Katastrofa „cyfrowego” Mi-28 w rejonie Krasnodaru. Dwie ofiary śmiertelne

Jak podaje agencja „Interfax”, katastrofa miała miejsce 11 grudnia 2019 roku około godziny 23:00 podczas ćwiczebnego lotu nocnego w trudnych warunkach pogodowych. Mowa jest o mgle. Maszyna uderzyła w ziemię z dużą siłą, kilka kilometrów od planowanego miejsca lądowania. Rosyjskie siły zbrojne nie ujawniają szczegółów zdarzenia. Chociaż w komentarzach oficjalnych pojawiają się sugestie o błędzie pilota, wydaje się to mało prawdopodobne.

Przeciw takiej oficjalnej wersji przemawiają dwa argumenty. Po pierwsze, w katastrofie zginęło dwóch bardzo doświadczonych pilotów: podpułkownik Aleksander Sklankin, zastępca dowódcy 55. Samodzielnego Pułku Śmigłowcowego ds. szkolenia i zastępca dowódcy jednej z eskadr tej samej jednostki, major Rusłan Kusznirenko. Obaj posiadali znaczne doświadczenie oraz duży nalot, przede wszystkim na maszynach uderzeniowych Ka-52 i Mi-28.

Jednostka stacjonująca na lotnisku Korienowsk należy do 4. Armii Lotniczej Południowego Okręgu Wojskowego i posiada znaczne doświadczenie bojowe, zdobyte w konfliktach asymetrycznych, ale również podczas wojny w Gruzji. 55. Samodzielny Pułk Śmigłowcowy był też wykorzystywany jako jednostka szkolna, np. dla załóg śmigłowców Ka-52 i Mi-35M, podczas wprowadzania ich do innych jednostek liniowych.

Potwierdzałyby to informacje, że maszyna która uległa katastrofie, to nie standardowy Mi-28, ale najnowszy wariant tego śmigłowca z cyfrową awioniką, noszący oznaczonie Mi-28MN.

Mi-28NM stanowi całkiem nową jakość, jeśli chodzi o rosyjski przemysł lotniczy. Śmigłowiec w tej wersji posiada cyfrową awionikę i system sterowania silnikami (FADEC), jest też wyposażony w nowoczesne systemy wymiany danych i łączności umożliwiające m. in. sterowanie bezzałogowcami rozpoznawczymi lub uderzeniowymi.

Jego podstawowe uzbrojenie to naddźwiękowe przeciwpancerne pociski kierowane 9M123M Chrizantiema o zasięgu do 10 km, zmodernizowane działko 30 mm oraz szeroką gamę starszych systemów uzbrojenia kierowanego i niekierowanego. Zamiast sprowadzanych z Ukrainy silników TW3-117WMA zastosowano krajowe VK-2500 o większych resursach i cyfrowym sterowaniu. Łopaty wirnika głównego zostały wykonane z  kompozytu odpornego na trafienia  pociskami 20-30 mm, a ich kształt został zmieniony, aby poprawić charakterystyki lotu. Można powiedzieć, iż Mi-28MN jest rosyjskim odpowiednikiem AH-64E Apache Guardian, przewyższającym w istotny sposób starsze wersje tego wiropłatu.

Katastrofa maszyny tego typu może spowodować opóźnienia w realizacji kontraktu z czerwca b.r. dotyczącego dostawy 98 śmigłowców Mi-28MN. Pierwsze sześć maszyn już dostarczono. Ponieważ śmigłowce produkowane są w odległym o 200 km Rostowie nad Donem, jest bardziej niż prawdopodobne, że szkolenie na nowym typie sprzętu realizowane jest właśnie w Korienowsku. Potwierdza to również udział przedstawicieli koncernu Russian Helicopters w składzie komisji badającej okoliczności wypadku.