Wielka Brytania chce zwyciężać z dystansu. Nowa strategia [RAPORT]

Najnowsza wersja przeglądu strategicznego, tak jak i poprzednie tego typu dokumenty, to bieżąca ocena i wizja rządu w Londynie dotycząca głównych obszarów mających wpływ na kształt bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego do 2030 roku. 

Zgodnie z treścią strategii, świat jest w coraz większym stopniu wielobiegunowy, a poszczególne kraje stają się wobec siebie bardziej konkurencyjne oraz zaborcze. Cztery czynniki decydować będą o tym w sposób zasadniczy:

• zmiany geopolityczne i geoekonomiczne (głównie rosnące znaczenie Indo-Pacyfiku, międzynarodowa asertywność Chin oraz wpływy średnich mocarstw);
• rosnąca rywalizacja międzynarodowa, w tym szczególnie między krajami demokratycznymi i autorytarnymi;
• lawinowe zmiany związane z rozwojem technologicznym;
• transnarodowe wyzwania (jak zmiany klimatyczne, zagrożenia bezpieczeństwa biologicznego, terroryzm itp.) wymagające zbiorowego działania.

Oczywiście czynniki te będą się pokrywać i oddziaływać wzajemnie na siebie, co dziś jest trudne do dokładnego sprecyzowania. 

Również globalne środowisko bezpieczeństwa ulega dalszej „dewastacji”, a dla każdego kraju zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne stają się tak samo ważne. Dziś, a tym bardziej jutro, będą powoli zacierać się będą różnice między „pozornym” pokojem a wojną, w kraju i poza jego granicami, pomiędzy zagrożeniami wirtualnymi i rzeczywistymi. Znane już czynniki nacisku jak np. szantaż ekonomiczny, propaganda, kradzież własności intelektualnej i szpiegostwo, zostały wzmocnione przez wszechobecną informację i transformację technologiczną. Normy i wartości międzynarodowe są coraz częściej podważane oraz dąży się do złamania spójności i integracji sojuszy i instytucji międzynarodowych.

Dlatego obecnym wyzwaniem dla Sił Zbrojnych Wielkiej Brytanii staje się gotowość do prowadzenia działań poniżej progu otwartej wojny, a przyszłe środowisko operacyjne jej działań charakteryzować się będzie walką narracji i użyciem nieśmiercionośnych środków, aby wpływać i zabezpieczać własne cele. Zdaniem Brytyjczyków to Federacja Rosyjska stanowi największe zagrożenie dla nich i całej Europy, głównie pod względem posiadanego potencjału nuklearnego, konwencjonalnego i podprogowego. Modernizacja SZ FR, możliwość integracji całej aktywności państwa i większy apetyt na ryzyko sprawiają, że Rosja jest zarówno aktorem zdolnym, jak i nieprzewidywalnym. Z kolei ambicje i rosnąca potęga Chin jest obecnie zdecydowanie najważniejszym czynnikiem geopolitycznym na świecie. One same stanowią złożone, systemowe wyzwanie. 

Dlatego w przeglądzie strategicznym postuluje się zwiększenie wysiłku w celu przygotowania do podjęcia działań dla ochrony własnych i globalnych interesów oraz zachowania współpracy w stawianiu czoła globalnym wyzwaniom, takim jak zmiana klimatu i wzajemne korzyści płynące ze wzajemnych stosunków gospodarczych. 

Iran i Korea Północna będą nadal stawiać wyzwania regionalne, ponadto Wielka Brytania będzie musiała przeciwstawiać się postępowaniom tzw. destrukcyjnych państw i niepaństwowym zagrożeniom poprzez skoordynowane wysiłki międzynarodowe. Również terroryzm będzie nadal stanowił dynamiczne i ewoluujące zagrożenie, będzie rosło ono wraz z szerszym dostępem do możliwości jakie daje cyberprzestrzeń i zaawansowane rodzaje nowych broni (w tym chemicznej, biologicznej, radiologicznej i jądrowej (CBRN) oraz konwencjonalnej).

Zmiany klimatyczne i utrata różnorodności biologicznej stanowią globalne wyzwanie. Spowodują one niestabilność, migrację, pustynnienie, walkę o zasoby naturalne itp. Nowsze domeny cyberprzestrzeni i kosmosu stwarzają poważne wyzwania. Międzynarodowe porozumienia w sprawie konwencji w tych obszarach obowiązują w ograniczonym stopniu, brak jest powszechnie przestrzeganych norm etycznych lub moralnych zniechęcających do nowej „agresji” technologicznej. Wiele krajów w coraz większym stopniu dążyć więc będzie do integracji obszaru kosmosu z morskim, lądowym i powietrznym obszarem prowadzonej walki. Integracja wielu domen stanie się normą. 

