[Ankieta wyborcza] KORWiN o bezpieczeństwie i obronności

Siły zbrojne

1. Czy przewidują Państwo wprowadzenie zmian priorytetów modernizacji technicznej Sił Zbrojnych w stosunku do obecnego Planu Modernizacji Technicznej?  Jeżeli tak, prosimy o opisanie zmian. 

Tak, naszym zdaniem zmiany są konieczne z wielu względów. Pomijając przesłanki wynikające z Planu obecnego, nasi specjaliści są zdania, że obecnie realizowany projekt jest nieefektywny, powolny, kosztowny oraz niedostosowany do potrzeb Sił Zbrojnych i priorytetów bezpieczeństwa narodowego. Dwoma najważniejszymi zmianami do jakich dążymy są prywatyzacja sektora zbrojeniowego, poprzez dopuszczenie do rynku polskiego sektora małych i średnich przedsiębiorstw, dokonując deregulacji produkcji zbrojeniowej w Polsce. Druga zmiana ma dotyczyć deregulacji i ułatwienia powszechnego dostępu do broni dla obywateli i organizacji proobronnych. Pozwoli to na rozwój sektora zbrojeniowego w Polsce, tańszą produkcję, a więc i lepsze oraz efektywniejsze zaopatrzenie wojska.

2. Jakie nakłady powinna według Państwa przeznaczać na obronę Polska? Czy powinny one się plasować na poziomie 2% PKB zalecanym przez NATO i wprowadzonym od 2016 roku, bądź też powyżej lub poniżej tego poziomu? 

W związku z niedofinansowaniem służb mundurowych, w szczególności armii, przez kilkanaście ostatnich lat, należy radykalnie przekierować środki z wydatków socjalnych na zbrojenia i szkolenie żołnierzy oraz rezerwistów. Opierając się na kalkulacjach Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego, nasze położenie geostrategiczne jest trudne, dlatego należy zwiększyć liczebność wojska a zatem konieczne jest przeniesienie ciężaru wydatków państwa z mało istotnych i źle działających sektorów budżetu (cięcia socjalne), na to co jest istotne dla działania państwa, czyli głównie dla silnej i gotowej do działania armii. Wg kalkulacji naukowców PTG przez najbliższe kilka lat nie odzyskamy bezpiecznego potencjału militarnego, gwarantującego nam ochronę, nawet gdybyśmy podnieśli wydatki na zbrojenia do 5% PKB - tak bardzo cięcia poprzednich rządów nas osłabiły. Dlatego zwiększenie radykalne wydatków na zbrojenia jest koniecznością.

3. Kryzys na Ukrainie i zmiana w środowisku bezpieczeństwa unaoczniły znaczenie systemu rezerw osobowych sił zbrojnych. Czy i w jaki sposób zamierzają państwo dążyć do wzmocnienia systemu rezerw polskiej armii oraz budowy systemu obrony terytorialnej? Czy w związku z tym konieczne jest przywrócenie poboru powszechnego bądź umożliwienie pełnego przeszkolenia wojskowego dla ochotników? 

