W uroczystości obok szefa MON uczestniczył dowódca generalny gen. broni pil. Lech Majewski a także przedstawiciele kadry dowódczej sił zbrojnych, parlamentarzyści oraz kierownictwo resortu obrony.

Na skutek reformy struktury dowodzenia sił zbrojnych z dniem 1 stycznia 2014 roku rozformowano dowództwa rodzajów sił zbrojnych, natomiast funkcjonowanie rozpoczęło Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych. Jest ono dowództwem połączonym, odpowiedzialnym za szkolenie dowództw i sztabów, wojsk, rezerw osobowych oraz kształcenie zawodowe. Odpowiada także za dowodzenie jednostkami wojskowymi RSZ w czasie pokoju. Na jego czele stanął dotychczasowy dowódca Sił Powietrznych, gen. broni pil. Lech Majewski.

Tomasz Siemoniak szczególne podziękowania wystosował do osób które pracowały nad wprowadzonymi właśnie zmianami przez minione dwa lata. Wymienił wśród nich między innymi wiceministra Czesława Mroczka, Waldemara Skrzypczaka i generałów: Mirosława Różańskiego, Mieczysława Cieniucha oraz Mieczysława Gocuła. 

Podczas uroczystości zaprezentowano również symbol, którym sygnowane będą wszelkie dokumenty Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, oraz rękawy żołnierzy i oficerów w nim służących.

Kształt uproszczonego zarysu granic Polski wypełniają pasy w czterech kolorach, symbolizujących rodzaje sił zbrojnych. Od góry: błękit dla Sił Powietrznych, czarny dla Wojsk Specjalnych, zielony oznaczający Wojska Lądowe i granat przypisany Marynarce Wojennej. Oddzielające je cienkie, białe pasy mają oznaczać "wzajemny szacunek, lojalność i honor" - jak czytamy w oficjalnych dokumentach.

System Dowodzenia i Kierowania siłami zbrojnymi jest czymś na kształt respiratora. Nie można go więc odłączyć na długo bo armia potrzebuje powietrza. Tymczasem dowództwa Rodzajów Sił Zbrojnych przestały faktycznie funkcjonować już w pierwszej dekadzie grudnia, natomiast nowe dowództwa generalne i operacyjne rodzajów sił zbrojnych do dziś nie ruszyły pełną parą. Na szczęście przez te dwa – trzy tygodnie nic się nie stało, ale podejmowanie takiego ryzyka bez pilnej konieczności z systemem bezpieczeństwa państwa jest niedopuszczalne.

Tymczasem u nas eksperymentuje się na czymś co sami reformatorzy uznali, że funkcjonowało dobrze. Trochę to wygląda tak, jakby choremu na raka zamiast chemioterapii zaoferowano wygładzenie zmarszczek. Oczywiście może to poprawić wizerunek, ale w przypadku chorego pacjenta może przynieść komplikacje.

A nasze siły zbrojne są chore i terapia pod nazwą modernizacja techniczna sił zbrojnych powinna być priorytetem. Tymczasem priorytetem stała się reforma, która nie była pilna. Wyrzucenie na nią ponad 100 milionów złotych oraz zaangażowanie w tworzenie setek/tysięcy dokumentów najlepszych ludzi nie jest tragedią, ale na pewno jest marnotrawstwem.

Odeszli bardzo dobrzy specjaliści i przerwano ciągłość w czymś, co nazywa się „przekazywanie doświadczeń”. Według niepotwierdzonych informacji np. praktycznie wszyscy ludzie z Dowództwa Marynarki Wojennej musieli oddać swój sprzęt komputerowy, wymazując z ich dysków całą wiedzę, która oni i ich poprzednicy zbierali latami. Tak samo postąpiono z dokumentami „papierowymi”, które nie zawsze nadają się do przekazywania do kancelarii, ale stanowiły ogromną pomoc dla specjalistów. Teraz je zmielono. Na tym jednym przykładzie widać, że same wprowadzenie reformy było ważniejsze niż faktyczne poprawienie funkcjonowania kierowania polską armią. Dlatego jeszcze nie raz będziemy pisać o konsekwencjach wprowadzanych właśnie zmian.