Dotychczasowa przewaga technologiczna Londynu staje się coraz mniejsza, zdolności strategiczne wobec braku takich systemów jak np. rakiety hipersoniczne czy pociski manewrujące o napędzie atomowym stopniowo zanikają. Ponadto zaawansowana broń konwencjonalna jest coraz powszechniej dostępna, a w wielu krajach nastąpił dynamiczny rozwój nowych technologii, wykorzystujących cywilne innowacje w celach obronnych. Ponadto nowe podejście w taktyce sprawia, że czasem „proste” technologicznie systemy są w stanie podjąć skuteczną walkę z drogim i zaawansowanym sprzętem uzbrojenia.

Nowy wkład w obronę

W przeglądzie zostały określone cztery cele do osiągnięcia, a mianowicie:

• utrzymanie strategicznej przewagi dzięki nauce i technologii (w tym rozwój Narodowych Siły Cybernetycznych, inwestycje o wartości co najmniej 6,6 mld GBP w badania i rozwój, powstanie sieć ośrodków innowacji);
• kształtowanie otwartego międzynarodowego porządku przyszłości (w tym przestrzeganie Międzynarodowego Prawa Humanitarnego i Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie na morzu (UNCLOS), kształtowanie odpowiedzialnego zachowania w cyberprzestrzeni i kosmosie, a także etyczny rozwój i wdrażanie technologii opartych na wartościach, międzynarodowych prawach, regułach i normach);
• wzmocnienie bezpieczeństwa i obrony (terytorium Wielkiej Brytanii, terytoriów zamorskich i zależności koronnych), wkład w odstraszanie poprzez zbiorowe bezpieczeństwo z sojusznikami oraz budowanie potencjału i odporności podobnie myślących partnerów czy dalsza integracja własnej działalności antyterrorystycznej poprzez nowe Centrum Operacji Przeciwdziałania Terroryzmowi (CTOC);
• budowa bezpieczeństwa własnego i innych (pomoc wojskowa dla władz cywilnych, wsparcie w reagowaniu na ekstremalne zjawiska pogodowe, gotowość do szybkiego niesienia pomocy humanitarnej za granicą oraz wysoka zdolność do zapewnienia specjalistycznego i szybkiego wsparcia w reagowaniu na globalne zagrożenia dla zdrowia).

Przyszłe pole walki

Środowisko operacyjne przyszłości nie będzie miało ograniczeń naturalnych i sztucznych (stworzonych przez walczących ze sobą ludzi). Wymagać będzie od walczących zmagania się ze złożonymi i zintegrowanymi wyzwaniami, poniżej i potencjalnie powyżej progu konfliktu zbrojnego. Armia będzie mieć do czynienia z podmiotami państwowymi i niepaństwowymi, które stosować będą różne środki nacisku jak terroryzm, przymus i celowe użycie narzędzi ekonomicznych itp.

Niektóre kraje lub organizacje będą starały się jawnie oraz niejawnie pozyskiwać technologie i wiedzę z Zachodu, w tym Wielkiej Brytanii, aby rozwijać swoje programy wojskowe. Powszechna dostępności gotowego sprzętu sprawi, że modernizacja starszych systemów będzie dokładniejsza i bardziej skuteczna. Już dziś w kilku krajach powstają systemy lądowe, w tym pociski przeciwpancerne i artyleria, które mogą pokonać wiele systemów państw NATO np. pod względem zasięgu i skuteczności. Z kolei takie bronie jak pociski hipersoniczne, pozwolą na bardzo krótki czas reakcji i będą stanowić poważne wyzwanie dla obecnych defensywnych systemów rakietowych.

