Ukraina: najcięższa rosyjska haubica w płomieniach

Na poniższym nagraniu widzimy, jak Ukraińcy za pomocą bezzałogowego aparatu powietrznego wykrywają przemieszczającą się do miejsca postojowego rosyjską haubicę 2S7 Pion (pol. Piwonia) lub 2S7M Pion-M (tudzież Małka) kalibru 203 mm. Wjeżdża ona w zarośla, aby zapobiec wykryciu, co jednak się nie udało. Następnie widzimy moment trafienia w pozycję, gdzie znajdował się pojazd, przez nieokreślony typu efektora, zapewne rakietowy pocisk precyzyjnego rażenia GMLRS wystrzelony z wieloprowadnicowej wyrzutni rakiet M142 HIMARS lub M270 MLRS. Po chwili widać płonący rosyjski system artyleryjski.

W ostatnim czasie haubice 2S7 i 2S7M są częstymi celami ukraińskiego ognia kontrbateryjnego. Dotychczas Rosjanie mieli utracić przynajmniej 18 takich haubic, które to od miesięcy są przywracane do służby po ściągnięciu z licznych składnic sprzętowych rozrzuconych po całym kraju. Według danych z Ukrainy aż 10 z owych 18 wozów miało zostać utraconych od lipca bieżącego roku. Jest to jedyna rosyjska haubica w służbie, która pod względem donośności zbliża się do NATO-wskich systemów artyleryjskich kalibru 155 mm z lufą L/52. Z tej przyczyny jest często obierana za cel przez ukraińskich artylerzystów.

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

2S7 Pion to radziecka ciężka armatohaubica wprowadzona do służby w 1976 roku. Później trafiła do Czechosłowacji i Polski, jednak w niewielkich liczbach. W 1983 r. wprowadzono jej modyfikację, dzięki której m.in. zwiększono szybkostrzelność do 2,5 strzału na minutę, dodano nowy, mocniejszy silnik i zwiększono zapas amunicji z czterech do ośmiu pocisków. Haubicę ładowano też pociskami dostarczanymi ciężarówkami.

Po tej modernizacji systemowi nadano nazwę 2S7M Pion-M lub Małka. Użytkownikami tego systemu artyleryjskiego pozostają Ukraina (około 90 dział, z czego przed wojną wiele znajdowało się w rezerwie) oraz Rosja (60 egzemplarzy w standardzie 2S7M Małka). To najcięższe armatohaubice używane na tej wojnie.

Rosyjskie 2S7M przeszły modernizację mającą na celu ulepszenie układu jezdnego i elektroniki. Proces zakończono w grudniu 2021 r. Donośność tego systemu określa się na 37,5-47,5/55 km w zależności od użytej amunicji. Obecnie prowadzone są prace nad pociskiem kalibru 203 mm wyposażonym w silnik strumieniowy, który ma umożliwić osiągnięcie donośności rzędu 150-200 km.