Indonezja chce zmodernizować BMP-3

Według dostępnych danych indonezyjska marynarka wojenna ma posiadać na stanie przynajmniej 54 egzemplarze zmodyfikowanych do działań morskich bojowych wozów piechoty BMP-3F pozyskanych od Rosji. Względem standardowej wersji pojazd ten ma mieć lepsze zdolności pokonywania przeszkód wodnych. W roku 2019 zamówione zostały dodatkowe 22 sztuki, jednak brak oficjalnego potwierdzenia ich dostarczenia przez stronę rosyjską. Teraz Indonezyjczycy chcą zwiększyć ich przeżywalność na polu bitwy poprzez modernizację opancerzenia.

W ramach niej pojazdy mają otrzymać dodatkowe płyty pancerne i osłony prętowe na kadłubie oraz wieży (zapewne będzie to konfiguracja zbliżona do tej widocznej od dłuższego czasu na rosyjskich BMP-3. Nie jest wiadome, czy prace te mają zostać wykonane przez producenta pojazdów w postaci Kurganmaszzawod. Zważywszy na konieczność zachowania bezpiecznego zapasu wyporności, zakres poprawy odporności BMP-3F będzie zapewne mocno ograniczony.

Warto wspomnieć, że tę odmianę BMP-3 do linii mieli wcielić także Rosjanie, a dokładniej do jednostek piechoty morskiej. Pierwsze wozy miały trafić na wyposażenie Floty Oceanu Spokojnego Rosyjskiej Marynarki Wojennej. Otrzymać je później miała także m.in. 336. Samodzielna Brygada Piechoty Morskiej Floty Bałtyckiej, rozlokowanej w Bałtijsku (Obwód Królewiecki).

BMP-3 to gąsienicowy bojowy wóz piechoty, który miał całkowicie zastąpić starsze BMP-1 i BMP-2. Pojazd wprowadzono na uzbrojenie Armii Radzieckiej w 1990 r., lecz upadek ZSRR sprawił, że nie wszedł do służby w tak dużych liczbach jak poprzednicy. Uzbrojenie główne stanowi gwintowana armatowyrzutnia 2A70 kal. 100 mm. W karuzeli automatu ładowania znajdują się 22 naboje, zaś łączny zapas amunicji wynosi 40 sztuk. Z armaty można prowadzić ogień zarówno klasycznymi pociskami odłamkowo-burzącymi (ZUOF-17/19), jak i przeciwpancernymi pociskami kierowanymi rodziny 9M117 Bastion, 9M117M Kan i 9M117M1 Arkan. Te drugie są zdolne do przebicia ekwiwalentu 550-750 mm jednorodnej stali pancernej osłoniętej pancerzem reaktywnym. Umożliwia to eliminację starszego typu czołgów podstawowych w przypadku trafienia w przednią część wozu.

Szybkostrzelność praktyczna przy strzelaniu amunicją konwencjonalną wynosi 10 strzałów na minutę. Armatowyrzutnia 2A70 jest sprzężona z armatą automatyczną 2A72 kal. 30 mm i uniwersalnym karabinem maszynowym PKT kal. 7,62 mm. Kolejne dwa kaemy umieszczono z przodu kadłuba. Załogę stanowią trzy osoby, zaś desant wynosi do siedmiu żołnierzy. Są chronieni przez pancerz o grubości do 35 mm (przód kadłuba). Jednostkę napędową stanowi silnik UTD-29M o mocy 500 KM, który umożliwia rozpędzenie ważącego 18,7 tony pojazdu do 72 km/h na lądzie oraz do 10 km/h podczas pokonywania przeszkód wodnych metodą pływania.