Możliwości rosnących marynarek wojennych (jak np. chińskiej - mają mieć nawet pięć lotniskowców do 2030 roku) sprawią, że zdolności Londynu w zakresie projekcji siły na morzu stale spadają (relatywnie do np. do ChRL). Również nowe zdolności do precyzyjnego uderzenia na dalekich zasięgach, w połączeniu z coraz bardziej wydajnymi radarami wczesnego ostrzegania i zintegrowanymi systemami obrony powietrznej, umożliwią niektórym państwom konkurowanie, a nawet zdominowanie przestrzeni powietrznej w wielu obszarach. W służbie mamy coraz więcej w użyciu myśliwców czwartej i piątej generacji, maszyn wywiadowczych i rozpoznawczych (ISTAR), BSP. Rosja jest dziś w stanie przeprowadzać precyzyjne uderzenia oraz skutecznie zapobiegać atakom dzięki zintegrowanemu systemowi obrony powietrznej i przeciwrakietowej o dużych możliwościach.

Poważny niepokój budzi również rosnąca gotowość niektórych krajów (Rosja, Korea Północna) do użycia broni chemicznej lub biologicznej, a szersze stosowanie broni antysatelitarnej zagraża instalacją militarnym Londynu, umieszczonym w przestrzeni kosmicznej, która będzie coraz bardziej spornym obszarem.

Zagrożenia w cyberprzestrzeni są olbrzymie i obejmują sieci informacyjne, systemy uzbrojenia i platformy opierające się na zaawansowanej elektronice i informatyce. Podobnie jak w przypadku innych domen, aktywność w cyberprzestrzeni jest często wykorzystywana jako część szerszego, skoordynowanego i zintegrowanego ataku.

Zupełnie nowe strategiczne podejście

Wraz ze zmianą kontekstu strategicznego i środowiska operacyjnego, zmienia się system obrony Wielkiej Brytanii. Obrona ma jej zapewnić suwerenność, bezpieczeństwo i dobrobyt dla obywateli a jej celem jest również ochrona infrastruktury krytycznej. Podejście Londynu do działań wojennych ewoluowało w ostatnich latach stosunkowo wolno, podczas gdy inne kraje inwestowały w uzbrojenie i struktury organizacyjne własnych armii. Nowe możliwości dają im zdolności do wygrywania bez prowadzenia działań wojennych. Położono szczególnie nacisk na szybkość i gotowość.

SZ Wielkiej Brytanii powinny zatem mieć narzędzia i zdolności do wykonywania ruchów wyprzedzających działania strony przeciwnej, wywierania na nie wpływu, odstraszania, a w razie potrzeby skutecznej walki. Zrozumienie i ocena będą coraz ważniejsze dla skutecznego podejmowania decyzji i działań. Zintegrowana koncepcja operacyjna, opublikowana w 2020 roku, pokazuje w jaki sposób Londyn zamierzamy się dostosować do nowych realiów. M.in. poprzez zwiększenie nakładów na obronę o dodatkowe 24 mld GBP.

Zintegrowana koncepcja operacyjna wyznacza kontinuum między „operacją” a „walką”, co pozwoli siłom zbrojnym na większą wszechstronność i elastyczność w wykonywaniu szeregu zadań. Wsparciem są sojusznicy z NATO, a w szczególności silne partnerstwo z USA. Dlatego Wielka Brytania musi sprostać koncepcji sojuszniczego projektu, zarówno pod względem budowania zdolności, jak i samego działania.

Armia musi zwiększyć wysiłki by wcielić w swoje szeregi ludzi bardziej zróżnicowanych pod względem doświadczenia i umiejętności, przeznaczanych do działania w erze informacji oraz przy inwestowaniu w szybki rozwój technologii i wykorzystywaniu go. Innowacje i eksperymenty będą siłą napędową modernizacji, z dostępem do najnowocześniejszych technologii. Nowe projekty partnerstwa z przemysłem zapewnią pionierskie badania i rozwój.

Dziś następuje ewolucja od sił stworzonych na wypadek zaistnienia „klasycznego” konfliktu i działań wojennych na rzecz takich, które byłyby zdolne do stałego i trwałego zaangażowania globalnego. Londyn oraz jego sojusznicy muszą raczej nadawać tempo strategicznym działaniom, niż odpowiadać na nie. Wymaga to innego sposobu myślenia. Nastawienia opartego na ciągłym doskonaleniu i postrzeganiu wszystkich działań jako części ogólnego projektu operacyjnego. Aby to osiągnąć należy zatem dokonać integracji we wszystkich pięciu domenach – przestrzeni kosmicznej, cyberprzestrzeni oraz obszarze działań morskich, lądowych i powietrznych. Wyjścia poza tradycyjną koncepcję „połączenia” do głębi integracji wielodomenowej, co daje znacznie więcej.

