Pakistan pokazuje, jak produkuje czołgi

Pakistan dąży do wdrożenia ok. 680 czołgów VT-4 na stan sił zbrojnych. Pojazdy pod nazwą własną Haider będą wytwarzane na licencji przez lokalny przemysł. Pojazd ten od chińskiego ma odróżniać się m.in. zdalnie sterowanym modułem uzbrojenia z wielkokalibrowym karabinem maszynowym kalibru 12,7 mm, który zostanie umieszczony za włazem dowódcy, ulepszonymi przyrządami obserwacyjno-celowniczymi oraz opracowanym w Pakistanie systemem kierowania ogniem Al-Khalid-1.

Prace te są wykonywane w zakładach Heavy Industries Taxila (HIT), które zostały zmodernizowane w celu zwiększenia mocy produkcyjnych oraz zdolności do wytwarzania nowszych typów pojazdów. Tym samym Pakistan dołącza do krajów, które nie tylko dysponują zdolnością do produkcji nowoczesnych czołgów podstawowych, ale też mogą dostarczyć znaczną liczbę takich maszyn w ciągu roku zarówno na własne potrzeby, jak i na eksport (o ile takie zamówienia zostaną złożone).

Kolejną ciekawostką jest nowa wieża, najpewniej wykonana z walcowanej stali pancernej, którą opracowano do czołgu AI-Zarrar. Ten gruntownie zmodernizowany wariant rozwojowy czołgu Typ 59 dotąd posiadał wieżę odlewaną. Można spodziewać się zwiększenia efektywnej grubości pancerza na froncie wieży oraz trwałości tej struktury, gdyż konstrukcje spawane zwykle dysponują wyższą wytrzymałością od odlewanych. Do jej opracowania mogły posłużyć rozwiązania zapożyczane z czołgu Haider.

Według dostępnych informacji pakistański przemysł ma posiadać zdolność do wytwarzania ponad 90% systemów elektronicznych do sprzętu pancernego, w tym także do kupionych od Ukrainy T-80UD. To oznacza, że Islamabad w dużym stopniu uniezależnił się od zagranicznych dostawców podzespołów, które stanowią jedno z wąskich gardeł w produkcji czołgów.

VT-4, znany także pod nazwą MBT-3000, to chiński czołg podstawowy zaprojektowany z myślą o klientach eksportowych. Stanowi wersję rozwojową wcześniejszych konstrukcji takich jak VT-1 (MBT-2000) oraz Typ 90-II. Prace badawczo-rozwojowe rozpoczęły się w 2009 r., a pierwsza prezentacja odbyła się w czasie salonu Eurosatory 2012. Uzbrojenie główne stanowi armata gładkolufowa kalibru 125 mm, którą zasila automat ładowania. W tym ostatnim znajdują się 22 naboje rozdzielnego ładowania, zaś kolejne 16, stanowiące zapas drugiego rzutu, rozmieszczono w innych częściach pojazdu.

Z uzbrojeniem głównym sprzężono uniwersalny karabin maszynowy kal. 7,62 mm, który uzupełnia wielkokalibrowy karabin maszynowy kal. 12,7 mm w zdalnie sterowanym module uzbrojenia ulokowanym na stropie wieży. Jednostkę napędową czołgu stanowi silnik wysokoprężny o mocy 1300 KM pozwalający na rozpędzenie ważącego 52 tony wozu do 70 km/h. Dotychczas na zakup tej konstrukcji zdecydowały się: Nigeria, Tajlandia oraz Pakistan.