Rosjanie "szkoląc się" w armii zamiatali place, czyścili toalety i budowali domy dla generałów [WYWIAD]

Bartłomiej Wypartowicz, DEFENCE24: Jakie były twoje pierwsze myśli, kiedy dowiedziałeś się, że wojska rosyjskie uderzyły na Ukrainę? Jak to się stało, że trafiłeś na front?

Wiktor „Maur" Storożenko  – nacjonalista, żołnierz walczący w Legionie Swobody: Nie mogę powiedzieć, że były to jakieś konkretne myśli mimo, że „trwożna walizka" była już wcześniej gotowa. Pierwsza myśl jaka pojawiła się w mojej głowie to naturalna reakcja: „Naprawdę to zrobili?" Prawdę mówiąc było to mniej kulturalne a dokładnie „Ano jego nachuj". Zmobilizowałem swoją żonę, która jest w ciąży i syna. Zaczęliśmy się pakować. Zdawałem sobie sprawę z tego, że ja zostanę. Poprosiłem żonę by spakowała nasze rzeczy do osobnych walizek. Udało się dostarczyć żonę w bezpieczne miejsce, za granice. Ja kilka dni byłem mocno zagubiony bo posiadam dokument, że nie nadaje się do służby wojskowej. Gdy zgłosiłem się do komisji uzupełnień odmówiono mi przyjęcia do wojska. Kiedy Rosjanie byli już na obrzeżach Kijowa, gdy czekałem na jakąś „Wielką bitwę o Kijów" pomyślałem: „Muszę kupić bilet w pierwszych rzędach". Zobaczyłem w mediach społecznościowych, że moi przyjaciele wstąpili jako ochotnicy do „Legionu Swobody". Napisałem do nich i wstąpiłem w szeregi legionu. Wygoniliśmy Rosjan spod Kijowa, później znalazłem się na froncie wschodnim.

W wywiadzie na YouTube mówisz, że jesteś nacjonalistą. Walczysz w Legionie Swobody, związanym z partią Swoboda, Oleha Tiahnyboka. Jak to możliwe, że ty jako „afroukrainiec" związałeś się z ludźmi, których część polskiego społeczeństwa uważa za szowinistów i rasistów?

Na Ukrainie niemal nie istnieje nazizm. Niemal bo, rozumiem, że są jakieś marginalne grupy, ale są one prorosyjskie. Dobrze to ilustruje przedwyborczy spot prorosyjskiego Bloku Witrenko „Obronimy Prawosławie" i podobne poglądy innych partii prorosyjskich, siejące nienawiść do innych w Ameryce czy Europie, w przeciwieństwie do pro ukraińskich partii nacjonalistycznych, które uważają się za część wielkiej europejskiej rodziny, która nie ma nic wspólnego z rasizmem i nazizmem. Należy również zauważyć, że za sprawą prorosyjskiej propagandy takie pojęcia jak nazizm i nacjonalizm są celowo mylone, aby zabić świadomość narodów, którymi Rosja chce zawładnąć. Nazizm to zbrodnicza ideologia, gdzie jeden naród wszelkimi metodami stara się dominować nad drugim, a bardzo ważną częścią tej ideologii jest czystość rasy rządzącej. Nasz nacjonalizm to miłość do własnego kraju, historii i narodu a przede wszystkim świadomość narodowa - identyfikowanie siebie jako część pewnego narodu i kolor skory nie ma tutaj żadnego znaczenia. Jaskrawym dowodem tego, że nasz nacjonalizm nie jest agresywny jest to, że nasz nacjonalizm dopuszcza istnienie nacjonalizmu w innych narodowościach, tzn. nacjonalizm ukraiński nie jest sprzeczny z nacjonalizmem polskim. Pomiędzy Ukrainą i Polską istniały spory historyczne i było sporo wrogości, ale teraz Ukraina i Polska potrafiły przezwyciężyć dawna wrogość i stać się bardzo bliskimi przyjaciółmi. To co robi dzisiaj dla nas naród polski jest nieocenione! Podsumowując powiem prostymi słowami. Kocham Ukrainę,  jestem świadomym Ukraińcem, mam głęboki szacunek do innych narodowości, uznaję ich suwerenność i prawo bycia gospodarzem na własnej ziemi.

W takim razie jak oceniasz wsparcie Europy zachodniej?

Powtórzę się. Pomoc od Polski i Wielkiej Brytanii, nawet w porównaniu do innych państw Europy jest nieoceniona. Jak dodać do tego to co robią dla Ukraińców zmuszonych do ucieczki za granice zwykli Polacy to tego chyba najwięksi optymiści nie mogli się spodziewać - to fantastyczne. Warto zauważyć, że otwiera się nowa stronica w stosunkach polsko-ukraińskich, bo teraz nasze dzieci będą o tym wiedziały i będą pamiętały, a to właśnie one są przyszłością naszych narodów.

Jak wygląda obecnie sytuacja na froncie wschodnim? Jest ciężko?