Dzięki wytrwałemu i proaktywnemu zaangażowaniu międzynarodowemu, Londyn będzie skutecznie zapobiegać zagrożeniom oraz budować partnerstwa i zdolności, których będziemy potrzebować, aby zachowania własnego bezpieczeństwa. To wszystko będzie wymagało użycia sił, które są bardziej elastyczne w działaniu, odporne i efektywniej reagujące na nowe zdarzenia. Informacja jest podstawą integracji. Dzięki zmodernizowanym platformom i systemom uzbrojenia możliwe będzie oddziaływanie globalne (a nie tylko lokalne). Ważne jest, by wykorzystać możliwości innowacji - skupiając się na przełomowych technologiach i ochronie tych z nich, które zapewnią decydującą przewagę. Same tempo zmian technologicznych będzie wymagało ciągłej adaptacji, eksperymentowania i podejmowania ryzyka, aby zachować strategiczną przewagę. 

Ewolucja na przyszłość

Wdrażanie zintegrowanej koncepcji operacyjnej sprawi, że system bezpieczeństwa będzie nadal wypełniać wiele klasycznych zadań, ale musi też podjąć nowe misje i dostarczać sposobów ich realizacji. Powstanie zatem nowa doktryna, metody operacyjne i zdolności, aby odstraszać i ograniczać potencjalnych przeciwników. Zwiększona obecność, konkurencja by prowadzić skuteczne kampanie poniżej progu konfliktu zbrojnego, a także zrozumienie, kształtowanie i wpływanie na globalny krajobraz na korzyści Wielkiej Brytanii i nowe cele do osiągnięcia.

Anglicy planują m.in. zwiększenie własnej globalnej obecności o jedną trzecią, inwestycje w obiekty i infrastrukturę w całej sieci baz, zwiększenie udziału w ćwiczeniach z sojusznikami czy wspieranie celów Naczelnego Dowódcy Sił Sojuszniczych w Europie (SACEUR). Flota Zjednoczonego Królestwa zaznaczy swoją obecność na południowym Atlantyku, na Karaibach, Morzu Śródziemnym i w Zatoce Perskiej, a także Oceanie Indyjskim i Pacyfiku. Będą rozwijane nowe zdolności wywiadowcze, obserwacyjne, rozpoznawcze i do działania na długim dystansie. 

Nowe podejście będzie polegać również na przejęciu inicjatywy, zapobieganiu kryzysom i zarządzaniu nimi, zanim one nasilą się, oraz zminimalizowaniu szans naszych przeciwników na wykorzystanie konfliktów i niestabilności. Aby to wzmocnić będą nadal utrzymywane efektywnie wyposażone siły nuklearne i konwencjonalne o wysokiej gotowości we wszystkich dziedzinach, zdolne do prowadzenia intensywnych działań wojennych. Jeśli chodzi o te pierwsze, to Londyn zdecydował się zwiększyć liczbę magazynowanych głowic jądrowych z 180 do 260. Uznano, że w świetle ewolucji środowiska bezpieczeństwa oraz zwiększających się zagrożeń zarówno pod kątem technologicznym jak i „doktrynalnym”, redukcje nie są już możliwe. Brytyjczycy zasygnalizowali w ten sposób, że mogą rozważać jądrową odpowiedź również na inne zagrożenia, niż pełnoskalowe uderzenie atomowe wobec ich państwa, jednak nie sprecyzowali wprost jakie to zagrożenia. Brytyjczycy będą utrzymywać co najmniej jeden okręt z pociskami typu Trident w ciągłym patrolu, a w perspektywie wprowadzone zostaną nowe jednostki, zastępujące obecne typu Vanguard.

Jeśli zaś chodzi o siły konwencjonalne, rozmieszczone wojska lądowe wzmocnią obecność na zagrożonych obszarach, a lotniskowcowe grupy bojowe dadzą elastyczną opcję reagowania. Siły przeznaczone do współpracy skupione zostaną wokół Dowództwa Sojuszniczego Korpusu Szybkiego Reagowania oraz 3. Dywizji (w nowej strukturze). Z kolei British Antarctic Survey zapewnia stałą obecność Wielkiej Brytanii na Brytyjskim Terytorium Antarktycznym oraz w Georgii Południowej i Sandwichu Południowym.