Zamierzamy budować system obrony wzorowany na szwajcarskim, gdzie każdy obywatel jest żołnierzem. Oznacza to powołanie obok zawodowej armii, wojsk ochotniczych, a także przywrócenie obowiązkowych szkoleń wojskowych dla młodych mężczyzn. W naszej wizji armia miałaby się składać z trzech komponentów. Pierwszy to armia zawodowa, która dysponując ciężkim sprzętem decydowałaby o sile operacyjnej, ekspedycyjnej i ofensywnej. Drugim komponentem byłaby obrona terytorialna, złożona z ochotników-rezerwistów, która zorganizowana by była w każdej gminie i jej zadaniem byłoby strzeżenie i obrona infrastruktury krytycznej i wspieranie obrony wojsk zawodowych na danym terytorium. Byłaby ona wyposażona lekko w broń, którą każdy ochotnik-rezerwista miałby w domu i uczestniczyłby w jednodniowym szkoleniu raz w roku. Obrona terytorialna byłaby też wyposażona w sprzęt uzależniony od specyfiki danego regionu. Gminy nadmorskie miałyby np. łodzie, a jednostki wysokogórskie w powiecie tatrzańskim, sprzęt do poruszania się po śniegu i górach. Każda jednostka miałaby też lekką broń p-panc. i p-lot. Trzecim komponentem byłyby siły powoływane w razie wojny ze służb mundruowych, organizacji proobronnych, weteranów i innych osób z doświadczeniem i predyspozycjami do działań wojennych. Pełniłyby one rolę uzupełniającą dla sił operacyjnych i zawodowych, w czasie pokoju jednak Ci ludzie nie siedzieliby w koszarach. Mając jednak lepsze przeszkolenie niż obrona terytorialna, siły te realnie mogłyby być wysyłane jako wsparcie sił operacyjnych na front, lub działać jako siły okupacyjne na terenach zajętych przez polskich żołnierzy.

4. Czy zamierzają Państwo wprowadzać zmiany w obecnej strukturze Sił Zbrojnych,  w tym w dyslokacji jednostek bądź systemie dowodzenia i kierowania SZ RP? Jeżeli tak, prosimy o opisanie planowanych zmian.

Uważamy, że obecna organizacja w strukturze i dyslokacji jednostek SZ RP jest przestarzała i wymaga natychmiastowych zmian. System dowodzenia, mimo, że zmieniany ostatnio, również nie odpowiada realiom w czasie zagrożeń i musi być uproszczony. Dlatego należy wprowadzić bardzo wiele zmian, poczynając od organizacji poszczególnych jednostek, po ich skład, dowodzenie i rozmieszczenie. Organizacja uwzględniać ma system wzorowany na szwajcarskim, opisany w poprzednim punkcie. Jednostki mają zostać uzupełnione sprzętem i przeszkolonym personelem. Ich lokalizacja jak najszybciej musi zostać zmieniona, w sposób uwzględniający kierunki najprawdopodobniejszych nadchodzących zagrożeń, czyli raczej północny-wschód i wschód. Należy niestety również zweryfikować obecnie posiadane w kadrach stopnie wojskowe, gdyż awanse przez poprzednie władze były rozdawane nie podług zasług dla Polski, lecz według klucza partyjnego i potrzeb elit rządzących. Przez to mamy więcej generałów niż np. ChRL. Rozwiązaniem jest uzależnienie stopnia oficerskiego i podoficeskiego od wyników testów, które należy przeprowadzić w całym wojsku, testów zdolności dowodzenia sprawdzanych na poligonie. Pozbędziemy się wtedy zbędnego balastu w postaci tzw. oficerów „flagowych”, którzy awansowali dzięki znajomościom, a na prawdę zdolni będą mogli ich zastąpić.

5. Czy system i proces pozyskiwania zdolności bojowych przez Siły Zbrojne powinien być zmieniony?

Powszechnie się mówi o zbliżającym się nieuniknionym konflikcie. Należy sprawić by system pozyskiwania zdolności bojowych został zreformowany i był w stanie zapewnić SZ RP możliwość odpowiedzi na zagrożenia proporcjonalnie do nich. Liczbę szkoleń rezerwistów należy zwiększyć, szkolenie i wyposażenie żołnierzy to rzeczy na których nie możemy oszczędzać. Należy także otworzyć się bardziej na inicjatywy oddolne. 

Przemysł zbrojeniowy

6. Jaką rolę według Państwa powinien odgrywać przemysł zbrojeniowy w systemie bezpieczeństwa kraju? W jakim zakresie rynek zamówień obronnych powinien być objęty regulacjami ograniczającymi dostęp dla podmiotów zewnętrznych, np. z uwagi na ochronę podstawowego interesu bezpieczeństwa państwa? 

