi. Do jego zalet należy to, że jednostki w nie wyposażone lepiej zachowują się na wzburzonym morzu, a także mają mniejszą skuteczną powierzchnię odbicia fal radarowych. Drugą z cech charakterystycznych tych okrętów jest duży maszt zintegrowany PSIM (Panoramic Sensors and Intelligence Module) o masie 150 t i wysokości 45 m.

Okręty te mają wyporność pełną wynoszącą 4 460 t oraz kadłub o wymiarach 122x17,7x6,4 m. Siłownia okrętowa w układzie CODAD składa się z czterech silników wysokoprężnych MTU 16V 8000 M91L o łącznej mocy 42 900 KM pracujących na dwie śruby napędowe. Pozwala to na osiągnięcie prędkości maksymalnej wynoszącej 27 w., zasięgu określonego na 5000 Mm/15 w. oraz autonomiczności wynoszącej 45 dni. Załoga tych jednostek liczy 125 oficerów i marynarzy (w tym 15 osób personelu lotniczego), maksymalnie zaokrętowanych może być 150 ludzi.

Prototypowa fregata typu FDI uzbrojona jest w dwie ośmiokomorowe pionowe wyrzutnie SYLVER A50 dla pocisków przeciwlotniczych i przeciwrakietowych MBDA Aster 15/30, dwie poczwórne wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych Exocet MM40 Block 3c, armatę uniwersalną Leonardo Super Rapid MF kalibru 76 mm, dwie zdalnie sterowane armaty kalibru 20 mm KNDS France Narwhal oraz dwie podwójne wyrzutnie lekkich torped EuroTorp MU90 Impact. Posiada ponadto lądowisko i hangar, dzięki którym na jego pokładzie może bazować śmigłowiec NH90 Cayman, a także bezzałogowe statki powietrzne.

Wyposażenie elektroniczne obejmie przede wszystkim nowy wielofunkcyjny radar Thales Sea Fire 500, którego cztery anteny ścianowe z aktywnym skanowaniem elektronicznym (AESA) zostały zlokalizowane u podstawy zintegrowanego masztu. Zapewnić ma on obserwację celów powietrznych na dystansie do 500 km a nawodnych z odległości 80 km. Ponadto fregaty te posiadają bojowy system dowodzenia SETIS, podkilową stacje hydrolokacyjną Thales Kingklip Mk II, holowany sonar o zmiennej głębokości zanurzenia Thales CAPTAS-4, kompleks łączności Aquilon, systemy nawigacji iXblue MARINS i iXblue NetANS oraz kompleks walki elektronicznej SENTINEL.