Szwecja stawia na ciężką artylerię. Także rakietową?

eurosatory 2022

Mikael Frisell, szef agencji zakupów obronnych FMV i Lena Gillström, dyrektor generalny BAE Systems Bofors podpisali list intencyjny w Paryżu, gdzie Bofors prezentuje swój samobieżny kołowy system artyleryjski Archer międzynarodowej publiczności.

Archer to 155 mm armatohaubica samobieżna na podwoziu kołowym. Działo zostało opracowane na bazie rozwiązań ciągnionego systemu FH77 BW L52, posiada lufę o długości 52 kalibrów. Według informacji BAE Systems ARCHER może strzelać pociskami do zwalczania celów opancerzonych BONUS na odległość do 35 km, amunicją konwencjonalną do 40 km, a precyzyjnie naprowadzaną amunicją Excalibur na odległość przekraczającą 50 km. Zautomatyzowane magazyny mogą pomieścić różne typów amunicji i ładunków modułowych potrzebnych do wsparcia dowolnej misji. Archer jest wyposażony w cyfrowy system dowodzenia, kontroli i kierowania ogniem i może być transportowany za pomocą samolotu A400M.

Operatorzy kontrolują cały system działa z bezpiecznej opancerzonej kabiny ARCHER. W ciągu zaledwie 20 sekund pojazd może się zatrzymać i wystrzelić swój pierwszy pocisk. Po zakończeniu misji ogniowej ARCHER jest w stanie przejść do pozycji marszowej w ciągu 20 sekund. W mniej niż dwie minuty ARCHER może wystrzelić sześć pocisków i przemieścić się, podczas gdy załoga pozostaje w opancerzonej kabinie.

Obecnie szwedzka armia posiada 48 egzemplarzy tej samobieżnej kołowej armatohuabicy 155 mm - 24 oryginalnie zamówione przez Sztokholm i kolejne 24 pierwotnie zbudowane dla Norwegii (która zrezygnowała z tych haubic stawiając na południowokoreańskie, gąsienicowe K9). Szwecja zdecydowała się na stopniowe zwiększenie potencjału liczebnego artylerii, a zakup dodatkowych 24 dział pozwoli na zwiększenie jej zdolności ofensywnych. W ostatnim czasie pojawiały się informacje o wytypowaniu Archera jako jednego z najpoważniejszych kandydatów dla szwajcarskiej armii jako nowej AHS. Szwecja analizuje także zakup artylerii rakietowej, w tym systemu HIMARS, dałoby to nowe możliwości szwedzkim artylerzystom, którzy aktualnie mogą razić cele maksymalnie na dystansie ponad 40 km. Pozyskanie systemów rakietowych mogłoby podnieść tę zdolność wielokrotnie.