Sytuacja jest w tej chwili pod kontrolą. Są straty, są odwroty, ale trzeba zrozumieć - wojna, w której nie ma taktycznych odwrotów istnieje tylko w filmach i książkach, wojna jest jak gra w szachy, czasem trzeba oddać pionka, żeby zdobyć wieże a czasem hetmana, żeby zrobić szach i mat. Sytuacja piechoty (Maur jest w piechocie) jest tym trudniejsza, że czasem trzeba jej kosztem po prostu kupić czas na coś większego...

Jakie wydarzenie podczas walk, w których uczestniczyłeś zapadło Ci najbardziej w pamięć?

Byłem zdumiony jakim mięsem jest piechota „Raszy". Nas czterech odparło trzy fale ofensywy ich jednostek. Musimy patrzeć na nasze odwroty, a czasem powolne kontrataki przez pryzmat ich zasobów ludzkich, a przede wszystkim z powodu ich artylerii i ciężkiego sprzętu. Tego jest niewiarygodnie dużo, pracują bez ograniczeń, mają nieograniczoną ilość amunicji. Teraz można zrozumieć, jak profesjonalna i zmotywowana jest ukraińska armia, bo przy tych wszystkich nieograniczonych zasobach zatrzymujemy ich, a czasem nawet odpychamy kilkukrotnie mniejszymi silami. Gdyby Europa była jednomyślna, w sprawie dostaw ciężkiej broni, wojna skończyłaby się bardzo szybko. W broni ciężkiej my im ustępujemy, ale w walce strzeleckiej niemal zawsze z nimi wygrywamy. To zabrzmi niewiarygodne, nawet trudno to sobie wyobrazić ale w takich walkach prawie nie mamy strat. Nasze straty to przede wszystkim miny, rakiety, pociski, odłamki pocisków czy bomby zrzucane przez awiacje. Należy zauważyć, że im absolutnie nie żal piechoty. Pędzą ich wprost na rzeź. My w Siewierodoniecku kładliśmy ich tysiącami, po prostu całymi oddziałami. Trudno w to uwierzyć, ale to prawda. To wywarło na mnie największe wrażenie, bo sami baliśmy się pierwszej walki, tej kontaktowej. Nie wiedzieliśmy, jak ich trenowano, ale gdy przyjechaliśmy na pozycje, po 20 minutach zaczęły się walki strzeleckie i sami byliśmy w szoku. Po prostu zostali zdmuchnięci. Wydawało nam się, że walczymy ze zmobilizowanymi separatystami, ale powiedziano nam, że przechwycili ich rozmowy i położyliśmy „dobrze wyszkolonych żołnierzy". Zdaliśmy sobie sprawę, że profesjonalizm zawodowych „raszystowskich" żołnierzy to mit. Oni "szkoląc się" w armii zamiatali place, czyścili toalety i budowali domy dla generałów. U nas tak było do 2014 roku, ale po Majdanie,  rozpoczęły się reformy w armii. Oni dalej tak pracowali, były jakieś oddziały na pokaz, a wszystko inne było zbędne i zaniedbane. I ich wszystkich wysłali na wojnę. Teraz oni po prostu zasypują nas trupami

Czego najbardziej potrzebujecie, by odnieść zwycięstwo?

Pomocy naszych partnerów i przyjaciół. Ważne, żeby wśród nich panowało zdecydowanie, jednomyślność i wspólne rozumienie jak wielkim zagrożeniem dla świata jest Rosja. Najważniejsze dla nas jest ciężkie uzbrojenie, nie mniej ważna jest pełna handlowa blokada Rosji.

Jak wy, żołnierze na froncie postrzegacie Prezydenta Zełeńskiego?

Jako głównodowodzącego. Nie jest osobą jednoznaczną i nie każdemu się podoba. Ja nie jestem zwolennikiem jego partii, ale on stanął na wysokości zadania. Podjął walkę, więc w czasie wojny jest naczelnym wodzem i my jesteśmy wobec niego lojalni - ta kwestia nie podlega dyskusji. O wszystkim innym porozmawiamy po wygranej wojnie. Putin uważał, że jeśli większość Ukraińców jest zawiedziona Zełeńskim, to Ukraińcy nie będą walczyć, o czym świadczy jego przemówienie do Sił Zbrojnych. Ukraińcy rzadko są zadowoleni ze swoich przywódców. Mamy to we krwi od naszych przodków Kozaków, ale to wewnętrzna sprawa Ukraińców. Głupotą było liczyć na to, że Ukraińcy w momencie zagrożenia z zewnątrz zbuntują się przeciwko swojej władzy. Jesteśmy ludźmi wolnymi. Możemy kłócić się, protestować. Możemy być niezadowoleni, ale jeśli ktoś z zewnątrz próbuje nam dyktować swoje warunki to jednoczymy się bardzo szybko, niemal natychmiast.

Może na koniec wywiadu chciałbyś powiedzieć cos Polakom od siebie?

Wy, Polacy w tym trudnym dla nas momencie potrafiliście zamknąć stronę niełatwych stosunków polsko-ukraińskich i to jest nieoceniony wkład. Dziękuję, Wam przyjaciele! Moje dzieci będą to wiedziały i zapamiętają!