Wagnerowcy używają artylerii z II Wojny Światowej

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Do tej pory uchwycono na materiałach zdjęciowych dosłownie kilka tych haubic, często jako uzbrojenie przekazywane żołnierzom pochodzącym z tzw. republik ludowych. Jak się okazuje, jest ona także używana przez najemników z Grupy Wagnera,. Poza faktem, że jest to już tak stary typ uzbrojenia, dochodzi do tego aspekt zapewnienia amunicji, z racji na to, że większość efektorów kompatybilnych z D-1 miała zostać zutylizowana jeszcze w czasach urzędowania Nikity Chruszczowa, zatem konieczny jest jej import np. z Chin czy Korei Północnej. Mimo identycznego kalibru jak pozostałe radzieckie/rosyjskie systemy artyleryjskie amunicja ta nie jest kompatybilna z większością z nich np. z tą wykorzystywaną w systemach  2S5 czy 2A36.

D-1 to sowiecka holowana a haubica kal. 152 mm opracowana w 1943 roku przez biuro konstrukcyjne generała porucznika Fiodora F. Pietrowa. Donośność jej określa się na 12 400 m. Powstała z wykorzystaniem elementów wcześniej opracowanej haubicy M-10 kal. 152 mm. Została wprowadzona na stan radzieckich jednostek artylerii na poziomie korpusu i armii gdzie zastąpiła znacznie cięższą armatohaubicę MŁ-20 wz. 1937 kal. 152 mm. Produkcja została zakończona w 1949 roku wyprodukowano ogółem ponad 2800 egzemplarzy, z czego aż 700 miało znajdować się do dziś w rezerwie armii Federacji Rosyjskiej.