Projekcja siły na świecie

Podstawą bezpieczeństwa Wielkiej Brytanii jest członkostwo w NATO i silny sojusz z USA. Samo odstraszanie zapewniają własne siły zbrojne, jak i właśnie współpracujące z nimi siły sojuszników. Elastyczność w ich rozmieszczeniu, wspólne działanie, szkolenia i ćwiczenia, a także wspólne rozwijanie doktryny i umiejętności to fundament, na którym zbudowana jest nowoczesna obrona. Sam sojusz musi nadążać za zmianami technologicznymi i stosować pełen zakres zdolności wojskowych i pozamilitarnych przeciwko zagrożeniom, przed którymi obecnie stoimy. Nowe wyzwania to olbrzymie znaczenie kosmosu i cyberprzestrzeni jako dziedzin operacyjnych i bojowych, stawiane czoła działaniom Chin i Rosji, globalnej proliferacji zaawansowanej broni i zwiększeniu zagrożenia jej użycia czy potrzeba powstrzymania i ograniczenia ataków hybrydowych. Wyzwania te wymagają od NATO zadbania o to, aby jego struktura dowodzenia, struktura sił, działalność operacyjna, doktryna i zdolności, z którymi zwraca się do sojuszników, dotrzymały kroku skali i złożoności zmian. 

Modernizacja SZ Wielkiej Brytanii zapewni wiodącą ich rolę w transformacji samego NATO w nowej roli do odstraszania i kolektywnej obrony. Rozwijane będą siły połączone o wysokiej gotowości, integrujące innowacyjne technologie i podejścia oraz działające we wszystkich pięciu domenach, w tym oczywiście w cyberprzestrzeni i kosmosie. Nastąpi dalszy rozwój JEF (z Danią, Estonią, Finlandią, Łotwą, Litwą, Holandią, Norwegią, Szwecją, a od wiosny 2021 roku również z Islandią). Połączone Siły Ekspedycyjne (CJEF) osiągnęły już pełną zdolność operacyjną w 2020 roku co zapewnia wyjątkową zdolność do operacji ekspedycyjnych. Zaistnieje ściślejsza współpraca nad rozwojem zdolności, dostarczających technologie rakietowe nowej generacji, w tym pociski manewrujące i przeciwokrętowe, oraz rewolucyjny autonomiczny system zwalczania zagrożeń minowych.

Biuro Sekretarza Stanu ds. Oceny Sieci i Wyzwań (SONAC), wprowadzi program reform, w tym zoptymalizuje infrastrukturę w oparciu o wartość, potencjał i zrównoważony rozwój oraz zbuduje odporność Sił Zbrojnych, tak by aby sprostać wyzwaniom związanym ze zmianami klimatycznymi. Opracuje nowe sposoby zrozumienia zagrożenia, w tym poprzez włączenie podejścia Net Assessment, aby ocenić, jak porównujemy się z przeciwnikami teraz i w przyszłości. 

Siły Zbrojne - największy atut Londynu 

Zgodnie z dokumentami, to ludzie, wojskowi jak i cywile odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu przewagi i zachowaniu odpowiedniej pozycji na świecie. Ale nie wynika to ze stanów ilościowych, a z doświadczenia i umiejętności pojedynczych osób oraz współpracujących ze sobą grup. Zadaniem będzie przyciągnięcie do armii najbardziej utalentowanych obywateli Zjednoczonego Królestwa. Należy również inwestować w ludzi i zapewniać im specjalistyczne umiejętności potrzebne do uzyskania zwycięstwa. Narodowe Siły Cybernetyczne i Dowództwo Kosmiczne będą pionierami i eksperymentatorami w swoich dziedzinach.

Nastąpią zmiany w strukturach osiągania kariery, wprowadzone będą nowe sposoby rekrutacji talentów oraz przełamanie barier w przemieszczaniu się między wojskiem, służbą cywilną i przemysłem. Stworzone będą efektywne i płynne zasady funkcjonowania służby wojskowej, zapewniając szereg możliwości zaangażowania na różnych etapach ich życia. Większa automatyzacja zapewni odpowiednią wydajność i efektywność w działaniu. Dodatkową opieką socjalną otoczone też będą rodziny czynnych zawodowo żołnierzy.

Realizowane będą programy poprawiające zdolności Sił Zbrojnych, tak by lepiej radziły one sobie z zagrożeniami, przed którymi stoją obecnie i w przyszłości. Utrzymana ma być przewaga operacyjna, poprzez podwyższenie tempa, w jakim dostosowuje się możliwości oraz wykorzystanie nowych i powstających dopiero technologii. Osiągnie się to poprzez zwiększenie wydatków na badania i rozwój, większy nacisk na prowadzenie testów i przyspieszenie procesu pozyskania i wdrożenia. Nowe inwestycje obejmą też zdolności transformacyjne i cyfrowe, które umożliwią integrację wielu domen i zapewnią skuteczną konkurencję w kosmosie i cyberprzestrzeni. 

