Szojgu likwiduje Grupę Wagnera? [KOMENTARZ]

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

„Dobry car, źli bojarzy" – to maskirowka znana w Rosji od czasów Księstwa Moskiewskiego, więc jedna z hipotez dotyczy tego, że obwinianie Szojgu o zabójstwo Prigożyna, ma zdjąć to odium z Władimira Putina w opinii rosyjskiego społeczeństwa. Rosyjski Komitet Śledczy potwierdził w niedzielę, że na podstawie testów genetycznych udokumentowano, iż wśród zabitych pasażerów był faktycznie Jewgienij Prigożyn. Potwierdzono także śmierć Dmitrija Utkina vel. „Wagnera".

Powiązane z Prigożynem i Grupą Wagnera kanały na Telegramie apelują by nie rozsiewać plotek jakoby Prigożyn żyje, a jego śmierć jest mistyfikacją. To uprawdopodabnia tezę, że faktycznie zginął, bo wagnerowcy mogliby chcieć podsycać mit o tym, że przeżył i wykorzystać jego popularność w tzw. runecie.

Co ciekawe, gdy Prigożyn jeszcze żył stworzył w tzw. runecie cały ruch mil-blogerów, którzy z nimi kolaborowali. Dzisiaj są ciekawym źródłem informacji o kulisach likwidacji Grupy Wagnera. Jeden z nich – na którego powołuje się ISW – sugeruje, że rosyjski resort obrony kontaktuje się z urzędnikami w Syrii i Libii, aby zakończyli misję Grupy Wagnera. Jeżeli to się potwierdzi będzie oznaczało, że najemnicy dysponują obecnie większą autonomią i Kreml nie bardzo wie co z nimi zrobić. Moskwie będzie zależało na zachowaniu wpływów, ale wagnerowcy wcale nie muszą być lojalni wobec Szojgu, więc resort obrony ma kłopot.

Po czerwcowym "puczu" doszło do podziału domen i w tym rozdaniu Prigożynowi miała zostać powierzona Afryka – pod warunkiem niezaangażowania na Ukrainie i w Rosji. Układ ten, w kontekście zamachu na Prigożyna, nie jest aktualny. Jeszcze przed śmiercią oligarchy rosyjski resort obrony podjął próbę zmiany układu i odebrania Prigożynowi wpływów w Afryce i w Syrii. ISW nazywa to „próbą zaduszania". Na tym tle miało dojść do kolejnego konfliktu. Finalnie Putin miał powierzyć Szojgu akcję likwidacji Grupy Wagnera, która ma wyraźnie charakter politycznej zemsty i jest sygnałem wysłanym do najemników, by nie próbowali się buntować. Jeden z cmentarzy Grupy Wagnera miał zostać rozebrany i ma tam powstać... droga.

Bezsprzecznie konflikt Szojgu-Prigożyn był najostrzejszą z odsłon rywalizacji na Kremlu. Prigożyn oskarżał Szojgu o „głód amunicyjny" wobec jego żołnierzy i utrudnianie walk pod Bachmutem. Czerwcowy bunt wagenrowców prawdopodobnie był skierowany przeciwko Szojgu, którego Prigożyn miał ścigać w Rostowie nad Donem – ale rosyjski minister zdołał uciec z miasta. Ostatecznie w tym politycznym pojedynku górą okazał się Szojgu, który odebrał dowództwo kojarzonemu z Prigożynem gen. Surowikinowi, wzmocnił pozycję gen. Walerija Gierasimowa, rozbroił Grupę Wagnera, a na końcu Prigożyn i Utkin nie przeżyli. Trudno sobie wyobrazić, że Putin nie był w ten proces zaangażowany, ale skutek jest na korzyść politycznej pozycji Siergieja Szojgu. Co warte odnotowania, Szojgu jest w Rosji niepopularny, z uwagi, na kojarzone z nim frontowe klęski i przegranie bitwy o Kijów, Charków oraz Mikołajów. Niepopularność tą spotęgowała kampania wagnerowców w rosyjskich mediach społecznościowych, w których uczynili z niego kozła ofiarnego wszystkich klęsk. Putin wzmocnił, więc pozycję polityka utożsamianego z wojenną przegraną.