Rynek zbrojeniowy powinien być otwarty na inicjatywy przedsiębiorców prywatnych. To, że jest to dobre pokazała prywatyzacja fabryki amunicji w Pionkach. Prywatyzacja ta pozwoliła na restrukturyzację przedsiębiorstwa, zwiększenie produktywności oraz asortymentu. Uważamy również, że każda jednostka powinna sama dobierać sobie uzbrojenie w ramach określonego budżetu na jej utrzymanie. Żołnierze sami najlepiej wiedzą z jaką bronią radzą sobie najlepiej. System ten doskonale działa w siłach specjalnych. Przewidywana przez nas reforma pozostawiałaby jedynie minimalną ilość regulacji, która pozwoliłaby zabezpieczyć rodzimych przedsiębiorców przed wywiadem gospodarczym i działaniami sabotażowymi obcych, a także pozwoliła na obniżenie kosztów produkcji zbrojeniowej w Polsce, by nastawić nasze przedsiębiorstwa również na eksport, a nie tylko zaspokojenie popytu krajowego.

7. Jaka powinna być rola offsetu w systemie i procesie zakupów sprzętu i uzbrojenia dla sił zbrojnych, w kontekście wsparcia przemysłu zbrojeniowego? Czy powinien on pozostawać w gestii Ministerstwa Obrony Narodowej, czy też innych resortów? 

Wszelkie zakupy sprzętu powszechnego użytku w wojsku (karabiny, amunicja itp.) powinny zostać przeniesione do gestii dowódców poszczególnych jednostek, uwzględniając funkcję, specyfikę i zadania każdej z nich. Tu nie widzimy innego wyjścia niż deregulacja. Ciężki sprzęt, kupowany zarówno w Polsce, jak i za granicami, powinien być dostosowany do obsługi, rozwoju, napraw i utrzymania w kraju. Wszelkie inne ustalenia w umowach podlegać mają wolnemu rynkowi i konkurencji, przy czym to nie urzędnicy MON, a końcowi użytkownicy (żołnierze) powinni mieć możliwość testowania i wyboru spośród oferowanego sprzętu Polsce, w granicach określonych przez MON kosztów.

8. Do chwili obecnej zakończono proces konsolidacji państwowych podmiotów przemysłu obronnego. Czy zamierzają Państwo wprowadzać strukturalne (instytucjonalne) zmiany w przemyśle obronnym bądź w systemie zakupów sprzętu wojskowego i uzbrojenia dla Sił Zbrojnych RP?

Tak, zamierzamy sprywatyzować wszystkie przedsiębiorstwa zbrojeniowe i otworzyć rynek dla sektora prywatnego. Model ten sprawdza się za granicą i nie ma potrzeby utrzymywać tych zakładów w ramach własności skarbu państwa, która jest korupcjogenna i nieefektywna. 

Bezpieczeństwo międzynarodowe

9. Jakie powinny być według Państwa główne cele Polski na szczyt NATO w 2016 roku i jakie działania należy podjąć, aby podczas szczytu zostały zrealizowane postulaty istotne dla bezpieczeństwa RP?

Należy NATO przekonać do zwiększania gwarancji bezpieczeństwa dla Polski i wszystkich państw „frontowych” sojuszu. Należy również zwiększyć niezależność Polski pod względem militarnym od polityki USA, tworząc sieć bliższych powiązań z państwami naszego regionu, które w razie potrzeby byłyby pierwsze, by przyjść nam z pomocą. Należy zmniejszać zaangażowanie Polski w akcjach militarnych NATO poza naszym regionem. Należy ubiegać się o bezpłatne przekazywanie uzbrojenia naszych zachodnich sojuszników dla naszej armii. Pozwoli to na szybsze wyposażenie sił obrony terytorialnej i sił rezerwowych.

10. Jakie obszary stosunków międzynarodowych uznają Państwo za kluczowe dla realizacji interesów bezpieczeństwa Polski (zarówno w wymiarze regionalnym, jak i np. transatlantyckim)? Prosimy o wskazanie, jakie powinny być według Państwa główne kierunki i sposoby realizacji polskiej polityki zagranicznej w zakresie bezpieczeństwa.