Zintegrowany przegląd podkreśla znaczenie budowania trwałej przewagi konkurencyjnej w nauce i technologii, zapewniając, że posiadana baza badawcza przekłada się na projektowanie i stosowanie krytycznych i powstających technologii. Co najmniej 6,6 mld GBP przeznaczone będzie na badania i rozwój w ciągu najbliższych czterech lat. Londyn zainwestuje w zdolności nowej generacji (w tym broń wysokoenergetyczną i roje BSP), w nowsze techniki kosmiczne i z cyberprzestrzeni oraz w nowoczesne platformy i systemy uzbrojenia, które pozwolą zwiększyć przewagę technologiczną nad konkurentami. W ramach długoterminowej strategii zamierza się również opracować przyszłe możliwości testowania i oceny (T&E) dla nowatorskich broni, sztucznej inteligencji, systemów syntetycznych/cyfrowych i kosmicznych.

Dowództwo strategiczne będzie kierować programem transformacji cyfrowej, stworzeniem cyfrowego szkieletu (infrastruktury cyfrowej zoptymalizowanej pod kątem wykorzystania informacji i umożliwiającej integrację wielodomenową). To będzie stanowić podstawę modernizacji sił zbrojnych, a także wspierać szerszą transformację zdolności obronnych. Inwestycje w modernizację oraz transformację systemów wsparcia inżynieryjnego i logistycznego poprawią dostępność i utrzymanie zdolności, sprzętu i ludzi. 

National Cyber ​​Force (NCF) uzyskają zdolność do konkurowania z przeciwnikami jako zintegrowany element własnych zdolności wojskowych. W ramach szerszych międzyrządowych wysiłków na rzecz poprawy bezpieczeństwa cybernetycznego w Wielkiej Brytanii nastąpi wzmocnienie odporność na ataki cybernetyczne, chroniąc systemy i sieci przed obecnymi i przyszłymi zagrożeniami. Ponad 500 milionów funtów zostanie zainwestowanych w nowe możliwości, które pozwolą reagować w środowisku elektromagnetycznym. Integracja będzie miała kluczowe znaczenie. 

Utrata lub zakłócenie domeny kosmicznej może poważnie wpłynąć na zdolność do podjęcia większości zadań obronnych i mieć katastrofalny wpływ na działalność cywilną, handlową i gospodarczą. Ambicją rządu jest, aby do 2030 roku Wielka Brytania miała możliwość monitorowania, ochrony i obrony własnych interesów w przestrzeni kosmicznej i poprzez przestrzeń kosmiczną, wykorzystując połączenie krajowych zdolności i partnerstw z sojusznikami. Program Skynet 6 ma na celu ulepszenie możliwości łączności satelitarnej, a nowe dowództwo kosmiczne zapewni kontrolę domeny kosmicznej, pomoc w koordynacji komercyjnych operacji kosmicznych i przewodzenia w rozwoju nowych zdolności kosmicznych.

Siły specjalne zostaną doposażone tak by były zdolne do przeprowadzania szybkich, precyzyjnych operacji uderzeniowych, wszędzie tam, gdzie zagrożone są interesy Wielkiej Brytanii. Operacje specjalne zintegrują zdolności we wszystkich pięciu domenach operacyjnych.

Royal Navy posiadać będzie dwa lotniskowce z samolotami piątej generacji F-35B. Zostanie stale obecna na całym świecie, z większą liczbą okrętów, marynarzy i Royal Marines rozmieszczonych na stałe, w tym w celu ochrony szlaków żeglugowych i utrzymania swobody nawigacji. Marynarka zainwestuje dodatkowe 40 milionów funtów, aby rozwinąć przyszłe siły komandosów w ramach transformacji sił desantowych, a także ponad 50 milionów funtów w konwersję okrętu wsparcia klasy Bay. Powstaną dwie Littoral Response Group - pierwsza w 2021 roku zostanie rozlokowana na typu w ramach NATO i JEF, a druga w regionie Indo-Pacyfiku w 2023 roku.

