Rosjanie wysyłają na front prototypowy system moździerzowy

Pojawienie się samobieżnych armatomoździerzy 2S31 na Ukrainie jest sporą niespodzianką, zważywszy na "egzotyczność" tej konstrukcji w rosyjskiej armii. Do dziś nie jest wiadome, ile dokładnie zostało zamówionych egzemplarzy tego następcy 2S9 Nona-S, zarówno dla rosyjskiej armii, jak i klientów eksportowych. Były to raczej zamówienia skromne, co przełożyło się na śladową ilość 2S31 w rosyjskich Siłach Zbrojnych. Trudne jest zatem określenie, ile Rosjanie mają sprawnych 2S31 na stanie armii oraz ile z nich zostało wysłanych na Ukrainę. Co jednak ciekawe, według pojawiających się informacji rosyjskie zakłady KurganMaszZawod mają obecnie wyposażać jednostki rosyjskiej artylerii w systemy kal. 120 mm oparte także o podwozie BMP-3. Możliwe zatem, że są nimi wyremontowane 2S31 Wiena. Wątpliwe jest, że powrócono do ich produkcji, jednak nie można tego wykluczyć.

Skąd dokładnie mogły pochodzić wspomniane samobieżne armatomoździerze znajdujące się teraz na Ukrainie, ponieważ jak wspomniałem, nie zostały one wdrożone do rosyjskiej armii masowo? Otóż, możliwym kierunkiem jest poligon znajdujący się w podmoskiewskiej Kubince, gdzie były one lata temu testowane. Liczba składowanych tam eksperymentalnych konstrukcji jest spora i możliwe, że 2S31 nie będzie jedynym typem pojazdu który z tamtego terenu wyląduje na Ukrainie. Co ciekawe, planowany do wdrożenia i nowocześniejszy system moździerzowy 2S42 Lotos ma niedługo rozpocząć próby państwowe , co zapowiedział tymczasowy dyrektor generalny CNIITochMasz Anton Semeniak.

2S31 to rosyjski samobieżny moździerz/armatomoździerz kal. 120 mm opracowany jako następca 2S9 Nona-S. Uzbrojenie główne pojazdu stanowi armatomoździerz 2A80 kal. 120 mm pozwalający na rażenie celów (w zależności od użytej amunicji) na dystansie 7-13 km (identycznie jak w przypadku 2S34 Chosta). Jednostka ogniowa do niego stanowi 70 granatów moździerzowych. Szybkostrzelność 2S31 określa się na 8-10 wystrzałów na minutę, wykazując przy tym celność prowadzonego ognia na lepszym poziomie niż systemy artyleryjskie kal. 122 oraz 152 mm (starszego typu jak 2S3 Akacja). Co ciekawe, można z niego strzelać zarówno amunicją rosyjską, jak i NATO-wską (podobnie jak w przypadku holowanych 2B16 Nona-K). Do samoobrony załoga używa uniwersalnego karabinu maszynowego PKT kal. 7,62 mm umieszczonego w bezzałogowym module bojowym na stropie wieży.

Całość została posadzona na zmodyfikowanym podwoziu bojowego wozu piechoty BMP-3 (wykorzystując doświadczenia z eksperymentalnego systemu artyleryjskiego 2S18 Pat-S). Jednostkę napędową pojazdu stanowi silnik wysokoprężny UTD-29 o mocy 450 KM, pozwalający na rozpędzenie ważącego 19 ton samobieżnego armatomoździerza do 70 km/h. Z racji używanego podwozia 2S31 ma zdolność do samodzielnego pokonywania przeszkód wodnych metodą pływania z prędkością dochodzącą do 9 km/h. Załogę pojazdu stanowi czterech żołnierzy. Nie jest wiadome, ile łącznie powstawało 2S31, oprócz Rosji ma ich używać także armia Azerbejdżanu (według różnych źródeł około 15 sztuk) oraz Wenezueli.