Nowe kierunki rozwoju zdolności EDA. "Europejski" czołg "znowu" na pierwszym miejscu

Celem tych działań jest uzyskanie zdolności nowej generacji i przygotowanie do warunków przyszłego pola walki. Łącznie CARD zdefiniowało 55 możliwości współpracy w zakresie rozwoju zdolności we wszystkich dziedzinach operacyjnych (w tym 17 lądowych, 14 powietrznych, 12 morskich, 5 zintegrowanych zdolności, 4 kosmiczne i 3 cyberbezpieczeństwa) oraz 56 powiązanych z nimi możliwości współpracy badawczo-technologicznej.

Wśród sześciu głównych obszarów europejskiej współpracy obronnej wymienia się: czołg podstawowy (uaktualnienie, modernizacja i rozwoju kręgosłupa operacji lądowych), systemy żołnierza przyszłości (poprawa indywidualnej ochrony i świadomości sytuacyjnej), "europejski" okręt patrolowy (zapewnienie przedłużenia obecności na morzach), systemy antydronowe/antydostępowe (przeciwdziałanie zagrożeniom powietrznym),  obronę w kosmosie (dostęp do kosmicznych zdolności i ochrona zasobów kosmicznych) oraz zwiększoną mobilność wojskową (błyskawiczne przemieszczanie dla bezpieczeństwa Europy).

CARD zidentyfikował wyraźny i znaczący potencjał współpracy w perspektywie krótkoterminowej. Zaleca bardziej skoncentrowane i skoordynowane podejście do czołgów podstawowych poprzez wspólne modernizacje różnych modeli. Obejmuje to zarządzanie wymianą obecnych flot, z naciskiem na wspieranie synergii logistycznych, cyfryzację i wdrażanie podobieństw w poziom systemu i podsystemu w średnim okresie. Na dłuższą metę Termin obejmuje również wspólne opracowywanie i nabywanie MBT nowej generacji.

Wspólna realizacja tych zadań w formacie współpracy europejskiej ma przynieść każdemu z państw partnerskich liczne korzyści wynikające z realizacji własnych zadeklarowanych priorytetów w zakresie modernizacji rodzimych sił zbrojnych. Dodatkowo ma także wpłynąć na kształtowanie szerszego, europejskiego krajobrazu zdolności obronnych na odpowiednim poziomie. Zdaniem CARD obecne inicjatywy mają charakteryzować się znaczną fragmentacją i bardzo dużą różnorodnością typów opracowywanych systemów.

Sytuacja ta negatywnie wpływa na sojuszniczą interoperacyjność, a także zwiększa ryzyko, koszty oraz czas potrzebny na opracowanie nowych systemów. Wspólny rozwój nowych zdolności obronnych ma pozwolić na skuteczne rozwiązanie tych problemów, a także na zwiększenie bezpieczeństwa i zdolności obronnych zarówno każdego z państw biorących udział w tych programach jak i całej wspólnoty europejskiej.