Rosja dąży do federalizacji Ukrainy. Zbuduje nową siłę polityczną?

Rada Najwyższa Autonomicznej Republiki Krymu zdecydowała, że 25 maja br. odbędzie się referendum w sprawie poszerzenia jej autonomii (tego samego dnia na Ukrainie mają się odbyć wybory prezydenckie). Oczywiście nie ma dla takich działań podstawy prawnej, w tym kontekście w pełni zrozumiała staje się narracja Rosji podważająca legalizm nowych władz w Kijowie.

Powyższy przypadek ukazuje nam w pełnej krasie jakimi środkami Kreml próbuje doprowadzić do federalizacji Ukrainy. Federalizacji, która pozwoliłaby mu zachować we wspomnianym państwie sporą część wpływów i uzyskać potężne źródło nacisku na zatwierdzonego przez Radę Najwyższą nowego premiera- Arsenija Jaceniuka i jego gabinet.

Wprowadzenie w życie scenariusza pozbawiającego kraj nad Dnieprem statusu unitarnego byłoby dla Rosji o wiele bardziej efektywne, niż ekonomicznie obciążająca naddniestryzacja Krymu (a więc stworzenie na jego terytorium nieuznawanego przez społeczność międzynarodową parapaństwa uzależnionego od rosyjskich dotacji) czy militarna interwencja o trudnych do wyobrażenia skutkach politycznych, gospodarczych i wewnętrznych (radykalizacja Tatarów krymskich, ich penetracja przez podziemie islamskie, czy wreszcie drastyczny wzrost nacjonalizmu w Tatarstanie (symbolem tego procesu stało się wzniesienie meczetu Kul Szarif w Kazaniu)).

Federalizacja pozwoliłaby Moskwie dogodnie wpływać na sytuację wewnętrzną Ukrainy, a co najważniejsze stworzyć bazę dla przyszłych działań politycznych- w tym zapewne przebudowy Partii Ragionów w nowy byt polityczny (pomocny w tym zadaniu mógłby się okazać kremlowski demiurg Władisław Surkow- twórca słynnej „suwerennej demokracji”. Swego czasu krążyły zresztą doniesienia mówiące o tym, że będzie on odpowiedzialny nie tylko za kwestie gruzińskie, ale i ukraińskie). Warto zauważyć, że zwycięstwo Majdanu i sformowanie nowego rządu w Kijowie w perspektywie najbliższych lat będzie oznaczać wzrost nacjonalizmu nad Dnieprem. Zresztą jednym z beneficjentów przemian pozostaje prawy sektor. Proces ten może wspomóc uwiarygodnienie lansowanej na bardziej umiarkowaną, „nowej” siły politycznej na wschodzie kraju. W perspektywie czasu mogłaby ona doprowadzić do nowego otwarcia w relacjach z Rosją, pod który grunt przygotuje zaserwowana Ukrainie przez Moskwę wojna handlowa, nacisk energetyczny a tym samym kłopoty gospodarcze całego kraju, które odczują wszyscy jego mieszkańcy.