Niemcy: Amerykańskie MLRS w ogniu. „Powrót” artylerii rakietowej

Strzelanie na poligonie Grafenwoehr przeprowadził 1-6 batalion wchodzący w skład 41. Brygady Artylerii Polowej, formowanej obecnie w Niemczech. Ta jednostka jest odtwarzana po to, by zapewnić możliwości wsparcia sił US Army stacjonujących na stałe na Starym Kontynencie przez artylerię rakietową.

Amerykanie podkreślają, że to pierwsze takie strzelanie pododdziałów wyposażonych w MLRS i stacjonujących w Europie od kilkunastu lat. Po rozpoczęciu operacji w Iraku i Afganistanie jednostki w nie wyposażone były stopniowo rozformowywane oraz wycofywane do USA.

Docelowo w skład 41. Brygady wejdą dwa bataliony, wyposażone w wyrzutnie M270A1 MLRS, na podwoziu gąsienicowym opracowanym na bazie BWP Bradley. Tego rodzaju zestawy artyleryjskie mogą być uzbrojone zamiennie w do dwunastu pocisków MLRS/GMLRS (dwa pakiety po sześć) lub dwa cięższe, taktyczne ATACMS. Ich uzbrojenie jest więc zbliżone do tego, jakim dysponują lżejsze systemy HIMARS na podwoziu kołowym,  jednak mają większą siłę ognia.

Obecnie US Army dysponuje około 225 wyrzutniami MLRS w wersji M270A1, dostosowanymi do strzelania kierowanymi rakietami GMLRS. W 2019 roku podpisano ponadto kontrakt na przywrócenie do służby i modernizację do nowej wersji M270A2 160 wcześniej wycofanych, zmagazynowanych wyrzutni oznaczanych jako „M270A0”. Prawdopodobnie wejdą one w skład odtwarzanych batalionów artylerii rakietowej, prowadzących działania na korzyść amerykańskich dywizji.

Do wersji M270A2 zostaną następnie dostosowane inne amerykańskie MLRS, w tym te stacjonujące w Niemczech. W perspektywie wyrzutnie te otrzymają pociski o zwiększonym zasięgu GMLRS-ER, jak i nowe pociski taktyczne PrSM/LRPF, mające uzupełnić, i w perspektywie zastąpić ATACMS. Będą mogły przenosić do czterech rakiet tego ostatniego typu (po dwie w każdym z pakietów).

Rozwój zdolności artylerii rakietowej, i artylerii w ogóle jest pierwszym priorytetem tzw. Wielkiej Szóstki (Big Six) najważniejszych programów modernizacyjnych US Army. W odpowiedzi na rosnące zagrożenie, przede wszystkim ze strony Rosji, Amerykanie zakładają kompleksową modernizację posiadanych systemów artyleryjskich poprzez zwiększenie ich siły ognia i donośności, a także zaopatrzenie w nowe rodzaje amunicji oraz systemy dowodzenia, kierowania ogniem i rozpoznania.