"Cyfrowe projekty" amerykańskiego BWP przyszłości. Decyzja Pentagonu [KOMENTARZ]

Jak poinformował U.S. Army Contracting Command – Detroit Arsenal, pięć koncernów, wraz ze współpracującymi podmiotami zostało wybranych do drugiej fazy projektowania nowego pojazdu na potrzeby U.S. Army, który w przyszłości zastąpi starzejącą się flotę 3,800 BWP Bradley, będących w służbie od 1981 roku, jednocześnie wprowadzając wiele nowinek technicznych i integrując systemy do prowadzenia walki elektronicznej.

Jak pisze Defense News, wybrano następujące podmioty, przyznając łącznie 299,4 mln dolarów (około 1,164 mld zł):

• Rheinmetall Vehicles z podwykonawcami (działającymi pod nazwą Team Lynx) takimi jak m.in. Raytheon Technologies, L3Harris Technologies, Textron Systems oraz Allison Transmission,
• Oshkosh Defense z udziałem Pratt Miller Defense, Hanwha Defense USA, Rafael Advanced Defense Systems, QinetiQ Inc., oraz Plasan,
• BAE Systems razem z Elbit Systems of America,
• General Dynamics Land Systems,
• Point Blank Enterprises.

Prace nad bojowym wozem przyszłości zostały podzielone na pięć etapów, tak by każda z uczestniczących spółek mogłay się wykazać, tudzież po prostu rozwinąć, projektując nowe rozwiązania.

I w ten sposób pierwsza, trwająca 40 dni, inauguracyjna faza polegała na zgłaszaniu się podmiotów. Zrobili tak wszyscy z powyższej listy plus firmy Mettle Ops i Roush Defense, które jak widać, nie zostały zaproszone do etapu drugiego. 

Idąc dalej, w drugim etapie pięć wybranych spółek (lub konsorcjów) musi przygotować ogólne cyfrowe projekty wstępne BWP. Ta faza potrwa piętnaście miesięcy. Jak zaznacza Defense News w jej wyniku powstanie dokument koncepcyjny Abbreviated-Concept Development Document. 

W kolejnym, trzecim etapie, podmioty będą zmuszone do przygotowania znacznie bardziej szczegółowych koncepcji. Zakończy się on w połowie 2023 roku przyznaniem trzech kontraktów dla przodujących projektów, które otrzymają dodatkowy zastrzyk gotówki.

Czwarty zaś etap będzie polegał na wyprodukowaniu prototypu, opierając się na dotychczasowych pracach projektowych. Ostatecznie, po sprawdzeniu i przetestowaniu prototypu w piątym etapie dojdzie do wyboru jednego wykonawcy, który wyprodukuje pełnoprawne wozy. Ogłoszenie wyników konkursu przewidziano na koniec roku podatkowego 2027, a produkcję seryjną – trzy lata później.

Jak się okazuje, jest to druga próba wyłonienia najlepszego rozwiązania w ramach programu OMFV. Pierwsza,  została odwołana w styczniu ub.r. z powodu wykluczenia z przetargu spółki joint venture Raytheon Rheinmetall Land Systems,  co pozostawiło jedynego oferenta w postaci GDLS. W konsekwencji postępowanie uruchomiono po raz drugi, na zmienionych zasadach. Zwiększono w jego ramach konkurencyjność oraz czasowo wydłużono poszczególne etapy. Według pierwotnego założenia produkcja seryjna miała się rozpocząć w 2026 roku, a obecnie jest to szacowane na 2030 r.

OMFV to jeden z największych programów modernizacyjnych amerykańskich wojsk lądowych. Przewiduje się, że pełne przezbrojenie z BWP Bradley, stopniowo modernizowanych obecnie do wersji M2A4, może nastąpić dopiero nawet po 2048 roku. Nowy pojazd ma być w pełni dostosowany do działań na przyszłym polu walki, włączając w to szeroką współpracę z platformami bezzałogowymi.

Jeśli chodzi o koncepcje pojazdów, to część oferentów pokazywała już swoje propozycje. I tak, zespół kierowany przez Oshkosh Defense zaproponował w postępowaniu rozwiązanie oparte o bojowy wóz piechoty Redback produkcji południowokoreańskiej Hanwha Defense, który bierze też udział w australijskim postępowaniu na nowe BWP, jak i o izraelską wieżę Samson, która została zamówiona dla KTO Stryker. Z kolei zespół kierowany przez Rheinmetalla proponuje BWP Lynx, oczywiście ze znaczącym udziałem amerykańskich partnerów. Lynx również konkuruje z Redbackiem w australijskim programie BWP, a oprócz tego został wybrany przez Węgry. Z kolei koncern GDLS prezentował we wcześniejszym postępowaniu na OMFV pojazd Griffin 3, brak jednak potwierdzenia czy to on będzie zaproponowany w obecnej procedurze. Serwis Breaking Defense podawał bowiem, że GDLS ma przyjąć "elastyczną" formułę, uwzględniając wymagania armii.

Zwraca uwagę sposób prowadzenia postępowania, jaki przyjęli Amerykanie. Konkurencyjność — z coraz mniejszą liczbą dopuszczonych wykonawców — zachowywana jest na większości etapów prowadzonych postępowań, a już oferenci mający przygotowywać "cyfrowe projekty" otrzymują średnio po około 60 mln USD każdy. Widać więc, że U.S. Army inwestuje w OMFV na długo przed etapem seryjnych zakupów, chcąc wypracować najlepsze rozwiązanie.

Współpraca: Jakub Palowski