Powstanie siedem okrętów podwodnych klasy Astute, a zapewnione będą trwałe fundusze na uderzeniowe generacji szturmowe atomowe okręty podwodne (SSN). Do służby wejdą fregaty Typ 26, Typ 31 oraz nowego Typu 32 wyposażone w zaawansowane czujniki i broń, modernizacji poddane zostaną niszczyciele Typ 45. Długofalowo będzie planowany nowy program niszczyciela Typu 83. Z drugiej strony, przyspieszone ma zostać wycofanie dwóch najstarszych fregat Typu 23. 

Dodatkowe 3 miliardy funtów na nowy sprzęt wojskowy (oprócz planowanych ponad 20 miliardów funtów) otrzymają Wojska Lądowe. Główne programy związane są z pozyskiwaniem kolejnych wozów bojowych (w tym Ajax, Boxer), śmigłowców Apache, modernizacją broni precyzyjnej dalekiego zasięgu, nowych systemów przeciwlotniczych (także bardzo krótkiego zasięgu do osłony wojsk mobilnych), taktycznych BSP czy systemów do WRE. Nowy pułk Ranger utworzony na bazie istniejących batalionów 1 SCOTS, 2 PWRR, 2 LANCS i 4 RIFLES, będzie kluczowym elementem Brygady Specjalnej Operacji przeznaczonej do szybkiej reakcji w dowolnym zakątku na świecie. Ponadto zostanie utworzona nowa Brygada Wsparcia Sił Bezpieczeństwa zrzeszająca ekspertów pomocnych w budowaniu potencjału krajów sojuszniczych i partnerskich. Siły szybkiego reagowania to również Globalne Siły Odpowiedzi z 16. Brygadą Powietrzno-Szturmową i nową 1. Brygadą Lotnictwa Bojowego. 

Nowo utworzone Dowództwo Operacji Lądowych będzie koordynować globalne zaangażowanie armii, a 3. Dywizja będzie zdolna do prowadzenia bitwy w wielu domenach na coraz głębszych poziomach. Z kolei 6. Dywizja będzie działać w obszarze cyberprzestrzeni, wojny elektronicznej, operacji informacyjnych i zachowa niekonwencjonalne zdolności przeznaczone do prowadzenia działań wojennych i operacji prowadzonych poniżej progu wojny. Stan osobowy Wojsk Lądowych będzie co prawda niższy (z 76 000 do 72 500 w pełni przeszkolonych do 2025 roku), ale bardziej dostosowany do współczesnych wymogów pola walki. Jeśli chodzi o redukcje, to po dostarczeniu wszystkich kto Boxer wycofane zostaną bwp Warrior (ich modernizacja nie będzie realizowana), a liczba czołgów Challenger zmniejszy się z 227 do 148. Mają one jednak zostać głęboko zmodernizowane, do nowego standardu Challenger 3.

Brygadowe Zespoły Bojowe (BCT) będą samowystarczalne, korzystając z własnych dedykowanych jednostek logistycznych i wsparcia bojowego. Przewiduje się utrzymywanie dwóch BCT „ciężkich” (z czołgami, Boxerami i wozami Ajax), brygady rozpoznawczo-uderzeniowej (ze zdolnościami rozpoznawczymi i artylerią rakietową), brygad piechoty lekkiej, brygady powietrzno-szturmowej oraz nowo sformowanej brygady lotnictwa wojskowego. Jednostki szczebla brygady, nie określane jako BCT, będą się też zajmować działaniami specjalnymi, wsparciem szkoleniowym (Security Force Assistance) oraz operacjami specjalnymi. 

Bataliony Wsparcia Służb Bojowych spowodują zmniejszenie liczby oddzielnych jednostek logistyków, inżynierów elektryków czy mechaników oraz lekarzy. Zespoły człowiek-maszyna będą również odgrywać coraz większą rolę w efektywnym realizowaniu stawianych zadań. Batalion doświadczalny, z Pułku Yorkshire, będzie zajmował się testowaniem najnowocześniejszej technologii i wypracowaniem taktyki jej użycia. Ponad 250 milionów funtów w ciągu dziesięciu lat zainwestuje się w system Guided Multiple Launch Rocket System (GMLRS), co prawdopodobnie oznacza zakup rakiet w rodzaju GMLRS-ER o większym zasięgu, a kolejne ponad 800 milionów na nową zautomatyzowaną platformę mobilnego ognia (ulepszone systemy artyleryjskie o większej mobilności operacyjnej). W praktyce to ostatnie będzie się przypuszczalnie łączyć z pozyskaniem nowych haubic zastępujących AS-90. W służbie zostanie utrzymany system Exactor z pociskami Spike-NLOS, a zdolności rażenia celów opancerzonych na dalekich odległościach mają być rozszerzane. Brytyjczycy zakładają więc istotne zwiększenie zdolności swoich wojsk lądowych do zwalczania celów bez bezpośredniego kontaktu.