Polska nie chce wojny. Wojna przy obecnej kondycji naszych sił zbrojnych byłaby katastrofą. Dlatego należy grać na czas i odwlekać zaangażowanie w sporach między wielkimi mocarstwami jak najdłużej. Aby tego dokonać należy przede wszystkim zaprzestać dalszych wrogich stosunków z Rosją, a rozpocząć politykę balansowania pomiędzy USA i Rosją oraz Chinami, by jak najdłużej zapewnić sobie neutralność. Jednocześnie należy budować silne sojusze militarne z państwami Grupy Wyszehradzkiej, państwami skandynawskimi, Rumunią, państwami bałtyckimi. Należy również zaprzestać dalszych prób wspierania nacjonalistycznego rządu na Ukrainie, który jest rosnącym zagrożeniem dla Polski. Należy również uważać na działania niemieckie w regionie, które okazały się w ostatnich latach otwarcie wrogie i antypolskie (odmowa i brak podpisania traktatu pokojowego z Polską!). Sytuacja międzynarodowa obecnie dynamicznie się zmienia, należy więc bacznie obserwować i szybko reagować. Dzięki takiej polityce, polityce realnej, powinniśmy być w stanie zdobyć czas na zreformowanie naszej armii. W dalszej kolejności Polska powinna rozwijać również potencjał do działań wywiadowczych poza granicami kraju, oraz rozwijać tajne innowacyjne technologie zbrojeniowe i kosmiczne.

11. Czy i w jaki sposób Polska powinna się angażować w rozwiązywanie konfliktów poza obszarem traktatowym NATO, jak konflikt na Ukrainie czy kryzys związany z napływem uchodźców do Europy? Czy Polska powinna zwiększyć zaangażowanie w misje stabilizacyjne, np. pod egidą ONZ – jeśli tak, pod jakimi warunkami?

W naszych warunkach geopolitycznych uważamy za nierozsądne wysyłanie sił ekspedycyjnych do dalekich krajów, jak i na Ukrainę. Wobec konfliktu w Donbasie powinniśmy zachować neutralność, a wręcz wspierać przedłużanie się tam działań. Im dłużej Rosja jest tam zaangażowana, tym dłużej nie zwróci uwagi na nasze państwo. Z kolei kryzys imigracyjny to kwestia, w której popieramy oficjalne stanowisko Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego (www.ptg.edu.pl). Nie godzimy się na narzucanie Polsce jakichkolwiek kwot uchodźców. To czy ktoś kogoś zaprasza do domu to powinna być prywatna sprawa jego właściciela. Narzucanie czegokolwiek w tej kwestii jest zamachem na wolność w naszym kraju.

12. Jakie według Państwa powinny być główne priorytety zaangażowania Polski w Unii Europejskiej w kwestiach bezpieczeństwa?

Uważamy UE za organizację, która przeżywa swoją agonię i już niedługo przestanie istnieć w wyniku kryzysów imigracyjnego i zadłużeniowego. Polska powinna jak najszybciej wystąpić z UE by uratować się przed obciążeniem zobowiązaniami tej instytucji.

Bezpieczeństwo wewnętrzne i służby specjalne

13. Czy przewidują Państwo zmiany strukturalne w Policji i Straży Granicznej w związku z kryzysem imigracyjnym oraz sytuacją na Ukrainie? Czy według Państwa potrzebna jest zmiana modelu funkcjonowania Straży Granicznej – w chwili obecnej formacji o charakterze policyjnym? 

