BWP-1 w Wojsku Polskim czyli niekończąca się opowieść [RAPORT]

• Jak wprowadzano BWP-1 do Wojska Polskiego?
• Ile BWP-1 trafiło do wojska przed 1989 rokiem?
• Ile BWP-1 posiadało w latach 90.?
• BWP-1 w Wojsku Polskim po wybuchu wojny na Ukrainie

Opracowany w ZSRR w latach 60. ubiegłego wieku pojazd nowej generacji zrewolucjonizował armię radziecką. Trakcja gąsienicowa, niska sylwetka, duża prędkość i zwrotność oraz uzbrojenie w wyrzutnię przeciwpancernych pocisków kierowanych oraz 73 mm armatę dawała pododdziałom zmechanizowanych nowe zdolności. Duże zgrupowania pancerno-zmechanizowane uzbrojone w czołgi i BWP-1 miały być nie do zatrzymania przez przeciwnika. W podobny sposób czyli niskie, zwrotne oraz szybkie były też ówczesne radzieckie czołgi. To co dzisiaj uważa się za ich największą słabość tzn. słabe opancerzenie oraz prosta konstrukcja bez awangardowego wyposażenia wtedy miały stanowić o ich przewadze. Rosjanie zakładali, iż nie pancerz, ale szybkość, zwrotność, niska sylwetka, a przede wszystkich ich liczba doprowadzi do przełamania każdej linii frontu. Radzieckie doświadczenia z drugiej wojny światowej sprawiały, iż to właśnie takie zmasowane pancerno-zmechanizowane uderzenia poprzedzone artyleryjsko-rakietową nawałą ogniową są remedium na zachodnie, wysokotechniczne, ale mniej liczebne siły zbrojne.