Królewskie Siły Powietrzne (RAF) będą nadal zwiększać swoje zdolności Combat Air (lotnictwa taktycznego) w ciągu następnych kilku lat. Zachowają wszystkie siedem operacyjnych eskadr Tajfunów (choć myśliwce w starszej wersji Tranche 1 będą wycofywane do 2025 roku) i nowe F-35 Lightning II. Jeśli chodzi o te ostatnie, to ich zakupy będą kontynuowane po dostawie obecnie zakontraktowanych 48 maszyn. Z Typhoonem zintegrowane zostaną natomiast precyzyjne pociski SPEAR Cap 3, oraz otrzymają one nowy radiolokator AESA. W ciągu najbliższych czterech lat ponad 2 miliardy funtów przeznaczone będzie na Future Combat Air System (FCAS), zaawansowany powietrzny system bojowy, zdolny do walki w najbardziej nieprzyjaznym środowisku. Wzmocniony zostanie nowy wojskowy system szkolenia poprzez dalsze inwestycje w syntetyczny trening, dzięki któremu zdolniejsi piloci będą szybciej i skuteczniej zasilać RAF. Pozyskane zostaną trzy maszyny E-7A Wedgetail do 2023 roku (zamiast planowanych wcześniej pięciu) oraz 16 BSP Protector. Wycofane do 2023 roku mają być C-130J Hercules, a zdolności transportowe będą zapewniane przez maszyny A400M, A330 Voyager MRTT oraz C-17 Globemaster III. Warto zauważyć, że również w siłach powietrznych Brytyjczycy podjęli decyzje o inwestycjach w przyszłe zdolności (F-35, Tempest/FCAS, perspektywiczne systemy bezzałogowe), częściowo kosztem redukcji liczebności (wycofanie najstarszych Typhoonów, Herculesów, ale i szczególnie krytykowane zmniejszenie liczby wczesnego ostrzegania samolotów E-7A).

Nowe otwarcie z przemysłem zbrojeniowym

Dokument - Nowa Strategia Przemysłu Obronnego i Bezpieczeństwa (DSIS) - określa plany Londynu co do strategicznego partnerstwa między rządem a przemysłem obronnym. DSIS zapewnia większą elastyczność w projektowaniu zdolności i strategii pozyskiwania w celu dostarczania i rozwijania zdolności lądowych, technologii i zdolności potrzebnych do przeciwdziałania zagrożeniom i wykorzystywania nowych możliwości. Zwiększone zostaną inwestycje w badania i rozwój, a ścisła współpraca z przemysłem pozwoli armii na testowanie i szybsze wdrażanie, zapewniając strategiczną przewagę i nowe możliwości gospodarcze. 

Nowa strategia przemysłowa w ramach DSIS będzie katalizatorem podejścia do systemów walki lądowej, pomagając jednocześnie w rozwoju globalnej konkurencji sektora przemysłu lądowego i technologii w Wielkiej Brytanii. Inwestycje w Centrum Rozwiązań Obronnych Wielkiej Brytanii poprawią jakość informacji na temat brytyjskiego sektora obronnego i potencjalnych możliwości rynkowych.

Wielka Brytania decyduje się więc na szeroko zakrojone inwestycje w nowe technologie i perspektywiczne programy zbrojeniowe w rodzaju Tempesta. Jako kluczowe uznaje się też wsparcie bazy przemysłowej, zmiany strukturalne w armii oraz marynarki wojennej. Pomimo zwiększenia wydatków obronnych odbywa się to częściowo kosztem zdolności konwencjonalnych, choć pozostawiony potencjał będzie modernizowany i według Brytyjczyków ma być wystarczający do wykonywania zobowiązań wobec NATO. Takie postępowanie jest zbieżne z interesami Wielkiej Brytanii, choć patrząc z punktu widzenia jej sojuszników, jak choćby Polski czy innych krajów naszego regionu, może mieć także pewne niekorzystne następstwa, zwłaszcza w krótkiej i średniej perspektywie czasowej.