Służby mundurowe są obciążone zbytnio tzw. papierkową robotą. Odciążenia należy dokonać poprzez uproszczenie przepisów i regulaminów. Pozwoli to na zwiększenie wydajności służb mundurowych, szczególnie w sytuacji zagrożenia granic. Straż Graniczna powinna wrócić do modelu wojsk ochrony pogranicza sprzed wojny. Reforma w służbach mundurowych dotyczyć będzie także kadr, gdzie tak jak w wojsku, przyznawane często były awanse wg klucza partyjnego, lub po znajomościach. Także, tak jak oficerów wojska, zapraszamy wszystkich oficerów innych służb na poligon, dla najlepszych zapewniając awans, a dla „flagowych” degradację. Jednocześnie zwracamy uwagę jaka jest kondycja fizyczna i mentalna wielu funkcjonariuszy. Posprzątamy i w tym zakresie, gdyż w służbach nie mogą być ludzie przypadkowi lub o wątpliwej kondycji fizycznej lub moralnej.

14. Czy według Państwa pożądane są zmiany zakresu uprawnień formacji policyjnych i służb specjalnych, w tym również w zakresie gromadzenia informacji wywiadowczych?

Uważamy, że policja jest od likwidacji pospolitej przestępczości, dla której nie potrzeba zbyt wielkiego wywiadu. Uprawnienia wywiadowcze powinny mieć jedyne służby wywiadowcze i kontrwywiadowcze. Służby te oraz policja nie powinny sobie wchodzić wzajemnie w kompetencje.

15. Czy przewidują Państwo wprowadzenie zmian w strukturze i podległości polskich służb wywiadowczych jak i kontrwywiadowczych (zarówno cywilnych, jak i wojskowych)? W jaki sposób powinny być reformowane polskie służby specjalne?

Wywiad i kontrwywiad powinien bezpośrednio podlegać głowie państwa lub ewentualnie premierowi, a nie urzędnikom MSW nie posiadającym kompetencji oraz żadnej legitymizacji, nie wybranym w wyborach powszechnych. Zdajemy sobie sprawę, że polskie służby wywiadowcze są mocno zinfiltrowane przez obce wywiady, dlatego reformę tych formacji należy oddać jednej osobie zaufanej prezydenta lub premiera, której oddanie Polsce i interesowi narodowemu jest niewątpliwe. 

Wymiar polityczno-militarny i nadzór nad służbami specjalnymi

16. Czy Państwa zdaniem politycy mają wystarczające narzędzia do realizacji cywilnej kontroli nad siłami zbrojnymi i służbami specjalnymi? 

Siły zbrojne są wystarczająco podporządkowane cywilnej kontroli. Niestety tego samego nie można powiedzieć o służbach specjalnych. W tym przypadku obecną sytuację należy prześwietlić po dojściu do władzy i sprawić, by służby te rzeczywiście służyły Polakom jak najlepiej.

17. Czy w Państwa opinii potrzebne są zmiany strukturalne i proceduralne w zakresie cywilnej kontroli nad siłami zbrojnymi i służbami specjalnymi?

Tak, oczywiście, że są. Obecnie pilniejsze jest skuteczniejsze wykorzystanie służb specjalnych, co wymaga niezwłocznych zmian, pozwalających działać służbom w interesie narodowym. Należy przenieść odpowiedzialność za działania sił zbrojnych i służb specjalnych bądź na głowę państwa, ewentualnie premiera, gdyż dotychczasowi ministrowie okazywali się niekompetentymi. Sektorami siłowymi powinna dowodzić jedna osoba.

18. Jaka powinna być rola Sejmu i sektora pozarządowego w tym zakresie? 

W siłach zbrojnych Sejm nie powinien mieć więcej do powiedzenia niż ustalanie budżetu. Posłowie i senatorowie nie znają się zazwyczaj na sprawach wojskowych i bezpieczeństwa narodowego. Organizacje pozarządowe, szczególnie o charakterze proobronnym, to ważny czynnik budujący projektowany przez nas trzeci, istotny fragment sił rezerwowych, opisany wcześniej. Z kolei działalność służb specjalnych nie może być jawna i sformalizowana, dlatego rola Sejmu i organizacji pozarządowych w tym przypadku musi być zerowa.